Wszystkie przedłużacze i zabezpieczenia przeciwprzepięciowe (wciąż nie rozumiem, jaka jest ich różnica, z wyjątkiem upragnionego ogólnego przycisku odłączania, którego i tak nikt nie używa), jest jeden, bardzo znaczący, moim zdaniem, minus: leżą swobodnie. A jeśli w dalszym ciągu jest to zaletą, na przykład przesuwanie go na bok podczas odkurzania lub cofania jednostki systemowej, to częściej nie jest. A w najbardziej nieodpowiednim momencie, gdy twoje ręce są zajęte czymś, a twoja wizja jest ograniczona przez coś ponadwymiarowego, zaczepiasz przedłużacz stopą i wyciągasz go z sieci. W najlepszym przypadku pobieranie pliku, który trwał już 1,5 godziny, zostanie przerwane o 98%, lub będziesz musiał zacząć pobierać muzykę do telefonu od samego początku. Cóż, w najgorszym przypadku, jeśli wtyczka urządzenia nie wypadnie, a drut się zepsuje, jest to po prostu niebezpieczne.
Tak więc, dręczony wszelkiego rodzaju przedłużaczami, zadałem sobie pytanie: co uniemożliwia naprawienie go, nawet na podłodze, ale wyżej. Jest to zarówno wygodniejsze, jak i bezpieczniejsze. Ale pech: nie znalazłem czegoś takiego na wyprzedaży (chociaż może tam szukałem), a wstępne zarysy tego prostego urządzenia zaczęły się pojawiać:
• Mały, kompaktowy, ale wygodny;
• Na klamrze, dzięki czemu zawsze możesz zmienić układ;
• Nie rzucać się w oczy, ale zawsze był pod ręką.
Wyznałem więc zasadę tunerów samochodowych: „nie możesz kupić - sam zbuduj”, zabrałem się do pracy. Nawiasem mówiąc, w celach informacyjnych: zajęło to nie więcej niż 15 minut, nawet biorąc pod uwagę fakt, że byłem „pionierem”. Twoje stworzenie zajmie znacznie mniej czasu.
Pierwszą rzeczą, którą kupiłem, były dwa zewnętrzne gniazda bez uziemienia, jedno,
i podwójny (powiedziałem, że wymagania dotyczące przedłużacza zaczęły się wyłaniać).
I zawsze z tylną ścianą, inaczej trzeba by to zrobić.
Ale zacisk (plastikowy, do zamocowania elastycznego trzonu wiertła) po prostu znalazłem w „pojemnikach”. Taki „fortepian w krzakach”, więc nie musiałem go kupować. Chociaż, jak później pokazała praktyka, znalezienie i kupienie czegoś takiego nie jest wcale trudne, a na rynkach budowlanych iw supermarketach jest coś podobnego w obfitości.
Ponadto potrzebujesz kawałka gumowej blachy (celowo nie wskazuję wymiarów, ponieważ wszystkie będą indywidualne i różne),
przewód zasilający z wtyczką ze starego, uszkodzonego telewizora,
kawałek drutu dwużyłowego do połączenia,
i cztery śruby z nakrętkami M4.
Ponadto potrzebowałem śrubokręta, który odegra rolę kompaktowego, a nie szybkiego wiertła,
wiertło do niego
śrubokręt
i szczypce do przewodów lub, jak się je nazywa, ściągacze do skracania przewodów i usuwania izolacji.
A potem wszystko jest bardzo proste. Z tyłu gniazd wiercimy jako otwory do przymocowania do zacisku (w dwóch punktach),
tak dla drutów.
Wiercimy te same otwory w samym zacisku, w górnej i środkowej części.
Aby bezpiecznie podłączyć przychodzący przewód zasilający, wiercimy trzy otwory (choć wystarczą dwa) z rzędu,
i przez nich mijamy nadchodzący przewód zasilający „węża”. Dlatego nigdy, nawet jeśli będzie to pożądane, nigdy nie ucieknie od kontaktu przez zaniedbanie.
Teraz myjemy końce drutów, robimy pętle, chociaż nie było to konieczne, ale lubię dokładność we wszystkim,
i same zbieraj gniazda.
Mocujemy zewnętrzne osłony ochronne.
Teraz wracamy do miejsca, w którym zaciskana część zacisku, instalując do nich gniazda i przewody, po prostu przeszkadzała,
i włożyłem gumkę, aby nie porysować lakieru, a nieruchomy przedłużacz spoczywał mocno na stole.
Mocujemy go do stołu, wkładamy do gniazdka (w moim przypadku jest za zasłoną i regularnie odsuwamy go, podłączając skaner lub ładowarkę do telefonu lub tabletu, nie jest najlepszym rozwiązaniem). W gniazdach przedłużaczy znajduje się to, do czego było przeznaczone.
I jak sami widzicie, nie ma nic zbędnego, ale okazało się to bardzo wygodnie i kompaktowo. Szczerze mówiąc, nawet się tego nie spodziewałem.
Oczywiście w przypadku ciemnego stołu konieczne było również poszukiwanie ciemnych gniazd, aby kontrastowało jeszcze mniej, ale nie znalazłem ich w sprzedaży. Okazało się to jednak bardzo schludnie i ładnie, więc zachęcamy do oddania go „do użytku”. Krótką, ale mimo wszystko praktyką, taki nieruchomy przedłużacz jest testowany.