Dziś nikt nie kłóci się o zalety nowoczesnych szklarni wykonanych z poliwęglanu. Szklarnia przemysłowa ma stosunkowo lekką konstrukcję, jest łatwa w obsłudze, szybko montowana i instalowana. Jednak nie zawsze ma wystarczającą sztywność, a podczas śnieżnej zimy może go zmiażdżyć przy pierwszym ociepleniu.
Poprzednia szklarnia firmy Mitlider została wykonana z (bardzo) cienkościennych kwadratowych i prostokątnych rur. Jego projekt został uznany (zgodnie z dokumentami) za wzmocniony, ale wytrzymałość materiału źródłowego nie wzbudziła zaufania, a zimą, kiedy się ociepliłem, musiałem odwiedzić miejsce, aby oczyścić szklarnię z opadającego śniegu.
Dlatego gdy potrzebna była druga szklarnia, postanowiłem ją zrobić sam. Szklarnia Mitlider została wybrana strukturalnie, jej konstrukcja i system wentylacji pokazały się dobrze w poprzednich latach. Ponadto stało się możliwe ćwiczenie spawania.
Jako przedmiot do łuków szklarni użyłem dostępnej taśmy stalowej 5 x 30 mm, wyprofilowanej pod kątem sztywności półksiężyca.
Po wyprodukowaniu i montażu szklarni uzyskano taki projekt.
Zastosowanie taśmy stalowej dawało pewne zalety. Jest to brak problemów podczas zginania łuku (w przeciwieństwie do gięcia rur), możliwe jest proste i niezawodne połączenie spawalnicze, a konstrukcja jest lekka. Ale w końcu, po zmontowaniu szklarni, pojawiła się także wada - niewystarczająca sztywność łuków łożyskowych szklarni. Pod moim ciężarem na górnej poprzeczce środkowe łuki są lekko, ale wygięte. Podobno dotyczy to dużej długości łuku (całkowita długość 6 m).
Ale nie chciałem odwiedzać szklarni zimą, aby ją oczyścić. Dlatego musiałem usunąć arkusze zainstalowanego poliwęglanu ze szklarni i zacząć finalizować projekt wyprodukowanej szklarni.
W razie potrzeby większość szklarni można wzmocnić i udoskonalić podobnie jak proponowana opcja.
1. Zwiększenie sztywności łuków łożyskowych szklarni. Technologia produkcji.
Dla każdej połowy średnich łuków (żeber) szklarni produkujemy łuki - niedopowiedzenia. Materiał i kształt podwójnych łuków odpowiada łukom głównym. Rowek profilu paska na głównym łuku jest skierowany do wnętrza szklarni, aby ostre krawędzie paska nie zmiażdżyły poliwęglanu. Podczas gięcia na łuku rezerwowym ustawiamy rowek w kierunku rowka na łuku głównym.
Z resztek paska wycinamy dla każdego z rozwijanych łuków 10-12 zworek o długości 60 mm.
Ustawiamy odpowiedni podwójny łuk równolegle do głównego. Rozprowadzamy zworki równomiernie wzdłuż łuku. Instalujemy zworki w rowkach pasków, między głównym i nowo zainstalowanymi zduplikowanymi łukami i spawamy je.
Segmentami pręta o średnicy 6-8 mm łączymy przez spawanie naprzemiennie przeciwległych końców zworek. W rezultacie uzyskano konstrukcję przypominającą gospodarstwo. Zobacz zdjęcie
Powtórzymy podobną pracę na pozostałych połówkach środkowych łuków szklarni.
W moim przypadku, aby dopracować projekt, z którego korzystałem, nie użyłem obliczeń sopromat, intuicyjnie wybrałem rozmiary. Przy finalizacji projektu nie było wymagane znaczne zużycie zasobów i czasu, ale znacznie wzrosła wytrzymałość i sztywność szklarni. Pod ciężarem dwóch osób na górnej poprzeczce, na którymkolwiek ze środkowych łuków, deformacja szklarni jest prawie niezauważalna. Wytrzymałość ścian końcowych zapewniają dodatkowe elementy. Wzdłużną sztywność konstrukcji i ochronę dolnej części szklarni przed przepchnięciem przez śnieg zapewniają ukośne wiązania z pręta o średnicy 8 mm. Zobacz zdjęcie
2. Urządzenie do otwierania okien szklarni.
Ze względu na to, że okna szklarni znajdują się wysoko pod sufitem, ich otwieranie, mocowanie i zamykanie wymaga własnych osprzęt. Ponadto po zamknięciu okno musi być szczelnie zamknięte i nie może być otwarte od przeciągów. A w stanie otwartym jest bezpiecznie przymocowany i nie zamyka się pod wpływem wiatru.
Zawiasy drzwiowe do mebli pomagają rozwiązywać te problemy w złożony sposób, jeśli zostaną zainstalowane na skrzydłach okien, zamiast zawiasów okiennych. W pokazanej na zdjęciu szklarni zastosowano zawiasy meblowe pierwszych, całkowicie metalowych konstrukcji. Każdy zawias ma dwie mocne sprężyny śrubowe. Dlatego dwa takie zawiasy niezawodnie mocują okno w obu skrajnych pozycjach (otwarta i zamknięta), w każdych warunkach pogodowych. Ułatwia to również bardzo lekka konstrukcja ramy okiennej.
