W dalszym ciągu stopniowo zbieram materiały, narzędzia i wyposażam miejsce pracy do dmuchania szkła. Po złożeniu urządzenia do produkcji gazu z gaźnika (oparów benzyny) stanąłem przed potrzebą dobrej, stabilnej dmuchawy. Nawiasem mówiąc, będzie potrzebna do dmuchawy szkła gazowego. Nawet przy wydmuchiwaniu tlenu konieczne jest dodanie powietrza.
Krótko mówiąc, potrzebujesz dobrej sprężarki. Na początku do eksperymentów z palnikiem dmuchawy szkła przy użyciu oparów benzyny użyłem domowy kompresor z lodówki. Okazało się jednak, że musiał włączać się dość często, najlepiej - do pracy prawie nieprzerwanie. W takim przypadku ciśnienie będzie najbardziej stabilne. W tym trybie na wlocie powietrza należy zainstalować osuszacz w postaci puszki z żelem krzemionkowym. W przeciwnym razie wilgoć z powietrza gromadzi się w sprężarce w oleju. Jedną z cech konstrukcyjnych sprężarek lodówek jest to, że otwarty silnik elektryczny unosi się w oleju. Gromadząca się woda opada na dno i może łatwo spowodować zwarcie uzwojenia.
Fabryczna sprężarka „budowlana” jest znacznie wydajniejsza. 24-litrowy odbiornik zapewnia dość długą pracę między włączeniem, więc wygodniej jest pracować. Ponadto, kompresor w klasycznym układzie jest osobno grupą tłoków, silnik osobno jest w wiadomości jak orzechy i kotlety, i nie ma potrzeby osuszania dopływającego powietrza. Jedną z wad kompresora jest jego trudny rozruch - silnik elektryczny o mocy 1,5 kW, pozornie niewielka moc, ale biorąc pod uwagę opłakany stan sieci wsi oraz wysokie prądy rozruchowe potężnych silników jednofazowych ... Często w momencie włączenia sprężarka mówi - mmm-m uh! Następnie podbiegnij do niego na zawsze, dopóki coś złego się nie stanie. Dobrze jest, gdy jesteś na nogach i blisko, a kiedy siedzisz wygodnie, TWORZENIE, i nie możesz wyjąć złożonego szkła z płomienia palnika, a on stawia dla ciebie taką świnię.
Tak, sprężarki chłodnicze również nie są łatwe do uruchomienia, a przy dłuższej pracy w niestabilnej sieci zdarzają się sytuacje, w których również odmawia uruchomienia - ale przynajmniej nie trzeba jej spieszyć. Radzi sobie. Chodzi o dobrą stabilną pochodnię na palniku, nie możemy rozmawiać.
Sieć elektryczna w wiosce, to samo w sobie jest czymś. Skoki napięcia i tańce w dość dużym stopniu. I chociaż trójfazowy, różnica napięć między fazami również nie jest niewielka. Dlatego nie ryzykuję silników bez urządzeń ochronnych do podłączenia, zgodnie z oczekiwaniami. Jedną radością jest to, że możesz wybrać fazę, w której napięcie jest większe i bardziej stabilne. Aby to zrobić, musiałem wejść do tarczy na ulicy za pomocą śrubokręta i testera. Zimą jest to szczególnie nieprzyjemne.
Aby szybko zorientować się w stanie w sieci trójfazowej w najszybszy i najbardziej wizualny sposób oraz aby wybrać najbardziej satysfakcjonującą fazę do włączenia obciążeń krytycznych, to proste urządzenie zostało zmontowane.
Składa się z trzech gniazd, zależnie od liczby faz, z pojedynczymi miniaturowymi woltomierzami cyfrowymi. Cały ten biznes jest zintegrowany z modułem znajdującym się w pobliżu wewnętrznej szafki elektrycznej z „automatami”.
Przywołanie tutaj nie będzie problemem - w sieci trójfazowej napięcie jest zwykle szacowane na podstawie danych napięcia sieciowego. W przypadku linii trójfazowych wychodzących z podstacji ustawia się napięcie liniowe 380 woltów. Odpowiada to napięciu fazowemu 220 woltów. W trójfazowych sieciach czteroprzewodowych napięcie znamionowe jest oznaczone oznaczeniem obu wartości - 380/220 V. Oznacza to, że do takiej sieci podłączone są zarówno urządzenia 380 woltowe, jak i jednofazowe o napięciu 220 woltów. Najbardziej rozpowszechniony układ trójfazowy to 380/220 woltów z uziemionym przewodem neutralnym. Jednofazowe urządzenia elektryczne 220 V podłączane są do napięcia sieciowego między dowolną parą przewodów fazowych. Trójfazowe urządzenia elektryczne podłącza się do trzech różnych przewodów fazowych. W tym drugim przypadku użycie drutu neutralnego nie jest wymagane, a brak uziemienia zwiększa ryzyko porażenia prądem w przypadku zerwania izolacji.
Co wykorzystano w pracy.
Narzędzia, sprzęt.
Do produkcji podstawy użyłem piły tarczowej, piły wahadłowej. Do produkcji sutków ze stali dachowej potrzebowaliśmy metalowych nożyczek, młotka, układanki jubilerskiej z akcesoriami. Przydał się śrubokręt, pędzel, naczynia do malowania. Zestaw narzędzi do instalacji elektrycznej, zrozumiałe jest lutownica, średnia moc, około 60W, z akcesoriami. Suszarka budowlana lub specjalna do pracy z rurkami termicznymi.
