Ci, którzy mieli okazję porównać kolor przez natryskiwanie i szczotkowanie, wolą oczywiście pierwszy. Różnica jest szczególnie zauważalna, gdy stosunkowo jasne powłoki są nakładane na lekkie materiały. Farby, barwione lakiery, impregnaty barwne i bejce do drewna, wszystko to wygląda o wiele dokładniej po spryskaniu sprężonym powietrzem.
Ponadto źródło sprężonego powietrza w każdym warsztacie jest bardzo przydatne i, oprócz prac związanych z malowaniem, dmuchanie (na przykład okresowe dmuchanie elektronarzędzia bez rozbierania go na części, znacznie zwiększa jego zasoby, szczególnie w budowaniu robót betonowych, czyszczeniu pyłu z trudno dostępnych miejsc innych mechanizmów ), wygodne pompowanie samochodów, komór rowerowych, źródło niskiej, ale wciąż rzadkiej frakcji (do impregnacji w „próżni warunkowej”, na przykład drewna z olejem lnianym w produkcji instrumentów muzycznych ntov głęboko barwienie drewna dla tych samych plam, impregnacja lakier gotowych cewek transformatora, tutaj jest prawdopodobnie przypisać do poprawy jakości wzorce vykleek żywicy epoksydowej i włókna szklanego niż modelujące, takie jak na nie). Kompresor jest podstawą urządzenia do piaskowania stosowanego zarówno do czyszczenia materiałów, jak i do dekoracyjnej obróbki drewna, a zwłaszcza szkła. Przy wystarczającym ciśnieniu i, co najważniejsze, wydajności, możesz zasilać je za pomocą narzędzia pneumatycznego, które jest znacznie bardziej wytrwałe w porównaniu z narzędziem elektrycznym.
Więc niosą użyteczność. Oczywiście najłatwiej jest wybrać odpowiedni do swoich zadań. model, dobry asortyment w sklepach z narzędziami pozwala na zakup. Ale z jakiegoś powodu, którego głównym kosztem są często koszty, wielu podejmuje niezależną produkcję.
Historia moich wysiłków w tym sensie została opisana poniżej. Kompresor został pobrany z lodówki, która spełniła swój wiek, co zawęża zakres możliwych zadań do średniego malowania, „warunkowej próżni” i starannego dmuchania. Jednak dzięki równoległemu połączeniu kilku tego samego typu możesz zwiększyć produktywność i rozszerzyć obowiązki na malowanie na dużą skalę i prawdopodobnie piaskowanie.Ale przekształcenie go w wygodne narzędzie jest dość proste - wystarczy dodać odbiornik, trochę przewodów elektrycznych i powietrznych i zainstalować wszystko na jakimś fundamencie. Ponadto kompresor chłodzący w porównaniu z konstrukcyjnym jest cudem tak dobrym, jak jego ledwo słyszalna praca. Jest to bardzo ważne w przypadku delikatnych prac, w których wymagana jest koncentracja, takich jak aerograf, Reszta jest po prostu miła.
Jakie narzędzie zostało użyte do pracy? W rzeczywistości wulgarny zestaw narzędzi ślusarskich, falownik spawalniczy (jest dobry, ale nie konieczny, może być wykonany za pomocą śrub), palnik gazowy do lutowania rur lub potężne elektryczne lutownice (i lutowane, topnik do niego), mniejsze lutownice i zestaw do szorstkiego okablowania ( przecinaki do drutu, wkrętaki). Jest to wygodne, jeśli istnieje narzędzie elektryczne - do cięcia dławików i wiercenia otworów, budowlana suszarka do włosów do pracy z izolacyjnymi rurami grzewczymi, a także pewne pojęcie o tym, jak korzystać z tego wszystkiego, a także odrobinę cierpliwości i dokładności, gdzie bez niego. Tak, jeśli chcemy pięknych, nie zardzewiałych kawałków żelaza - papieru ściernego, farby metalowej, pędzli, odpowiedniego rozpuszczalnika.
Na początek warto znaleźć główne węzły.
Piec, z którego tańczyłem, był urządzeniem o tej samej nazwie ze starej domowej lodówki - kompresorem. Możesz znaleźć, przy odrobinie szczęścia, całkowicie bezpłatnie - zapytaj znajomych, znajomych, na ten temat, czy taka zepsuta rzadkość garaż lub w kraju, zapytaj w punktach zbiórki złomu.
Potrzebujesz również odbiornika - pojemnika do tymczasowego przechowywania sprężonego powietrza, aby sprężarka nie działała w sposób ciągły. Jego objętość jest rodzajem kompromisu, z jednej strony byłoby miło mieć więcej, z drugiej strony wciąż chciałem trochę mobilności. Przestrzegając zasady „kup mniej”, poszukaj odpowiedniego naczynia, które wygląda jak cylinder, w tym samym miejscu co sprężarka. Możesz wybrać żądaną głośność z kilku. Możesz użyć małych butli z gazem (opcja polega na zebraniu kilku z turystycznych palników gazowych, z tych większych, w miejscach przyzwoitego parkingu turystycznego we wszelkiego rodzaju rezerwach, jest dosłownie ich kilka), zbiorniku lub kilku z rozbitych palników, gaśnic w końcu.
Kilka dławików do podstawy - ramy z rączką, ułatwiające przenoszenie. Zwykły wynajem, który jest pod ręką, być może w każdym złomie można coś znaleźć, dobrze, potrzebujesz małych elementów.
Lekko gruba rura miedziana, jako opcja, do oderwania cewki od tylnej ścianki tej samej lodówki, z której sprężarka została „ugryziona” i odcięta od niej „żebra” z drutu. To prawda, że często można znaleźć żelazo, a nie miedź, ale lutowane jest również odpowiednimi topnikami.
