Był czas, gdy nie tylko narzędzie elektryczne nazywano dziurkaczem, ale także urządzeniem do rejestrowania informacji na perforowanych taśmach (nie stalowych ocynkowanych, ale papierowych - takich nośnikach pamięci) lub kartach perforowanych. Produkowane są dziś pozytywki działające na perforowanych taśmach (wraz z maszynami dziewiarskimi używającymi kart perforowanych). Autor Instructables pod pseudonimem pashiran opracował i wyprodukował stempel do taśm takich pudeł.
Same pudełka wyglądają jak poniżej, są przeznaczone do ręcznego napełniania taśm.
Mistrzowi raczej trudno było zrozumieć strukturę formatu MIDI, ale okazało się, że tak ta strona Istnieją gotowe szablony w formacie DXF. Drukujesz, zakładasz perforowane taśmy, rzeczy i słuchasz. Tylko punkty w tych plikach nie są uporządkowane (podczas drukowania, wszystko jest takie samo), więc musisz je sortować metodą bąbelkową (przekazują je na lekcjach informatyki w szkole) według współrzędnej X, a następnie ustawiają się w kolejności, w której powinny być odtwarzane . Jest to jednak łatwiejsze niż parsowanie pliku MIDI.
Aby upewnić się, że ta metoda da wynik, mistrz wykonał prosty projekt, który odtwarza melodię z gry Mario, używając punktów pobranych z pliku DXF. I zarobiła.
Program napisany dla tego półproduktu domowej roboty, wiele niezbędnych rzeczy można już zrobić, wystarczy dodać do nich funkcje sterowania silnikami elektrycznymi napędzającymi siłowniki. Te z kolei rozciągną taśmę w jednej współrzędnej, przesuną głowę nad drugą i wybną dziury. Ale wszystko to musi być umieszczone gdzieś razem z czujnikiem obecności taśmy, a szczegóły mechanizmów z powietrza również nie zostaną wzięte. Dlatego kreator opracowuje modele 3D, eksportuje je do formatu STL i przesyła je na licencji CC-BY-NC 3.0 tutaj. NC oznacza tutaj, że nie można wytwarzać takich dziurkaczy ani drukować zestawów części do ich produkcji na sprzedaż.
Podczas drukowania części z pliku Linkage_Press_V6-1.stl kreator zwiększa liczbę zewnętrznych obwodów do 10, a wypełnienie do 80. Jest dłuższy, droższy, ale taka część jest taka sama w strukturze i wymaga dużej siły.Szczegóły z plików Paper_Roller_Support_C-1.stl i Paper_Roller-1 Paper_Roller_Pillar_V2-1.stl kreator drukuje po dwa kawałki.
W Arduino Nano nie ma wystarczającej ilości pamięci do przechowywania programu i danych. Dlatego mistrz stosuje Mega. Ale są umieszczone nie więcej niż 700 nut. To prawda, że perforowana taśma jest dość krótka, jej pojemność jest również ograniczona, więc to zrobi. Na karcie SD może znajdować się dowolna liczba plików, ograniczenie dotyczy tylko liczby notatek w każdym z nich. Decydując się na wybór Arduino, mistrz projektuje płytki z obwodami drukowanymi i podaje: rysunek tablicy, schemat oraz dwa archiwa z Gerber'ami: pierwszy i drugizamawia i pobiera opłaty. Obie opcje pokazano poniżej, zarówno na Nano, jak i na Mega.
W podstawie wydrukowanej na drukarce 3D mistrz łączy metalowe stojaki z gwintem wewnętrznym za pomocą lutownicy:
Pozyskuje nogi warstwą klejącą, wycina wymaganą liczbę z arkusza i przykleja go z tyłu podstawy:
Zaczyna montować mechanizm przesuwania paska: instaluje czujnik jego obecności, łączniki, silnik krokowy, rolkę, koła pasowe, pasek rozrządu ...
Następnie bierze na siebie mechanizm poruszania głową i jest mniej więcej taki sam: silnik krokowy, koła pasowe i pasek rozrządu.
Następnie jest pobierany za samą głowę, dziurkując dziury w perforowanej taśmie, tutaj silnik jest już kolektorem.
No cóż elektronika gotowe, również mechanika, mistrz łączy je ze sobą za pomocą kabli:
Pozostaje dodać oprogramowanie, kreator je rozwija, a następnie przesyła wynik tutaj. Nieznane przedłużenie należy zmienić na ino, w liniach 49, 53, 54 odpowiednio wyregulować kierunek ruchu we współrzędnych, punkt początkowy, liczbę kroków do przesunięcia o 1 mm.
Mały reportaż fotograficzny z wystawy Maker Faire 2019 w Seulu, na który mistrz przyniósł aż dwa takie dziurkacze:
Wideo na temat urządzenia: