Fotografia makro jest prawie niedostępnym obszarem dla początkującego fotografa z ograniczonym budżetem, ponieważ prawdziwe obiektywy makro są bardzo drogie, a niedroga optyka makro ma duże wady. Na przykład mój Tamron (jeden z najbardziej budżetowych obiektywów w swojej klasie) ma oznaczenie „makro”, ale minimalna odległość do obiektu w tym trybie wynosi około półtora metra. Napis „makro” jest tutaj, moim zdaniem, tylko reklamową sztuczką, ponieważ z tej odległości można sfotografować motyla lub coś podobnego rozmiaru. I jak mi się wydaje, takie zdjęcia można nazwać makro, tylko z dużym naciągiem. Tak, duże, ale wciąż nie makro. Poniżej znajdują się zdjęcia z tego obiektywu (Tamron 70-300) w trybie makro
Kolejne dwa zdjęcia zostały zrobione za pomocą optyki makro, których produkcję szczegółowo przeanalizujemy w tym artykule.
Osobiście byłem poważnie zaskoczony „konstrukcją” makroobiektywu, ponieważ naprawdę chciałem sfotografować tęczówkę ludzkiego oka, pyłek na skrzydłach motyla, „twarz” muchy, płatki śniegu, ale w „makro świecie” prawie nie ma piękna. I chęć schwytania ukrytego pod naszymi nosami oraz bardzo ograniczony budżet, doprowadziły mnie do tego projektu. Helios 44-2 kupiony za 1000 rubli, odwróciłem drugą stronę na inny obiektyw zamontowany na kamerze. I to wszystko, makro-optyka jest gotowa, możesz robić zdjęcia. Pierwszą opcję zrobiłem po prostu mocując drugą soczewkę do taśmy elektrycznej.
Ale taśma elektryczna blokuje dostęp do pierścienia przysłony drugiego obiektywu. Ale nawet bez montażu nie jest to również możliwe, ponieważ trzymanie aparatu jedną ręką i drugą soczewką przez cały czas jest niewygodne i naprawdę niemożliwe, ponieważ nadal musisz naciskać przyciski, przekręcać pierścienie strojenia na mechanicznym Heliosie i robić wiele innych manipulacje, w których potrzebna jest przynajmniej jedna wolna ręka. Dlatego montujemy ze sobą dwa obiektywy, z możliwością umieszczenia na nim również źródła światła (latarki)
Materiały i narzędzia:
Dwie soczewki (np. Helios 44-2 i Tamron 70-300) Istnieje możliwość zakupu soczewki Tamron 70-300.
Kawałek plastiku ABS (który nie kłuje)
Lutownica
Pilniki (okrągłe i pół skrzydlate)
Gazowa suszarka do włosów (można kupić)
Nóż biurowy
Jigsaw (możesz się bez tego obejść)
Szczypce lub zacisk (i jest to opcjonalne)
Krok 1
Bierzemy kawałek plastiku, nakładamy osłonę (taką plastikową bzdurę, która jest przymocowana do końca obiektywu i zamyka obiektyw od światła bocznego) od Tamrona i obrysowujemy mocowania do obiektywu. Następnie wytnij otwór wzdłuż narysowanych linii. Możesz to zrobić za pomocą wyrzynarki lub wywiercić okrąg małych otworów, jak wolisz, zrobiłem to z lutownicą. Na koniec musimy skopiować uchwyty okapu, aby kawałek plastiku następnie dokładnie przytrzymał się na swoim miejscu.
Na początku nie brałem pod uwagę, że plastik nie powinien być lepki, a kiedy już wyciąłem otwór, natychmiast rozdzieliłem przedmiot, zaczynając pracować na krawędziach.
Wyjąłem następny kawałek plastiku ze starej obudowy telefonu. On również nie jest do końca potrzebny, ale nie znaleziono nic bardziej odpowiedniego. Następnie powtórzyłem procedurę z lutownicą, dopasowałem otwór do kształtu mocowań na obiektywie i przetworzyłem krawędzie.