Wiązanie
W przypadku gotowego sprężonego powietrza konieczne jest zapewnienie reduktora, który umożliwia uzyskanie stałego z góry określonego ciśnienia na wylocie oraz manometru, za pomocą którego kontrolowane jest to ciśnienie. Do malowania ważny jest aerograf. Musisz to kupić.
Złączka na wylocie z kurkiem, aby nie gwizdać, gdy odbiornik jest napompowany, ale musisz zmienić narzędzie. Podłączymy do niego wąż. Lepsze jest „szybko odłączane złącze”, zatrzaskowe, drogie, ale bardzo wygodne - możesz obsługiwać je jedną ręką i możesz używać standardowych pomarańczowych węży sprężynowych. Ponadto kran nie jest potrzebny - po odłączeniu natychmiast zamyka wyjście sprężarki. Udaje mu się opublikować tylko krótki zły PF.
Przełącznik ciśnienia. Tak, że kompresor wyłącza się - włącza się niezależnie, koncentrując się na napompowanym odbiorniku. Muszę też rozwidlić.
Dobre przewody do okablowania energii elektrycznej - przyzwoity przekrój, w podwójnej izolacji (dzięki czemu można bezpiecznie prowadzić przez dławiki, dobrze, lub w tych miejscach z rurą cieplną do wzmocnienia), niezawodny przewód z wtyczką.
Jakby wszystko.
Pierwsze zdjęcia.
Cóż, rama z uchwytem jest gotowa, Jego Wysokość kompresor jest szlifowany z rdzy i umieszczony na miejscu, odbiornik jest widoczny z gaśnicy proszkowej. Konsole z monstrualnie grubego rogu są przyspawane do niego pomimo balonu „cienkościennego”. Nieco usprawiedliwia moją frywolność, całkowity brak doświadczenia w spawaniu i pewną siebie pewność siebie. Tak, więc rogi powinny być o pół cieńsze i ogólnie lutowane. Pamiętam, że dziury w gaśnicy były dość spalone, a potem udręczone, by je otynkować. A jednak w obecnym „dnie” odbiornika przyspawana jest nakrętka ze śrubą - kran do spuszczania kondensatu.
Z tyłu gaśnicy znajdował się wyłącznik ciśnieniowy, a po nim standardowy przekaźnik ze sprężarki. Lokalizacja węzłów jest między innymi podyktowana wygodnym połączeniem z rurką powietrzną - od sprężarki do odbiornika, z kurkiem do przełącznika ciśnienia.
Z drugiej strony. Druty - stare kawałki z lodówki, nie do teraz.
Przekaźniki ze sprężarki. Ten kawałek żelaza wokół niego, wyjęty i całkowicie wycięty z lodówki, został po prostu przyspawany w nowym miejscu.
Kawałek żelaza, na którym przełącznik ciśnienia jest również trzymany z lodówki. Gdzieś poniżej było, w pobliżu kompresora. Zaprojektowany taki uchwyt okazał się.
Teraz przylutuj rurkę. Super wyzwanie - wyzwanie. Tam, gdzie były duże dziury, szpulowałem drut miedziany. Aby wlutować cienką rurkę w grubą rurkę gaśnicy, musiałem też „pogrubić” koniec rurki kilkoma warstwami drutu. Nawiasem mówiąc, rurka przechodząca przez korek jest żelazem. Pochodzi z lodówki dawcy. Nic, lutowane jak ładna. Natywny miniaturowy manometr gaśnicy jest całkowicie bezużyteczny - jest przeznaczony do trzykrotnie większego ciśnienia i ma skalę podziałki typu „wielu”. Sprzątanie było kłopotliwe, pozostało dla piękna.
Malowanie części W innym kolorze. Projekt, że tak powiem.
Nawiasem mówiąc, kompresor z podeszwą jest również przyspawany do ramy na śmierć.
Ważną częścią jest filtr powietrza dolotowego. Przylutowany z małej puszki.
Jest prawie całkowicie zmontowany tutaj. Elektryk jest rozwiedziony, podłączony jest filtr powietrza, miniaturowa szyjka wykonana jest z odcinka węża gazowego i odpowiedniej śruby do wlewania oleju silnikowego do sprężarki. Z boku wisi cały zestaw „polepszaczy” wyjściowego sprężonego powietrza - reduktor z manometrem i zbiornik poniżej z automatycznym spustem kondensatu i separatorem oleju, następnie kran, a następnie złącze do podłączenia narzędzi.
W rzeczywistości wystarczy tylko ustawić presostat i ustawić ciśnienie potrzebne do wylotu na wylocie skrzyni biegów.
Oto kolorowy mężczyzna ze wszystkich stron.
Na ostatnim zdjęciu, już ze złączem zatrzaskowym (zostało najpierw przykręcone). Nawiasem mówiąc, praca z takim narzędziem jest dość trudna - brakuje wydajności. Wyskoczył trochę i poczekał, aż ponownie go podkręci. Niezbyt wygodne, ale wciąż możliwe. Wiele z nich malowało rzemiosłoaż pojawiła się duża „kompresyjna” sprężarka. Charakterystyka tego doskonale odpowiada aerografowi oraz przepływowi, ciśnieniu i ciszy podczas pracy. Teraz sporo czasu później pracuje głównie na tak szorstkim aerografie - do drobnego malowania, lakierowania małych kawałków drewna. Nadal bardzo dobrze nadaje się do głębokiej impregnacji, również tutaj nie wymaga dużej wydajności.
Na deser - zdjęcie po niezbyt intensywnym, ale sześcioletnim okresie eksploatacji.
Jak widać, zestarzał się, ale ma się dobrze.