W pracy każdego mistrza przychodzi moment, kiedy musisz powiedzieć innym o sobie. Jest to trudna i trudna praca, nieco różniąca się od zwykłej, co jest lepsze, jeśli nie zamierzasz tworzyć międzynarodowej korporacji. zrób to sam. Praktyka pokazuje, że uczestnictwo na żywo jest lepsze niż Internet bez twarzy. Dla mistrza zajmującego się sztuką i rzemiosłem może to być seria wydarzeń. Wystawy, targi, kursy mistrzowskie na żywo i seminaria to dokładnie miejsca, w których znawcy Twojej kreatywności mogą poznać go i autora.
Aby sprawić kłopotliwe zadowolenie gości krótkimi informacjami o tobie, istnieje powszechna praktyka - prezentowanie wizytówki. To bardzo dobrze, jeśli spośród twojej kreatywności, powiedzmy na wystawie lub targach, będą obecni. Zazwyczaj przechowuje się je w specjalnych stojakach lub pudełkach, z których można w razie potrzeby łatwo wyjąć kartę. Właściwie jest to o wiele bardziej poprawne, humanitarne i po prostu eleganckie - nie tracić twarzy przez sfałszowanie informacji o sobie siłą, ale aby osiągnąć taki poziom umiejętności, że widz po przywróceniu oddechu, podnosi szczękę i wraca do normalnego rozmiaru, natychmiast rzuca się w poszukiwaniu autora do wyrażenia kocham go. Jednym słowem, potrzebujesz podstawki na karty, ale bardziej eleganckiej niż zwykły przezroczysty akryl bez powierzchni biurowej.
Oczywiście bardzo dobrze jest, jeśli posiadacz wizytówki jest autentyczny - w jednym, z duchem ekspozycji, w tej samej lub podobnej technice, przy użyciu tych samych lub podobnych materiałów. Ponieważ zajmujemy się szkłem artystycznym, nie ma tu o czym myśleć. Trzeba powiedzieć, że wizytownik wykonany ze szkła dekoracyjnego doskonale harmonizuje z innymi gadżetami lub meblami w stylu klasycznym lub retro.
W naszej wersji etui na wizytówki zastosowaliśmy technikę witraży Tiffany, uzupełniając ją lokami z drutu i dekoracyjnym lutowaniem. Zasadniczo uzyskuje się witraż o małej objętości, którego prostą wersję (jak nasza) można wykonać bez całkowitego użycia specjalnych narzędzi i chemikaliów.
Co kiedyś pracowaliśmy. Narzędzia, sprzęt, materiały, chemikalia.
Do znakowania części szklanych wymagany jest flamastr z alkoholem z cienkim pisakiem. Jest bardzo dobry, jeśli jest wodoodporny.
Do cięcia i przetwarzania krawędzie szkła będą wymagały noża do szkła.W przypadku prostych i prostych krzywych cięcia odpowiedni jest niedrogi nóż do szkła olejowego z najbliższego sklepu z narzędziami. Krawędzie ciętego szkła wymagają pewnego wyrównania. Szlifierka z diamentowym narzędziem myjącym wodą, w przypadku prostych i wystarczająco dużych części, całkiem możliwe jest zastąpienie bloku ściernego (papieru ściernego na szmatce, przypiętego do drewnianego bloku) zwilżonego wodą.
Aby połączyć części szklane przez lutowanie, ich krawędzie muszą być miedziowane. Wykorzystuje folię miedzianą z lepką warstwą. Istnieje specjalna folia do witraży, ale niedroga i odpowiednia do ekranowania wrażliwego elektroniczny plany jednak, gdy towarzysz Tiffany był w swoim czasie, przecinał nożyczki miedzianymi wstążkami i kleił je woskiem. W przypadku szkła o grubości 3 mm dogodna szerokość folii wynosi 5,5 ... 6 mm.
Do lutowania i pracy z drutem potrzebujesz regularnego zestawu narzędzi do okablowania. Kolba lutownicza powinna mieć moc 60 ... 150 W, wyposażoną w co najmniej najprostszy (od ściemniacza do lamp żarowych) regulator temperatury.
