Przedwzmacniacz-korektor, wzmacniacz-korektor lub fotokorektor - specjalistyczny elektroniczny wzmacniacz mechanicznej ścieżki odtwarzania zapisu, który przywraca początkowe spektrum sygnału dźwiękowego zarejestrowanego na płycie i wzmacnia napięcie wyjściowe głowicy przetwornika do typowego poziomu wyjściowego liniowego - od 0,775 V (0 dBu) w domowych urządzeniach analogowych do 2 V (8 dBu) w sprzęcie cyfrowym i nadawczym.
Wyjaśnię o „przywróceniu początkowego spektrum”. Faktem jest, że system mechanicznego rejestrowania dźwięku - nóż na warstwie lakieru metalowego dysku, ma kilka trudnych do usunięcia rezonansów, z których dwa mieszczą się w zakresie częstotliwości odtwarzanym przez konwencjonalne urządzenia do szerokiego zastosowania. Mówimy o częstotliwościach 500 i 2120 Hz (odpowiadają one stałym czasom 3180 i 318 μs.). Najłatwiejszym sposobem radzenia sobie z nimi (rezonansami) okazało się wycinanie sekcji częstotliwości, z przywracaniem ich w urządzeniu odtwarzającym za pomocą specjalnych obwodów „korekcyjnych”. Dlatego „korektor”.
Urządzenia do wysokiej jakości odtwarzania nagrań, raczej złożone i kapryśne urządzenia - wspólne głowice „wysokiego napięcia” z ruchomym magnesem, zapewniają amplitudę sygnału 5 mV przy częstotliwości 1 kHz, która będzie musiała zostać wzmocniona do 0,15 ... 2 V, bez umożliwienia samowzbudzenia na etapach wzmocnienia. Ponadto, przy pracy z tak małymi sygnałami, problem „efektu mikrofonu” pojawia się w pełnym rozkwicie, szczególnie w przypadku zastosowania urządzeń próżni elektronowej. Istnieje również inna trudność - hałas i zakłócenia. W tych samych warunkach - urządzenia próżniowe, duży zysk, niskie napięcia wejściowe porównywalne z mikrofonowymi. Częściowo problem można rozwiązać, wybierając tryby elektryczne kaskad, częściowo za pomocą konstruktywnych środków. Konstrukcja wzmacniacza-korektora w drewnianej otwartej obudowie, w tym bez ekranowania lamp, pozwala upewnić się, że środki „elektryczne” były całkiem kompletne - hałas można usłyszeć tylko wkładając ucho do systemu głośników.
Początkowy obwód wzmacniacza-korektora „Gus-Chrustalny” został opracowany przez każdego, kto myśli, że byłby „asystentami laboratoryjnymi w Odessie” Jewgienijem Babichenko i Igorem Gaponowem [1] i wdrożony na 6G2.Wybór komponentów i trybów obwodu opisanych w poprzednich częściach, polecam zapoznać się z nimi, a jednocześnie posmakować humoru Odessy, obliczeń matematycznych i elektrycznych w języku Izaaka Babela i Michaiła Żwanetskiego, to jest coś. Będziesz się tak śmiać - zazdroszczę ci.
Istnieją również prace [2], w których ten winylowy korektor, z udziałem autorów, został przekształcony w lampy 6H9 - podobne triody, tylko dwa kawałki w jednej szklanej butelce (6G2 w żelazie). Ten sam wysoki opór wewnętrzny i duży zysk, dlaczego nie?
Schemat ideowy „Kryształu gęsi” na 6N9S dzięki Vladimirowi Seminowi. Ze schematu autora moje wykonanie wyróżnia się brakiem „tradycyjnej” części łańcucha korekcji - dla mnie nie dla eksperymentów, ale dla muzyki. Ponadto prostownik kenotronowy z dławikiem zastąpiono mostkiem diodowym ze stabilizatorem na tranzystorze z efektem pola o wysokim napięciu. Zasilacz jest wykonany w oddzielnej jednostce zdalnej i będzie rozpatrywany osobno.
Brak przełączania znacznie upraszcza obwód - wyłącznik w obwodzie sygnałowym jest wykluczony, który powinien być dobrej jakości lub zestaw przekaźników w szczelnej obudowie z dobrymi stykami, które umożliwiają przełączanie bardzo małych sygnałów. Ponadto część „dokładnych” elementów jest pomijana - w obwodach korekcyjnych muszą znajdować się komponenty, które nie odpowiadają standardowej serii, które należy wybierać z dużą dokładnością, co zwykle stanowi pewną trudność.
Co zostało wykorzystane w pracy.
Narzędzia, urządzenia, wyposażenie.
Zestaw narzędzi do instalacji elektrycznej. Kolba lutownicza małej mocy - 25 ... 40W, do konwencjonalnej instalacji, lutownica 65 ... 100W, do montażu masywnych przewodów, wiązek drutów, opon. Akcesoria do lutownic. Multimetr, a najlepiej dwa z akcesoriami. Użyłem najprostszego oscyloskopu, ale możesz to zrobić. Aby dokładnie zmierzyć rezystancję i pojemność elementów ustalających częstotliwość, wymagany był dostęp do mostka pomiarowego typu E7. Aby wybrać „korekcję naturalnej indukcyjności głowicy”, patrz [1], potrzebujesz generatora sygnału zasięgu audio, woltomierza prądu przemiennego (miliwoltomierza). Zestaw małych ławek i narzędzi stolarskich. Aby wyciąć półprodukty ciała z grubej sklejki, użyłem małej domowej piły tarczowej. Przydała się wiertarka elektryczna z wiertłami, ale wiertarka elektryczna, układanka. Pistolet do klejenia na gorąco. Suszarka budowlana lub specjalna do pracy z rurkami termicznymi.
