W tym artykule dowiesz się, jak to zrobić zrób to sam zrobić oryginalny talerz. Autorem tego projektu jest Maxim Kozlov (kanał YouTube „Maxim Kozlov”).
Zmielimy talerz z takiego pnia lipy:
Ten pień stał przez kilka lat na otwartej przestrzeni i całkiem nieźle pękał. Na początku lata, kiedy pogoda była jeszcze przyjemna, mistrz wytrzymał kikut pod palącym słońcem i dobrze upiekł po zimie, po czym przyniósł go do warsztatu. W warsztacie kikut czekał na skrzydłach przez kolejny miesiąc. A teraz, po odcięciu górnej części, w której była maksymalna liczba pęknięć, możemy zacząć przygotowywać tę część do późniejszego wylania żywicy epoksydowej i obróbki na tokarce.
Podczas cięcia pnia istniało duże prawdopodobieństwo rozpadu kłody na kawałki, ale tutaj autor miał szczęście. Cóż, jeśli kikut nadal się rozpadnie, to wcale nie jest to przerażające, ponieważ można przykleić wszystko w częściach do podstawy sklejki.
Następnie usunęliśmy nadmiar, nadając przedmiotowi kształt koła.
Następnie prowadzimy produkt przez szlifierkę bębnową, aby ustawić normalne równoległe płaszczyzny do przyklejenia przedmiotu do podstawy i zaoszczędzić na dalszym nalewaniu, to znaczy nie wlewać żywicy do niepotrzebnych wgłębień, ale wypełnić tylko pęknięcia.
Podczas szlifowania na takiej maszynie należy zawsze rozkładać przedmiot przy każdym przejściu, aby włókna nie pękały w tym samym kierunku wewnątrz pęknięć. Odpryskiwanie nie jest charakterystyczne dla perkusisty, ale dla miękkiej, wytartej lipy taki efekt może być obecny.
Następnie ze sklejki o grubości 6 mm wytnij podstawę do nalewania. Okrąg powinien być wykonany o kilka centymetrów o większej średnicy niż sam przedmiot.
Następnie przyklejamy przedmiot do podstawy i ustawiamy kształt do wypełnienia taśmą maskującą w kilku obrotach.
Jak widać, taśma klejąca o grubości 10 mm po prostu pokrywała grubość przedmiotu obrabianego. Ponadto wszystko jest zgodne z klasyką, uszczelnienie silikonowym uszczelniaczem, a następnie pocieranie palcem. Tak więc brak wycieku jest gwarantowany o prawie 100 procent.
Pierwsza partia tego pnia trafiła do pozostałości żywicy z innego produktu. Ugniatanie wykonano z dodatkiem metalicznego pigmentu.
Kontynuacja napełniania została podjęta przez ten sam skład. Pigment metaliczny daje całkiem niezły efekt.
Po 24 godzinach produkt był całkowicie gotowy do przetworzenia.Zwalniamy obrabiany przedmiot z elementów uszczelniających i odcinamy nadmiar średnicy podłoża, który po prostu nie pasowałby do tokarki o maksymalnej średnicy, a średnica obrabianego przedmiotu wynosiła w międzyczasie około 360 mm.
Następnie mocujemy nasz przedmiot do płyty czołowej i instalujemy go w maszynie.
Dosłownie od pierwszych minut skrętu było jasne, że praca nie była łatwa. Kikut lipy, który istniał od kilku lat pod wszystkimi deszczami i śniegami, nie mógł powiedzieć, że gnił na całej górnej warstwie, która została zalana, ale przynajmniej zamienił się w coś w rodzaju waty. Z tego powodu przedmiot obrabiany jest w większości rozdrobniony.
Uwolniwszy blankiet ze sklejki, mistrz był mile zaskoczony jakością wycieku żywicy, która wypełniła absolutnie wszystkie mikropęknięcia. Najprawdopodobniej stało się tak właśnie z powodu wysuszonej struktury drewna, a żywica mogłaby rozlać się wszędzie, w przeciwnym razie w tym przypadku potrzebna byłaby komora nadciśnieniowa, aby uzyskać idealny wynik.
Ale luźna struktura drzewa w tym przypadku nie jest na naszą korzyść, a nawet z zewnętrznym rowkiem możesz zobaczyć, że cała historia jest zaostrzona jak lipa z żywicą, że ma mniej więcej tę samą twardość i znacznie gorzej, i dość szybko sadzić noże .