Gdzie zdobyć piękną szklankę.
Kolorowe szkło witrażowe w małych ilościach (duże zanieczyszczenia) można kupić w wielu sklepach internetowych specjalizujących się w szkle dekoracyjnym i narzędziach chemicznych do jego przetwarzania. Jest sprzedawany na wagę, przy zakupie możesz poprosić o wybranie odpowiedniego schematu kolorów. Wrak jest przenoszony za pomocą pianki polistyrenowej i pakowany w proste kartonowe pudełko (oszczędzamy na specjalnym drewnianym pudełku). Dostawa przez firmę transportową.
Znaczniki
Mieliśmy ograniczony czas i nie wynaleźliśmy zbyt skomplikowanego projektu. Postawiliśmy na piękno okularów. Zasadniczo mamy szklane pudełko odpowiedniej wielkości z tyłem i bez pokrywki. Jest miejsce na wyobraźnię. Należy zrozumieć, że ręczne przetwarzanie krawędzi bardzo małych części będzie trudne.
Polecam używać szkic w AutoCAD. Oto części narysowane i ułożone do drukowania. Powinny być wydrukowane w skali 1: 1 (najlepiej na folii), wycięte i użyte jako szablony.
Cięcie szkła
Tutaj wszystko jest jak zwykle - wszystkie równe cięcia można wykonać w tradycyjny sposób pod linijką. Krzywe są wycinane nieco nietypowo - obcinak do szkła jest napędzany „samodzielnie”, aby zobaczyć pisaki na szkle.
Po rozbiciu szkła na części krawędzie części są obracane (krawędź jest wyrównana, rozmiar jest precyzyjnie regulowany). Wyrównana krawędź szkła pozwoli ci delikatnie i bez zniekształceń przykleić folię i uzyskać na niej równomierny lut jak na podstawie. Dokładne dopasowanie części do siebie pozwoli uniknąć dużych szczelin i uzyskać ten sam szew o równej szerokości.
Przetwarzanie krawędzi szkła odbywa się na specjalnej szlifierce do witraży. Pracuj nad tym wygodnie i szybko. Jako ręczna alternatywa przy przetwarzaniu części o prostej formie - bloku ściernego i pracy ręcznej. Jest znacznie dłuższy, mniej dokładny i bardziej pracochłonny, ale w przypadku testu lub pojedynczej operacji jest całkiem do przyjęcia. Nieco bardziej zmechanizowaną metodą jest podniesienie małego okrągłego narzędzia diamentowego (o średnicy 15 ... 50 mm) i zamocowanie go w uchwycie wiertarskim. Maszyna jest dostrojona do maksymalnej prędkości (potrzebne jest około 3000 obr / min), z tyłu narzędzia (podczas pracy) lekko gąbkę zwilżoną wodą.
Po przetworzeniu krawędzi części szklanych są one suszone (w razie potrzeby suszarką do włosów, damskie lub konstrukcyjne) i przystępują do klejone folią miedzianą.
Folia miedziana z lepką warstwą ze sklepu elektrycznego. Próbowałem też folii (mosiądzu) bez warstwy kleju. Nawet wosk nie był potrzebny. Przy znacznej grubości (sztywność, folia bez warstwy klejącej) można go wyżarzać.
Taśma z lepką warstwą jest uwalniana z woskowego papieru ochronnego i przyklejana do końca szkła, dzięki czemu ta sama krawędź wystaje po obu stronach. Przyklejamy cały kontur części, przyklejamy krawędź zakładką około centymetra.
Wystajemy palcami na wystające krawędzie folii, wygładzamy ją. Do jednorazowej pracy możesz użyć plastikowego stosu do pracy z gliną lub gliną, starym flamastrem lub jednorazową zapalniczką.Narzędzie nie może zarysować szkła i rozdrzeć folii. Wygładzenie pozwoli szklanej części pozostać szczelnie w szwach, aby uniknąć pęknięć.