Krok 2
Bierzemy Helios 44, odkręcamy pierścień adaptera (przez ten pierścień jest on zamontowany na mojej lustrzance cyfrowej) i mocujemy go do tyłu, więc wygodniej będzie wykonać dla niego elementy mocujące i nie będzie potrzeby uszczelniania połączenia między soczewkami.
Próbujemy Helios z odwróconym adapterem do Tamron, na którym jest już ubrany kawałek plastiku z gotowym zapięciem. Okazało się, że pierścień adaptera jest o milimetr większy niż średnica obiektywu zamontowanego na kamerze, więc cała konstrukcja nie ma szczelin, w które mogłoby dostać się niechciane światło. Jeśli takie istnieją, na przykład podczas montażu domowej roboty od innych soczewek muszą być starannie izolowane, w przeciwnym razie podczas fotografowania wystąpią odblaski lub inne wady.
Krok 3
Odkręcamy pierścień adaptera od obiektywu, aby nie przeszkadzał podczas montażu. Ogrzewamy krawędzie plastiku ubranego zamiast kaptura, zginamy i dociskamy nim pierścień pośredni. Robimy to z trzech stron, aby stworzyć „kieszeń”, w którą z góry zostanie włożony pierścień z przymocowaną soczewką. Możesz wykonać takie zagięcia ze wszystkich czterech stron, aby drugą soczewkę można było usunąć wraz z mocowaniem. Ale postanowiłem użyć jednej z boków (u góry), aby umieścić na niej latarkę.
Krok 4
W naszym projekcie do fotografii makro strefa ogniskowej będzie znajdować się w odległości 20-30 mm od krawędzi drugiego obiektywu, co oznacza, że będziemy robić zdjęcia dokładnie z bliskiej odległości. Na przykład podczas fotografowania ludzkiego oka soczewka prawie dotyka rzęs. Dlatego wbudowana lampa błyskowa, podobnie jak lampa „buta”, po prostu nie uderza obiektu i potrzebne jest dodatkowe światło, które oświetli obszar bezpośrednio przed obiektywem.
Używam jasnej latarki z ruchomym uchwytem, aby móc regulować kierunek światła w oświetlonym obszarze. Następnie, po testach, latarkę przedłużono jeszcze bliżej krawędzi obiektywu o kilka centymetrów.
Wniosek
Oczywiście ta „makrooptyka” ma wady. Na przykład bez dodatkowego światła lub jasnego słońca takiego projektu nie ma wystarczającej ilości oświetlenia plus elektronika kamera w auto tryby niepoprawnie szacują ilość światła i wybierają nieprawidłowe ustawienia. Chociaż moim osobistym zdaniem jedyną poważną wadą jest mała głębia ostrości (głębia ostrości) podczas fotografowania płaskich obiektów, takich jak płatki śniegu, nie wpływa to na zdjęcia, ale podczas fotografowania obiektów objętościowych już chcę zwiększyć tę liczbę. I zwiększa się tylko w bezpośrednim stosunku do zmniejszenia światłoczułości z powodu zamknięcia przepony.
Ale takie urządzenie makro nie wymaga kosztów pieniężnych, jeśli masz dwa obiektywy, daje doskonały wzrost bardziej stromy niż jakiekolwiek pierścienie makro (które, nawiasem mówiąc, również kosztują pieniądze), pozwala spojrzeć w „świat makro” i coś tam sfotografować. Wydaje mi się, że te zalety przeważają nad wadami.
Pozostaje tylko ustawić aparat w wygodnym trybie fotografowania (zrobiłem go całkowicie ręcznie), wybrać odpowiednie ustawienia dla aparatu, zarówno obiektywów, jak i voila, otrzymujemy tutaj takie ciekawe zdjęcia, które nie mogą pochwalić się nawet poważni fotografowie.
Życzę sukcesów twórczych!