Materiały
Oprócz części instalacyjnych - gniazd i woltomierzy, potrzebowałem - kawałek grubej sklejki lub tabliczki na podstawę, kawałek „pokrycia dachowego” ocynkowanej stali 0,5 mm, lakieru, bawełnianych szmat. Elementy złączne, druty, termotuba, kawałek tektury falistej z tworzywa sztucznego o średnicy 16 mm. Opaski nylonowe do instalacji elektrycznej.
Pierwszym krokiem było podniesienie drewnianej podstawy. Znalazłem odpowiednią szerokość, kawałek grubej sklejki, siedem razy zmierzony i uciął końce. I rozmiar, a więc były płaskie. Ułożył elementy - do instalacji wygodniej byłoby, gdyby najpierw były gniazda, a następnie woltomierze na ścieżce przychodzącego kabla, ale korzystanie z urządzenia byłoby niewygodne. Miniaturowe woltomierze „blokowe” - przeznaczone do montażu na przednim panelu urządzenia, szafy. Wykonane są w obudowie o rozmiarach dopasowanych do lampek sygnalizacyjnych. Do ich wygodnego i bezpiecznego umieszczenia wymagana jest obudowa wykonana ze stali ocynkowanej „dachowej”. Obudowa ma najprostszą konstrukcję, bez dodatkowego zapinania płatków i „uszczelniania” bocznych szczelin. Z niskim „IP”. Jego zadaniem jest zamocowanie woltomierzy w wybranej pozycji i ukrycie instalacji, nie ma nawet potrzeby specjalnej ochrony przed porażeniem prądem - zaciski woltomierzy są wpuszczone, połączenia przewodów są izolowane.
Aby zapobiec brzydkim „zmarszczkom” w rogach podczas zginania, wywierciłem tam otwory. Byłem zbyt leniwy, aby zmienić wiertło w maszynie, i okazało się, że nie jest bardzo piękne - dobrze wygląda na około 3 mm. Wykonywanie dużych otworów w cienkim metalu za pomocą zwykłych środków zawsze stanowi problem - albo wyciąć małym ostrym dłutem (metal rozciąga się, okazuje się, że „osiem”), lub wywiercić wiele małych otworów w okręgu, a następnie połączyć je, usunąć środek i wyrównać ząbkowy otwór z pół- lub okrągłym plik.Wiertło nie pozwoli również wyciąć koła za pomocą małej tarczy ściernej - tylko się do niego zbliża.
Wszelkie otwory i kształty z cienkiego metalu są bardzo wygodne do wycinania za pomocą układanki jubilerskiej. Co więcej, sama wyrzynarka jest czasami niepotrzebna - użyto tu „pionierskiej” układanki na drewnie z pilnikiem do biżuterii. Ma znacznie większe „kolano”, wie, jak wniknąć głębiej w obrabiany przedmiot. W przypadku stali 0,5 mm wygodnie jest użyć pilnika nr 4.
Wygiął obudowę z przedmiotu obrabianego, w tym celu linia zagięcia jest zaciśnięta między dwiema deskami o gładkich krawędziach. Wskazane jest mocowanie za pomocą zacisków. Po wygięciu niezbędnej części deską na całej długości młotek tworzy równy kąt. Obudowa jest przymocowana do podstawy, otwory i otwory na druty i śruby mocujące są wycinane lub wiercone.
Przed instalacją i instalacją sprawdziłem woltomierze. Są to tanie modele zakupione na Aliexpress. Być może ich jedyną wadą jest brak regulacji wyświetlanego napięcia. Po podłączeniu wszystkich trzech kopii równolegle różnica wynosiła około wolta od odczytów multimetru o dwa - błąd około procent, co jest całkiem do przyjęcia dla tej aplikacji.
Malował obudowę i kawałek drewna w dwóch warstwach - żelazo z szarą emalią glebową na rdzę, drewno z lakierem jachtowym.
Po całkowitym wyschnięciu podjął instalację, przewody do gniazd - znaczny odcinek z mono-rdzeniem, do woltomierzy - elastyczny drut montażowy. Gniazda są podłączone do napięć fazowych - wspólnego „zera” i mocy wyjściowej z każdej fazy. Zero - żółto-zielony drut na szczycie szarego trójżyłowego kabla na zdjęciu poniżej, pakiet jest przylutowany do niego pod obudową - trzy takie same mocne przewody do gniazd i trzy przewody mocujące do woltomierzy. Koniec każdego przewodnika został pozbawiony izolacji na długości około 30 mm, ocynowany. Przygotowane końce zostały złożone w wiązkę i owinięte cienkim cynowanym drutem miedzianym. Zastosowano topnik, a wiązkę starannie przylutowano. Jeśli lutownica nie ma wystarczającej ilości ciepła, możesz dodać mały palnik gazowy lub suszarkę budowlaną. W takim przypadku lepiej jest zastosować topnik nieorganiczny (niepalny). Po usunięciu pozostałości topnika punkt lutowania został odizolowany za pomocą dwóch warstw rury cieplnej.
Po zakończeniu instalacji urządzenie zostało podłączone do sieci „w wątku na żywo”, aby przetestować wydajność. Wszystkie napięcia są na miejscu, woltomierze działają - mogą być montowane na wykończeniu.
Dzięki swojej ekstremalnej prostocie urządzenie było niezwykle wygodne i użyteczne.