Następny etap - szlifowanie. Trzeba było tutaj dobrze szlifować, 40-ty materiał ścierny musiał nawet zostać przeciśnięty przez drewniany klocek, aby wzmocnić efekt. Jedyne, co trzeba było okresowo chłodzić obrabiany przedmiot sprężonym powietrzem, aby żywica nie pękała, jednocześnie wydmuchując dziury.
Gdyby na maszynie było odwrotność, to z całą pewnością cały proces zostałby zmniejszony o połowę na dwie części. Niemniej jednak wszystkie żetony zostały pokonane, a na koniec możesz zobaczyć, jak to wszystko będzie wyglądać pod ropą.
Olej tungowy, mimo całej swojej gęstości, został wchłonięty na końcu luźnej lipy jak gąbka i prosił o coraz więcej. Po kilku warstwach zdecydowano, że wystarczy na pierwszą stronę. Ponadto autor przystąpił do pokrycia produktu woskiem.
Należy pamiętać, że półka pod wkładem nie powinna być wstępnie pokryta olejem, aby przedmiot nie ślizgał się na nim.
Pomimo dość brudnej i niejednorodnej struktury drewna, częściowo pod wpływem grzyba i zgnilizny, wszystko wyglądało ogólnie bardzo interesująco i nietypowo.
Po zakończeniu na zewnątrz możesz przejść do wewnętrznego rowka. Po zainstalowaniu produktu we wkładzie wszystko na początku było jak w zegarku, a nawet zabawa, ale nie trwało to długo, dopóki nie wyostrzono czystej warstwy żywicy i kilometrowe konfetti lecące prosto w twarz stworzyły doskonały ciepły kapelusz na głowie.
Zabawa zakończyła się, gdy cała warstwa żywicy z powierzchni naszego produktu została zeszlifowana, a nóż trafił w coś, co wcześniej było nieznane. W rzeczywistości zatrzymanie toczenia, skrobania i innych procesów toczenia. Mistrz miał wrażenie, że prowadził krajalnicę do szkła. I to jest lipa na minutę.
Następnie wszystkie noże odpowiednie do tych zadań poszły na kurs i nie mogły wytrzymać dłużej niż 10 sekund. Szalona myśl przemknęła nawet przez głowę mistrza, że ten kikut został przeklęty, ale patrząc na tnącą część krawędzi noży, stało się jasne, że były one matowe przez warstwę metalowego pigmentu, który osiadł na powierzchni drewna podczas nalewania.
W ten sposób uzyskano dość skuteczną tarkę do siekaczy, która zabiła ich dosłownie na naszych oczach. Ale nadal, jakoś, nie wyłączając ostrzarki, autorowi jakoś udało się włamać do przedmiotu obrabianego, ale problem nie zniknął całkowicie, stał się łatwiejszy, ale o połowę.
Okazuje się, że raczej luźna lipa nie trafiła w metaliczny pigment nie tylko w pęknięcia, ale także we własne pory. Ogólnie rzecz biorąc, ten przypadek jest dość dziwny, ponieważ ostatnio autor zaostrzył kilka produktów za pomocą dość szerokich odcinków żywicy tym samym pigmentem metalowym, ale tam żywica została wlana między podłużne warstwy drewna i nie mogła dostać się do struktury. I tutaj wniosek sam w sobie sugeruje, że są to kęsy końcowe o porowatej strukturze, których nie można wypełnić żywicą pigmentem metalicznym.
W rezultacie musiałem zmielić wszystko mikrokrokami. Jednocześnie musiałem dość mocno naciskać.
Ogólnie rzecz biorąc, po kilku godzinach mistrzowi udało się jednak wydobyć pożądaną płaszczyznę wewnętrzną.Następnie zaczął szlifować.
Podczas szlifowania wszystkie dziury, które nie zostały pokonane podczas rowkowania, zostały całkowicie wyeliminowane przez czterdzieste ziarno. To prawda, musiałem poświęcić na to kilka godzin, okazało się, że to prawdziwy maraton wytrzymałości.
W rezultacie autor był zadowolony z wyniku. Niemniej jednak możemy śmiało powiedzieć, że był to jeden ze złożonych projektów toczenia. Tak więc taki eksperyment okazał się plus doświadczenie i skarbnica wiedzy. Dziękuję za uwagę. Do zobaczenia wkrótce!
Wideo autora: