Pirometr, który jest również bezdotykowym lub zdalnym termometrem, można uznać za najprostszy termowizor z zaledwie jednym pikselem. Podobnie jak kamera termowizyjna, nic nie promieniuje (jeśli ma prymitywny „celownik laserowy”, nie ma nic wspólnego z czujnikiem, służy jedynie jako wygoda), ale odbiera długofalowe promieniowanie podczerwone pochodzące od wszystkich ciał rozgrzanych do temperatury powyżej zera absolutnego ( a inne nie istnieją). Długofalowe promieniowanie podczerwone różni się od promieniowania krótkofalowego stosowanego w transoptorach, pilotach zdalnego sterowania, do odbioru których odpowiednie są również prostsze czujniki - fotodiody. Najpopularniejsze i dlatego niedrogie są pirometry, oferowane jako zamiennik termometrów medycznych. Są dostępne w handlu w wielu aptekach. Ale takie urządzenie jest rzeczą samą w sobie, z której nie można pobrać danych do urządzenia zewnętrznego w celu dalszego przetwarzania.
Zupełnie inna rzecz - moduł MLX90614 z interfejsem I2C. Możesz go podłączyć Arduino, Raspberry Pi, dowolna inna platforma, jeśli możesz zapewnić wsparcie oprogramowania. Ale najwygodniej jest połączyć go z Arduino, ponieważ dla tej platformy dostępna jest gotowa biblioteka Adafruit, która zapewnia obsługę tego modułu.
MLX90614 to urządzenie dwa w jednym: oprócz czujnika pirometrycznego zawiera również czujnik temperatury zewnętrznej. Działają niezależnie od siebie. Zakres pomiaru temperatury z czujnikiem pirometrycznym wynosi od -70 do +380 ° C, a czujnik temperatury powietrza od -40 do +125 ° C.
Autor Instructables pod pseudonimem Michał Choma napisał prosty szkic dla Arduino, które wraz z powyższymi biblioteka pozwala sprawdzić czujnik. Szkicuj tekst:
#include
#include
mlx = Adafruit_MLX90614 ();
void setup () {
Serial.begin (9600);
mlx.begin ();
}
void loop () {
Serial.println („Temperatura od MLX90614:”);
Serial.print („Ambient:”);
Serial.print (mlx.readAmbientTempC ());
Serial.println („° C”);
Serial.print („Contactless:”);
Serial.print (mlx.readObjectTempC ());
Serial.println („° C”);
Serial.println ();
opóźnienie (1000);
} Magistrala zasilająca modułu (plus i wspólny przewód) jest podłączona przez urządzenie nadrzędne równolegle do odpowiednich szyn Arduino. Czujnik może być zasilany napięciem 3,3 lub 5 V. Linia SDA (dane) magistrali I2C-Master łączy się ze stykiem A4 Arduino, linia SCL (impulsy zegara) - z pinem A5. Na schemacie wygląda to tak:
A w prawdziwym życiu - tak:
W powyższym pirometrze z apteki znajduje się specjalna optyka, która transmituje długofalowe promienie podczerwone. Pozwala skupić się na obiektach znajdujących się dość daleko od urządzenia.Nie ma go tutaj, więc musisz przybliżyć czujnik do obiektu w odległości około 10 mm.
Kreator testuje połączenie z obwodu, biblioteki i szkicu, uruchamiając emulator terminala i podłączając go do urządzenia / dev / ttyUSB2 (to urządzenie może mieć inną nazwę w zależności od systemu operacyjnego i jego ustawień). Pod kontrolą szkicu Arduino odczytuje dane z modułu, konwertuje je do widoku tekstowego i wyświetla w porcie:
Początkowo mistrz nic nie zrobił, a potem przyniósł lody do czujnika. Jego temperatura została natychmiast zmierzona przez pirometryczny czujnik modułu, ale czujnik temperatury otoczenia nie miał czasu na ostygnięcie. Oczywiście lepiej jest skierować czujnik na bok przed tym eksperymentem i przynieść lody na bok.
Po przetestowaniu modułu i upewnieniu się, że działa, możesz pomyśleć o jego praktycznym zastosowaniu. Zdalny pomiar temperatury ludzkiego ciała, lutownicy lub tych samych lodów nie jest interesujący - wystarczy pirometr z apteki. Konieczne jest wykorzystanie dokładnie zdolności czujnika do przesyłania danych do urządzeń zewnętrznych w celu dalszego przetwarzania. Możesz na przykład sprawić, by robot „bał się” zbyt zimnych lub przeciwnie, zbyt gorących przedmiotów i odsuwał się od nich. Wszelkie inne czujniki temperatury, z wyjątkiem pirometrycznych, nie nadają się do tego ze względu na bezwładność. Lub spróbuj zaprojektować przycisk dotykowy, który reaguje tylko na dotyk palca, ale nie na żaden inny przedmiot, w tym przewodzący. Ale taki moduł do monitorowania temperatury obracających się obiektów jest szczególnie dobry, podczas gdy sam czujnik pozostaje nieruchomy. Wyobraź sobie wiertło, które automatycznie zatrzymuje się, gdy wiertło się przegrzewa i nie pozwala mu się „spalić”. Tak, można wymyślić o wiele więcej, do czego inne czujniki temperatury nie są odpowiednie, jeśli nadwyrężasz swoją wyobraźnię.