Ta szklarnia, pomimo pozornej złożoności projektu, została zmontowana w bardzo krótkim czasie, około tygodnia. Kopuła geotermalna ma średnicę 5 metrów. Przed budową autor wykonał model szklarni z rur aluminiowych, co pomogło mu bardziej szczegółowo i dokładnie zrozumieć konstrukcję oraz maksymalnie ułatwić montaż.
Materiały i narzędzia, których autor użył do budowy tej szklarni:
1) rury azbestocementowe
2) piła tarczowa
3) drewno 10 na 5 cm
4) folia z tworzywa sztucznego
5) poliwęglan
6) metalowe płyty
7) śruby 8 na 10 mm
8) drewno 5 na 4 cm
9) śrubokręt
Rozważmy bardziej szczegółowo główne etapy budowy tej szklarni.
Na początek wybrano miejsce, w którym będzie znajdować się przyszła szklarnia. Następnie autor przystąpił do oznaczania osi podpór rur azbestocementowych. Od tego czasu praca była znacznie utrudniona przez wysoki poziom wody topiącej budynek szklarnie rozpoczęto wczesną wiosną.
Nie powstrzymało to jednak autora i przeszedł do następnego etapu budowy. Z rur azbestocementowych wycięto 10 podpór o długości 165 cm. Początkowo autor próbował użyć uniwersalnej tarczy młynka do cięcia podpór, jednak było to dość trudne i zajęło około 20 minut na podpórkę. Dlatego, szukając informacji w Internecie, zakupiono gruby dysk ze szczelinami i chropowatą powierzchnią, za pomocą którego podpory wycięto w ciągu minuty. Po wycięciu podpór autor zaczął przygotowywać do nich doły. Doły zostały wykonane w dwóch podejściach: najpierw za pomocą wiertła 14 cm, a następnie 22 cm, dzięki temu podejściu autor poświęcił mniej czasu i wysiłku na ten proces. Głębokość dołów na końcu wyniosła 1-1,2 metra. Aby uczynić podpory bardziej stabilnymi, autor dodatkowo wbił je w ziemię, po czym wyrównał rury z poziomem cieczy.
W kolejnym etapie swojej pracy autor postanowił rozpocząć przygotowywanie elementów do podstawy kopuły tej szklarni. Jako główny materiał zastosowano belkę o wymiarach 10 na 5 cm, a dla krawędzi kopuły, belkę o wymiarach 4 na 4 cm, ta grubość jest wystarczająca, aby wytrzymać obciążenie nawet w zimie pod śniegiem. Aby ułatwić cięcie czterometrowej belki, autor wykonał mały stojak do podparcia przeciwnego końca i środkowej części belki, a także w celu ułatwienia mieszania przedmiotu obrabianego, autor przymocował rolki do zębatki, ułatwiając w ten sposób ruch 40 kg drewna.
Następnie autor stworzył szablon do wiercenia otworów montażowych. Szablon składa się z tablicy z czterema śrubami, które prowadzą belkę. Pierwszy element podstawy podpory został zamontowany i oznaczony w 15 minut, kolejne elementy zajęły nie więcej niż minutę. W celu ochrony drewnianych elementów konstrukcyjnych autor przetworzył je za pomocą środka antyseptycznego.
Następnie autor wykonał połączenie podpór z podstawą kopuły szklarni. Złącza bezpiecznie mocują strukturę przekątną, a jednocześnie w razie potrzeby można je przesuwać w poziomie i w pionie. Aby śruby mocujące połączenia nie wystawały na powierzchnię, autor wykonał wcięcia. Po prawie przymocowaniu konstrukcji autor wyrównał ją do jednego poziomu i przykręcił.
Cechą konstrukcyjną jest to, że podstawa nie ma sztywnego mocowania do podpór, po prostu leży na górze. Jest to konieczne, aby struktura miała elastyczność w ruchu gleby i aby struktura nie pękała, jest utrzymywana przez pionowe pręty przymocowane do głównych połączeń i po prostu włożone do rury.
Po zmontowaniu podstawy szklarni autor zaczął przygotowywać materiały do górnej części konstrukcji.
W każdym z przetartych żeber autor wykonał rowki na złącza, dzięki którym konstrukcja zostanie połączona. Aby ułatwić proces wiercenia otworów nieprzezroczystych, autor zastosował szablon do zamocowania przedmiotu obrabianego w określonej pozycji, a także ogranicznik głębokości wiercenia.
Wycięte rowki pozwoliły ukryć złącza wewnątrz żeber. Autor podjął taką decyzję z takich powodów: umieszczenie metalowych łączników na zewnętrznej ścianie żeber służyłoby za zimny przewodnik w szklarni, a po umieszczeniu w wewnętrznej części szklarni ucierpiałby jej estetyczny wygląd. Oprócz drewnianych części podstawy szklarni wszystkie 65 żeber potraktowano środkiem antyseptycznym. Następnie w metalowych płytkach, które połączą żebra w górnej części konstrukcji szklarni, autor wykonał wszystkie niezbędne otwory. W tym do instalowania haków kotwicznych.
Następnie autor przystąpił do montażu górnej części struktury szklarni. Do zamocowania autor zastosował 260 śrub o wymiarach 8 na 40 mm oraz śrubokręt. Aby przyspieszyć montaż, autor najpierw połączył żebra za pomocą łącznika, a następnie przymocował je do ogólnej ramy konstrukcji. Kiedy kopuła była gotowa, autor przymocował ją do podstawy i owinął folią. To ochroni konstrukcję przed deszczem.
Następnie autor wykonał drzwi do szklarni z tych samych drewnianych prętów, z których wykonano szklarnie. Autor wykonał drzwi bez planów, natychmiast dostosowując je do wymaganych wymiarów, a następnie potraktował je antyseptycznie.
Początkowo autor przykrył kopułę szklarni folią, a następnie zastąpił ją poliwęglanem.
Ponadto na drugim poziomie szklarni zainstalowano otwory wentylacyjne, które są zamontowane na zwykłych zawiasach drzwiowych.