Ten pomysł przyszedł do głowy po tym, jak jeden z jego ulubionych kubków zepsuł się na jednej ze stron.
Następnie postanowił zrobić drewniany kubek, który nie nadaje się do spalania.
Nie miał doświadczenia w produkcji takich rzeczy, a także nie miał tokarki. W ten sposób wydostał się z sytuacji.
Użyte narzędzia:
- wiertło;
- wiertarka długopis 25 mm;
- piła;
- zaciski;
- szlifierka;
- wiertarka;
- młynek Dremel;
- bęben szlifierski;
Materiały:
- drzewo (mistrz użył odrzuconej deski do krojenia);
- klej do drewna;
- żywica epoksydowa;
Krok 1: Przygotowanie drewna do cięcia
Mistrz znalazł starą deskę do krojenia, której mógłby użyć. Miała dobrą grubość, 19 mm. Ponieważ nadal jest to deska do krojenia, powinna być wykonana z litego drewna. Ale lepiej jest używać twardego drewna o gęstej ziarnistej strukturze.
Za pomocą stłuczonego kubka mistrz narysował kilka kółek na desce do krojenia. Chodziło o wycięcie kilku drewnianych pierścieni, złożenie ich ze sobą, sklejenie, a następnie zmielenie kubka do ostatecznego kształtu.
Krok 2: Wycinanie otworów
Otwory te określą wnętrze kubka. Najpierw mistrz wywiercił otwór w środku za pomocą wiertła o średnicy 25 mm. Następnie włożył układankę i zaczął wycinać koło.
Mistrz zdecydował, że najlepszym sposobem na wycięcie koła jest wykonanie kilku promieniowych cięć (od wywierconego otworu do zaznaczonej linii). Potem zaczął wycinać wzór układanką od środka do kółka. Cięcia promieniowe pomogły mu ułatwić manewrowanie układanką.
W sumie mistrz wyciął 5 takich kręgów. Przy grubości drewna 19 mm wysokość miseczki 5 pierścieni wyniesie około 9,5 - 10 cm.
Krok 3: Wytnij pierścienie
Potem mistrz krążył wokół otworów, które właśnie wyciął. Liczył na różnicę między otworem a okręgiem 9–12 mm.
Następnie przeciął pierścienie wyrzynarką.
Krok 4: Szlifowanie wewnętrznej średnicy pierścieni
Następnie mistrz, używając wiertarki, na której zainstalowano bęben szlifierski, wypolerował swoje pierścienie. Użyłem raczej szorstkiego papieru ściernego.
Krok 5: Pierścienie samoprzylepne
Następnym krokiem jest połączenie pierścieni ze sobą. Mistrz użył kleju stolarskiego. Następnie ścisnął stos zaciskami.
Nie wszystkie pierścienie są identyczne.Wskazane jest złożenie pierścieni, aby dopasować ich średnicę wewnętrzną, a średnica zewnętrzna ma wystarczającą grubość, aby można ją było wyrównać.
Krok 6: Formowanie wewnętrznej średnicy miseczki
Mistrz doprowadził wewnętrzną średnicę misy do pożądanego rozmiaru na wiertarce z bębnem szlifierskim.
Chodzi o wygładzenie wysokich punktów na wewnętrznej ścianie. Okresowo powinieneś zatrzymać się i przesunąć palcami po wewnętrznej stronie cylindra, aby poczuć wady lub falistość na ścianach. Nie należy również długo mieszkać w jednym miejscu, aby okrągły kształt wewnętrznej średnicy się nie zmienił.
Krok 7: formowanie zewnętrznego konturu
Następnie mistrz przeszedł do szlifierki taśmowej.
Mistrz wypolerował cylinder, powoli go obracając. Ważne jest również, aby nie zatrzymywać się w jednym położeniu, w przeciwnym razie grubość ścianki nie będzie jednolita. Mistrz okresowo przerywał pracę, aby sprawdzić grubość ściany. Kontynuował szlifowanie, dopóki nie uzyskał dobrego cylindrycznego kształtu i dość stałej grubości ścianki.
Krok 8: spód kubka
Cięcie kawałka drewna, tak aby pasował do dna cylindra i przyklejenie go bez pozostawiania szczelin, jest bardzo trudne. Dlatego mistrz postanowił rzucić spód kubka z żywicy epoksydowej.
Mistrz uszczelnił spód, ciągnąc folię na drzewo i przyklejając. Następnie włożył kawałek papieru woskowego pod cylinder i przymocował go do pulpitu za pomocą zacisku.
Krok 9: Dodaj kolor!
Mistrz dobrze się bawił i zdecydował, że przezroczyste dno epoksydowe nie jest wystarczająco interesujące ... Chciał kolorowego dna, ale nie miał żadnych barwników na epoksyd. Ponadto są one nadal drogie. Barwniki to proszki, które rozpuszczają się w żywicy epoksydowej podczas mieszania. Mistrz zdecydował, że może zrobić to samo ze składnikami proszku w swojej kuchni. Znalazł pomarańczowy napój w proszku i wmieszał kilka kulek w epoksyd.
Krok 10: Wypełnij spód żywicą epoksydową
Gdy tylko mistrz wymieszał żywicę epoksydową i uzyskał niezbędną mieszaninę, wlał ją do drewnianego cylindra. Żywica wylana na tyle, aby całkowicie wypełnić dolny pierścień (głębokość około 19 mm).
Utwardzanie żywicy epoksydowej zajmuje około godziny. Gdy rozpoczęło się utwardzanie, górna powierzchnia zaczęła się pienić. Zwykle dzieje się tak z żywicą epoksydową, ale tym razem było znacznie gorzej ... prawdopodobnie coś zaczęło pochodzić z zmieszania z napojem w proszku.
Oto dobra wskazówka.
Możesz pozbyć się pęcherzyków na powierzchni, ogrzewając je. Próbując wymieszać piankę, wymieszaj bąbelki z żywicą epoksydową, a one zostaną uwięzione. Zamiast tego mistrz użył suszarki do włosów, bąbelki pękły i zniknęły same.
Krok 11: Rozdarcie
Mistrz czekał 24 godziny przed wyjęciem cylindra i filmu. Odlew był dość czysty, bez wycieków i śladów wycieków i żadnych poważnych wad na dole. Epoksyd z pewnością usunął zmarszczki z filmu, ale wady te zostały przeszlifowane.
Potem nadszedł czas na polerowanie dna.
Wracamy do szlifierki taśmowej.
I znowu mistrz dalej obracał kubek, wspierając go drugą ręką. Tym razem powoli zmienił kąt miseczki na młynek. Umożliwiło to zaokrąglenie dna.
Krok 12: Zamknij
1) Na bębnie szlifierskim mistrz wypolerował wewnętrzną krawędź szyjki kubka.
2) Do dokładnego mielenia u podstawy kubka, obok żywicy epoksydowej, mistrz użył młynka Dremel.
3) Na powierzchni kubka mistrz wykonał kilka przejść wykończeniowych papierem ściernym o uziarnieniu 220 i 320 jednostek.
Krok 13: Wykończenie drewna
Kubek jest prawie gotowy.
Aby uzyskać ostateczną gotowość produktu, mistrz postanowił użyć oleju mineralnego i wosku pszczelego.Możesz także użyć oleju lnianego, żywic poliuretanowych i epoksydowych, ale nie wiadomo, jak bezpieczne jest spożycie.
Bez względu na to, czego używasz do wykończenia, postępuj zgodnie z instrukcjami i sprawdź odporność na ciepło i bezpieczeństwo użytkowania.