Składamy nasze części i łączymy je „pod napięciem” przez lutowanie. Lut lutowany bez ołowiu (cyna-miedź). Mocno ciepłe jedno miejsce nie jest tego warte - materiał szklany nie jest zbyt przewodzący ciepło, może pęknąć z różnicy temperatur.
Po kompletnym montażu produktu całkowicie lutujemy szwy. Zadanie polega na złożeniu gładkiej warstwy lutu. Tutaj majstrujesz przy lutowaniu, a nawet posiadasz umiejętności instalacji radiowej. Musisz wybrać temperaturę, położenie powierzchni i lutownicę, ilość lutu. Z reguły okazuje się, że nie jest w ruchu - będziesz musiał poświęcić trochę czasu na zdobycie umiejętności.
Uwaga - przód i tył podeszwy nie są wykończone miedzią i nie są lutowane. To pokaże piękną stopioną krawędź tafli szkła. Po wypiciu wszystkich dostępnych miejsc przechodzimy do „drobiazgu”. Tutaj ozdobimy nasze szkło lokami z drutu i kroplami lutu w szwach.
Drut - miedziany drut uzwojenia w izolacji lakierniczej, odpowiedni przekrój. Kawałek drutu przechodzi kilka razy przez podwójnie złożony kawałek papieru ściernego o średniej wielkości ziaren. Po usunięciu izolacji lakieru drut jest rozrywany odpowiednim lutem.
Loki wykonuje się prawie jednym ruchem, a narzędzie jest wygodne w sposób szczypiec, ale z wąskimi wargami - szczypce, dziobaki. Koniec kawałka drutu jest przez nich zaciśnięty i skręcony. Gotowe loki są lutowane na miejscu, starając się nie uszkodzić spoiny.
Krople lutu to kolejna prosta, ale dość skuteczna technika dekorowania lutowania. Okazuje się, że nie od razu, ponieważ przy głównym lutowaniu będziesz musiał eksperymentować. Robi się to w ten sposób - gotowy szew jest poziomy, strumień jest przykładany do kropli. Kropla lutu jest zbierana za pomocą lutownicy i przenoszona do szwu za pomocą krótkiego dotyku. Musisz wybrać temperaturę żądła i czas trwania dotyku. Szczególnie wyraziste kropelki wyglądają w obecności patyny.
Zdjęcie powyżej pokazuje opadającą nogę na spodzie podeszwy. Umieszczając go w prawym rogu, a następnie odcinając pilnik, możesz osiągnąć całkowity brak wahania uchwytu karty na płaskiej powierzchni.
Usuwanie resztek topnika, mycie szkła.
Witraże należy myć dość ostrożnie - oprócz braku zabrudzeń wiele stosowanych topników jest mniej lub bardziej aktywnych (zawiera kwas), ich pozostałości z czasem utleniają metale. Trudność prania jest zrozumiała, w zależności od rodzaju zastosowanego topnika. Topniki na bazie wody z powodzeniem myje się płynem do mycia naczyń gorącą wodą (kilka razy). Używaj z twardą szczotką, w przypadku małych gadżetów możesz używać starych szczoteczek do zębów z uformowanym uchwytem (suszarka do włosów). Spłukać dużą ilością wody (szczególnie przy kolejnym nakładaniu patyny).
Osobna historia to bezołowiowe lutowie. Ogólnie rzecz biorąc, wygodniej jest używać lutów w postaci drutu o znacznej grubości 2,5 - 3 mm (wysokie zużycie) i bez rdzenia wykonanego z topnika. Takie topniki pozostawiają trudne do zmycia szkliste smugi na lutu. Bezołowiowe lutowane druty, na które natrafiamy (cyna-miedź lub cyna-miedź-srebro) zawsze zawierają taki topnik, należy sobie z tym poradzić za pomocą acetonu i sztywnej szczotki. Tylko wtedy gorąca woda i detergent.
Sesja zdjęciowa.
Babay Mazay, maj 2019