Materiały
Oprócz radioelementów potrzebowałem kawałka cienkiej sklejki do obudowy. Wiertło Forster. Drut do podwieszania, duży drut o przekroju poprzecznym z pojedynczym przewodnikiem, do „drutu wspólnego”. Poduszki kontaktowe, opaski nylonowe. Klej topliwy, uszczelniacz silikonowy i akrylowy, lepka taśma papierowa, rurki termiczne. Samoprzylepna taśma izolacyjna, perforowana taśma stalowa do mocowania dużych elementów. Trwały marker dla podpisów „technologicznych”. Klej epoksydowy. Lut bezołowiowy, niskotemperaturowy lut „indowy” do lutowania ustaleń na „zegarowych” ogniwach galwanicznych. Aby zapoznać się z „stojakiem” wyboru elementów do „korekcji naturalnej indukcyjności głowy”, patrz [1], przydał się kawałek płytki drukowanej.
„Dokładne” elementy z obwodów korekcyjnych, kupiły kilkadziesiąt bliskich nominałów ze standardowego zakresu 10% dokładności. Usiadłem przy pomoście pomiarowym i ponownie je zmierzyłem, wpisując dokładną nazwę do trzeciego miejsca po przecinku, na lepkich etykietach. Następnie, wybrałem najbliższe, wygodniej było zrobić kilka nominałów dwóch.
Górny panel nadwozia to podwozie. Na nim w rzeczywistości cała instalacja. Piłowane z grubej - 15 mm sklejki. Wywierciłem otwory na elementy montażowe i elementy złączne. Wywierciłem otwory na panele lampowe do podstawy ósemkowej wiertłem piórkowym na drewnie, do gniazd sygnałowych, zwykłym wiertłem spiralnym, wcześniej zmniejszając grubość panelu wiertłem Forster. Prostokątny otwór jest wynikiem jakiegoś błędu, postanowiłem nie przerabiać panelu, ale aby zamknąć go cienką sklejką, nie jest źle - widać od razu, gdzie jest wejście i gdzie jest wyjście.
W przypadku cylindrów kondensatorów elektrolitycznych wywierciłem otwory nieprzelotowe do ¾ głębokości, wkleiłem kondensatory klejem termotopliwym, ustawiając je tak, aby przewody wiodły do punktu połączenia wzdłuż najkrótszej ścieżki. Panele rur zostały sklejone klejem epoksydowym, uprzednio po starannym oczyszczeniu sklejonych powierzchni szorstką skórą. Nad napisem na niebieskiej termometrze znajdują się akumulatory zegara do odchylenia stopni wejściowych. Jeśli szukasz, możesz znaleźć drugą parę. Żółte skręcone druty - blask. Dodatkowe punkty do instalacji są zorganizowane przez specjalne zaczepy montażowe w izolatorze z otworem.
Kolejnym poziomem instalacji jest szyna „wspólnego drutu”, przewody zasilające i inne elementy. Instalacja odbywa się głównie na podstawie własnych ustaleń elementów. Jedyną wadą tego projektu jest łatwość konserwacji, która, szczerze mówiąc, nie jest na równi. Możesz dostać się do baterii całkowicie. Jest to jednak ogólnie charakterystyczne dla instalacji wolumetrycznej.
Ciekawie było jak najszybciej posłuchać - co się stało. Po głównej części instalacji panel „umieszcza się” na dwóch odpowiednich płytach, aby nie uszkodzić instalacji, podłączonej do napięcia anodowego i stabilizatora żarnika „na nitkę pod napięciem”.
„Stojak” do wyboru wartości elementów obwodu „korekcja wejściowa dla naturalnej indukcyjności głowicy przetwornika” [1]. Z kawałka cienkiego plastikowego tworzywa zorganizowany jest ekran odbiorczy.
Udoskonalenie projektu - blokowanie papierowych pojemników w rogach, skrzyni, „nogach” z izolacją wibracyjną od grubej warstwy miękkiego uszczelniacza silikonowego. Złącze zasilania 2RMG, uziemiony „sztuczny punkt środkowy” rezystorów 100 omów zasilanych ciepłem. Zacisk „wspólnego przewodu” bez wątpienia. Bez łączenia go z kolegą z odtwarzacza, silne tło. Ciężkie kondensatory nakrapiane na uszczelniacz akrylowy i zabezpieczone kawałkami ocynkowanej perforowanej taśmy.
Ogólnie podobał mi się korektor winylowy. Wady obejmują stosunkowo niskie wzmocnienie i potrzebę raczej ponurej procedury wyboru rezystora do konkretnego wystąpienia przetwornika. Z drugiej strony zmieniamy przetworniki nie tak często i jest całkiem możliwe, aby tolerować. Brak wzmocnienia wynika przede wszystkim z mojej stosunkowo niskiej czułości jednostopniowy wzmacniacz mocy. Jakość dźwięku jest w pełni satysfakcjonująca - nagrania przez nią odtwarzane idealnie.
Używana literatura.
1. Wzmacniacze RIAA - poprawki na triodach próżniowych do przetworników „szybkich” (elektrodynamicznych). Jewgienij Babichenko,
Igor Gaponow. 2004 (Część 1 ... 6).
2. Korektor przedwzmacniacza RIAA „Goose-Crystal”. Vladimir Semin 2004