Tym razem jako substancję testową dla naszego materiału wybraliśmy krzemian sodu, który jest sprzedawany w większości sklepów z narzędziami. Jest również nazywany płynnym szkłem lub klejem krzemianowym.
Proces przeprowadzania eksperymentów można zobaczyć na filmie
[media = https: //www.youtube.com/watch? v = scA1Gx8_lJw]
Będziemy potrzebować:
- szklanka;
- krzemian sodu;
- aceton;
- kwas siarkowy;
- woda;
- siarczan miedzi.
Zacznijmy pierwsze doświadczenie. Aby to zrobić, weź dużą szklankę i wlej do niej krzemian sodu.
Następnie rozcieńczamy krzemian sodu wodą w stosunku jeden do jednego.
Następnie na dno szklanki wrzucamy niewielką ilość siarczanu miedzi. Czekamy na wynik.
Z czasem gałęzie kryształów zaczynają wyrastać z siarczanu miedzi. Należy zauważyć, że eksperyment będzie wyglądał bardziej imponująco, jeśli oprócz siarczanu miedzi do szkła zostaną dodane inne nieżelazne sole różnych metali.
Rozważ procesy zachodzące podczas eksperymentu. Gdy siarczan miedzi wchodzi w kontakt z krzemianem sodu, powstaje nierozpuszczalny krzemian miedzi, który jest wyciągany z kryształów siarczanu miedzi.
Przechodzimy do drugiego eksperymentu. Ponownie weź szklankę i wlej niewielką ilość płynnego szkła.
Dodaj trochę acetonu do szklanki i zacznij mieszać.
Kiedy te dwie substancje wchodzą w kontakt, krzemian sodu polimeryzuje, w wyniku czego uczymy się gumy krzemianowej.
Kauczuk krzemianowy ma właściwości gumowe. Skacze i odbija się dobrze od powierzchni, na którą został rzucony.
Wreszcie przechodzimy do trzeciego eksperymentu, podczas którego otrzymujemy kwas krzemowy. Wlej niewielką ilość krzemianu sodu do szklanki i dodaj kwas siarkowy.
W wyniku tej reakcji powstaje stały, nierozpuszczalny w wodzie kwas krzemowy.