Skrzydło okna jest wykonane z tego samego poliwęglanu, co szklarnia. Brak ramki w oknie, z wyjątkiem górnego paska. Do tego, za pomocą śrub i podkładek, przymocowany jest arkusz poliwęglanu o wymaganym rozmiarze i dwa zawiasy wzdłuż krawędzi deski. Część tonąca zawiasu znajduje się w ślepym otworze wykonanym w drążku. Odpowiednik zawiasu jest przymocowany do drewnianej ramy wspólnej dla wszystkich skrzydeł okien. Materiałem na ościeżnicę i listwę jest drewniana szyna 30 x 50 mm.
Obecnie istnieje wiele wzorów zawiasów meblowych, ale zasada działania jest taka sama. Dlatego możliwe jest użycie dowolnego, ale wskazane jest wybranie tych, które mają bardziej sztywną sprężynę i dobrą powłokę antykorozyjną, ponieważ będą działać w wilgotnym środowisku.
z dwóch sekcji profilu. Jedno - wahliwe ramię, zamontowane na osi przymocowanej do odpowiedniej podpory w pobliżu skrzydła okiennego (w naszym przypadku jest to górna poprzeczna belka szklarni). Dolny koniec dźwigni służy jako uchwyt do otwierania okna. Górny koniec dźwigni jest połączony za pomocą osi z łącznikiem pośrednim. Aby to zrobić, na jednym końcu połączenia odsunąć od krawędzi o 10 ... 15 mm, wywiercić otwór dla osi. Drugi koniec ogniwa łączymy za pomocą osi (zawleczki lub śruby z nakrętką) za pomocą kawałka aluminiowego kwadratu przymocowanego do skrzydła okiennego (patrz zdjęcie).
Materiał dźwigni to metalowe profile w kształcie litery U (możliwe jest również użycie kwadratów aluminiowych), z tych znalezionych w domu lub w specjalistycznym sklepie meblowym. Szerokość półek profilowych jest znikoma i jest ograniczona wytrzymałością.Długość ramion mechanizmu wybiera się lokalnie, w zależności od wielkości struktury szklarni. Ograniczeniem, z jednej strony, będzie wysokość dolnego punktu rączki mechanizmu w pozycji zamkniętej - nie dotykaj głowy przechodząc pod nią. Z drugiej strony możliwość wygodnego przełączania dźwigni do różnych pozycji. W powyższym projekcie (na zdjęciu poniżej) stosunek ramion wynosi około 1: 1 (: 1).
Gdy otwory wentylacyjne są całkowicie otwarte, dźwignie obracają się, aby stać w linii. Przy nieznacznym dalszym obrocie dolne ramię obrotowe opiera się o górne ogniwo, z powodu lekkiego przesunięcia na nim osi. Jednocześnie konstrukcja staje się sztywna pod obciążeniem od strony okna i nie pozwala na zamknięcie nawet pod dużym obciążeniem, aż do pęknięcia. To położenie mechanizmu jest podtrzymywane przez sprężynę zawiasową.
Gdy uchwyt mechanizmu zostanie obrócony z powrotem do „zamknięcia”, oś łatwo przechodzi przez „martwy punkt”, a okno jest zamykane pod działaniem sprężyny zawiasu. Dodatkowe sprężyny w mechanizmie nie są wymagane.
Jeśli konieczne jest częściowe otwarcie okna, dodajemy ruchomy regulowany nacisk na konstrukcję mechanizmu, który obraca dźwignię obrotową podczas zamykania okna. Na zdjęciu znajduje się na ukośnym jastrychu w pobliżu ramienia obrotowego.
3. Mechanizacja otwierania środkowego okna
Autorska wersja szklarni składa się z czterech odcinków o długości jednego metra. Mechanizmy otwierania okien opisane w punkcie 2 znajdują się na dwóch skrajnych skrzydłach okna o długości jednego metra. Środkowy liść okna o podobnej konstrukcji, długości dwóch metrów, może być wyposażony w ten sam mechanizm otwierania lub zmodyfikowany w celu automatycznego kontrolowania temperatury w szklarni.
Opisano wiele domowych opcji urządzeń do kontroli temperatury, proponuję wykonać jedną z nich.
Konstrukcja górnego ogniwa mechanizmu i jego zamocowanie pozostają takie same. Dźwignia obrotowa z uchwytem zostaje zastąpiona płytą (kawałkiem deski), która jest przymocowana przez zawias okna do dolnej części ramy. Pod nim naprawiamy również drugą płytkę. Zobacz zdjęcie
Wolny koniec dolnej płyty mocujemy do elementów szklarni, z możliwością dalszej regulacji wysokości. Do górnej ruchomej płyty, osi przymocuj wolny koniec górnego ogniwa mechanizmu. Jak widać na zdjęciu, w aluminiowych kwadratach umieszczonych na oknie i górnej płycie znajduje się wiele otworów. Zostały zaprojektowane w celu dostosowania czułości - wielkości otwarcia okna w zależności od ruchu górnej płyty. Można tego dokonać, zmieniając położenie osi górnego ogniwa w otworach kwadratów.
Po umieszczeniu między płytami elementu sterującego, który zmienia swój rozmiar w zależności od temperatury, zmusimy okno do otwarcia, gdy temperatura wzrośnie, zwiększając przenoszenie ciepła i odwrotnie.
Jako element kontrolny możesz użyć gumowej komory kuli lub koła, cienkościennej plastikowej pojemności pięciu litrów i innych domowych lub zastrzeżonych urządzeń.
Aby wykluczyć pochylenie uchylonego okna na wietrze, dodatkowe obciążenie jest zawieszone na górnej płycie. Może to być butelka wypełniona wodą w celu dostosowania wagi.
