W tym artykule autor kanału YouTube „Rag 'n' Bone Brown” opowie o produkcji nowych wymiennych gąbek do imadła stolarskiego. W nich między innymi znajdzie się kilka otworów na dodatkowe przystanki, dzięki czemu imadło może być używane w jednym pakiecie z wielofunkcyjnym stołem roboczym.
Materiały
- Lite drewno mahoniowe
- Śruby, śruby
- Impregnacja do drewna.
Narzędzia używane przez autora.
— Piła tarczowapopychacz
— Śrubokręt
- Stolarka, strugarka, ręczny samolot
- Wiertarka, wiertła do drewna
- Mitre Saw
- Wielofunkcyjny stół warsztatowy
— Plac Svenson
- Imadło, centymetr, śrubokręt, linijka, ołówek.
Proces produkcyjny.
Mistrz niedawno przywrócił imadło, które należy teraz ulepszyć w stolarstwie. Blat starego stołu roboczego również został całkowicie wymieniony.
Jako materiał autor użyje drewna afrykańskiego mahoniu. To solidna rasa drewna, która powinna wystarczyć wystarczająco długo. Alternatywnie, do tych celów można byłoby zastosować płytę ze sklejki meblowej pokrytą obustronnie fornirem.
I tak wyglądały wcześniej płyty mocujące imadło.
Autor zaczyna od wyrównania krawędzi planszy, ponieważ została ona dość grubo przycięta.
Ponadto deska jest również zakrzywiona. Aby wyrównać jego powierzchnie i nadać desce jednolitą grubość, autor tworzy powierzchnię podstawową na łączeniu, a następnie kilkakrotnie przepuszcza materiał przez zagęszczacz. Musiałem usunąć ładne żetony, a grubość płyty w końcu wyrównała się.
Po przycięciu jednego końca deski piłą ukośną, mistrz przecina materiał na dwie równe połowy. Autor oblicza długość każdej części, tak aby pokrywała szerokość szczęk imadła. W takim przypadku przednia ruchoma płyta powinna mieć grubość 25 mm, aby można było w niej wykonać otwory pod ogranicznikami.
Druga płyta, dla stałej gąbki, nie musi być zbyt gruba. Przy grubościomierzu autor usuwa nadmiar grubości z płyty, doprowadzając ją do 15 mm. Następnie tnie każdy drewniany blank na jego końcową szerokość.
W imadle znajdują się 4 oryginalne śruby mocujące płyty, po 2 śruby z każdej strony.Mistrz zaznacza odległości między nimi i wierci otwory wiertłem o średnicy 8 mm.
Następnie wiertłem piórkowym pogłębia nieco otwory, aby główki śrub mogły się w nie zatopić.
Gotowa płyta jest przymocowana do stałej szczęki imadła.
Teraz autor wystawia przednią płytę ruchomej gąbki do pozycji, w której stoi ona równo z tylną gąbką, wyrównuje do siebie obie drewniane przekładki i mocno zaciska imadło.
Teraz możesz wywiercić otwory pilotujące w drugiej płycie. Autor robi to przez otwory montażowe imadła i wkręca kilka śrub.
Za pomocą strugarki ręcznej nieznacznie poprawia kształt drewnianych uszczelek, wyrównując je na wysokość i upewniając się, że znajdują się na tym samym poziomie co powierzchnia stołu roboczego.
Rzemieślnik delikatnie wygładza ostre krawędzie warg płaszczyzną ukośną. W rezultacie konwergencja jest po prostu idealna.
Za pomocą kwadratu Svenson autor zaznacza środki otworów dla ograniczników, które powinny, jeśli to możliwe, pokrywać się z liniami środkowymi otworów na pulpicie.
Do wiercenia otworów mistrz używa wiertła na drzewie o średnicy 20 mm. Za pomocą wiertła o tej samej średnicy wcześniej wywiercił otwory w górnej pokrywie stołu. Jest to idealna średnica dla ograniczników kołków dostępnych w arsenale autora. Podczas wiercenia mistrz stara się utrzymać wiertło tak pionowo, jak to możliwe. Chociaż szczególna dokładność nie jest fundamentalna.
Kończąc prace nad gąbkami, mistrz nakłada cienką warstwę impregnatu woskowo-olejowego na drewniane powierzchnie, delikatnie pocierając je kawałkiem tkaniny. W wyniku takiego przetwarzania drzewo nieco ciemnieje i pojawia się tekstura wzoru drewna. Olej całkowicie wchłania się w drzewo. Na produkty nakłada się dwie cienkie warstwy.
Tutaj mistrz używał takich klinów do zatrzymywania, a trzymanie obrabianego przedmiotu musiało być wykonane jego ciałem.
Otwory na ograniczniki sworznia wykonane na imadle są potrzebne, aby móc utrzymać szerokie deski, na przykład podczas obróbki ich strugarką lub szlifowaniem za pomocą szlifierki, gdy deska jest zbyt szeroka, aby zmieścić się w imadle.
Teraz praca ze spacjami będzie znacznie wygodniejsza i bezpieczniejsza.
Dziękuję autorowi za prostą, ale przydatną technikę ulepszenia wad warsztatu stolarskiego!
Jeśli masz ciekawe domowe produkty, udostępnij je na tej stronie. Tutaj otrzymasz prawdziwą nagrodę, a nie „kupkę zielonych rzeczy” na forum rozrywki.
Wszystkiego dobrego nastroju, powodzenia i ciekawych pomysłów!
Autorskie wideo można znaleźć tutaj.