W latach dziewięćdziesiątych popularne były kule plazmowe z jedną elektrodą pośrodku, w cylindrach plazmy o zerowej wysokości i płaskich dyskach plazmowych, w których oprócz gazów obojętnych umieszczono również małe szklane kule w przestrzeni między warstwami szkła. Dziś wszystko to jest wciąż produkowane, ale popyt jest niewielki, co oznacza, że podaż jest również niewielka. Autor Instructables pod pseudonimem awall99 postanowił zrobić kwadrat „plazmowy”, jednak bez prawdziwej plazmy - źródłem światła są LED. Ale w sprawie projektu domowej roboty nie powtarza żadnego z podobnych urządzeń znanych wcześniej. Ponadto w projekcie zastosowano sklejkę, podczas gdy w prawdziwych plazmowych urządzeniach dekoracyjnych nie ma jednej drewnianej części.
Z tym zaczyna się mistrz. Wykonuje szablony CAD Qcad do cięcia dwóch części ze sklejki. Plik w formacie DXF (używany do wymiany plików między różnymi CAD) jest ułożony tutaj. Szablon przeznaczony jest do przyjmowania części do montażu w ramie z kwadratowym przedziałem o boku 230 mm. W przypadku korzystania z innej ramki plik można dostosować.
Plik można wydrukować na drukarce wielkoformatowej w skali 1: 1, przenieść obraz na arkusz sklejki za pomocą papieru do kopiowania i wyciąć go wyrzynarką (a otwór w drugiej części jest zwykle wiercony wiertłem piórem), ale kreator ma dostęp do wycinarki laserowej z obsługą DXF, więc woli łatwiejszy sposób. Maluje pierwszą z powstałych części po jednej stronie, która będzie z przodu.
Mistrz nakłada papier do pieczenia na żaroodporną powierzchnię (którą użył jako płytkę podłogową), a na nim umieszcza pierwszą część twarzą w dół. Wypełnia wszystkie puste przestrzenie, tworząc wzór symulujący wyładowania iskrowe gorącym klejem. Co dużo pozostawia - trzy duże pręty. Obejmuje warstwę tego samego papieru i prasuje innym arkuszem sklejki. Po schłodzeniu kleju przez pięć minut mistrz rozdziela papier. Okazuje się, że dobry dyfuzor światła LED.
Zbiera zestaw „działającego ognia na układach 555 i 4017” (odpowiednio KR1006VI1 i K561IE8), są one bardzo różne (różnią się kształtem płytek drukowanych), w razie potrzeby można kupić wszystkie niezbędne części nie osobno, ale osobno. Arduino nadaje się również, ale jest to dla niego zbyt proste zadanie.
Usuwa nadmiar kleju topliwego z przedniej strony pierwszej części, dzieli tylną stronę na osiem segmentów za pomocą pasków, instaluje diody LED (jest ich dziesięć i umieszcza osiem dodatkowych diod LED w przedziałach obok sąsiednich), prowadzi przewody przez otwór w drugiej części i przykleja go. Instaluje płytkę i komorę baterii, wyposażone we wbudowany przełącznik (można zastąpić kablem USB), przykleja pasek folii miedzianej, która będzie wspólną szyną dla wszystkich segmentów, łączy wszystko, sprawdza, jak to będzie działać.
Wcześniej mistrzowi nie podobał się fakt, że IKEA zastąpiła szkło plastikiem we wszystkich ramkach z serii Ribba. Ale dla proponowanego projektu okazało się to jeszcze lepsze: po szlifowaniu uzyskano doskonały dodatkowy dyfuzor.
Mistrz instaluje w ramce „słone ciasto” z elektroniką, sklejką, klejem topliwym i diodami LED i mocuje za pomocą kleju topliwego, tak jakby tego kleju nie było pod względem masy więcej niż cokolwiek innego.
Kwadrat „plazmy” jest gotowy, a następnie pokazywany jest w stanach wyłączenia i włączenia:
Taki mistrz okazał się dekoracyjnym urządzeniem przypominającym dysk plazmowy, ale o kwadratowym kształcie i bez wysokich napięć.