Wszystko zaczęło się od zdjęcia, które przypadkowo przykuło moją uwagę.
Ale dopiero gdy zobaczyłem na żywo podobne składane krzesła, pojawiły się dwie nieprzyjemne uwagi. Są to:
• Powyżej krzesełek. A dziecko nie będzie zupełnie nieswojo na nich siedząc.
• Wykonany z metalu. Jest więc cięższy niż podobny, tylko z plastikowych rur.
Dodatkowo, moje ręce drapały coś do roboty. A jeśli tak, to zaczynamy tworzyć.
Podstawa stołka, plastikowa rura. Standardowa, 4 metry długości i 1/2 cala średnicy, „dwadzieścia” lub DN20. Kto lubi jakie imię.
Należy go pokroić na 12 części:
• dwa o długości 25 cm i dwa po 40: pójdą jeden na nogi;
• mniejszy, o 5 cm: 2x20 i 2x35 cm - na drugich nogach;
• wręcz przeciwnie, duże: 2x30 i 2x45 cm - z tyłu.
Będziesz także potrzebował 12 kątów przy 90 stopniach dla tej rury;
8 śrub sprzęgających, mniejszych niż M4, tylko z odpowiednikiem;
długie (wystarczające na dwie) śruby M4 - z nich należy wykonać cztery kołki o długości 25 mm z gwintem;
i miękkie siedzisko. Zawsze jestem zatkany materiałem, więc zapytałem mamę. W ciągu kilku minut wycięła i zszyła kawałek z dwiema bramami i „czystymi” rozmiarami o wymiarach 20 na 30 cm. Bez bram jest dłuższy, około 45 cm.
A potem wszystko jest proste. Używając lutownicy do rur, zbieramy prostokąt, ale w jednym miejscu nie lutujemy go.
Zakładamy szmatę i dopiero teraz zamykamy konstrukcję. Z drugiej strony robimy to. Gotowe
W środku wiercimy otwory o średnicy 5,5 mm, a za pomocą 4 śrub sprzęgających i dwóch kołków montujemy je. Są za długie i pod czapki trzeba było włożyć improwizowane podkładki - zwykłe orzechy M6. Jeden na każdą śrubę.
Zasadniczo stołek jest gotowy i można już na nim usiąść.
Ale to nie jest takie interesujące. Dlatego przechodzimy do tyłu. Aby jeszcze bardziej zmiękczyć, do rur używamy izolatora cieplnego.
Ta sama matka, widząc stopniowo zbliżający się taboret, nawet uszyła na nim małą walizkę.
Przylutowałem tylną część (nie do końca, ostatnie lutowanie po założeniu cylindra termoizolacyjnego),
i dokręć to. Dodatki koronkowe (użyłem zwykłych plastikowych klamer) również zostały z góry starannie pozostawione.
Przykręcam plecy do samej konstrukcji.Ale otwory na połączenia nie są już w środku, ale bliżej krawędzi.
Po złożeniu okazało się po prostu świetne.
Ale w rozproszeniu - wcale nie lód. Oparcie wyszło długo i jest również daleko od siedzenia: przewróci się, opierając się na nim - po prostu pluć. Nie, musisz coś wymyślić.
Proste skrócenie nie jest najlepszym rozwiązaniem: po złożeniu spoczywa na nogach i wisi. Dlatego potrzebujesz czegoś innego.
Pomysł przyszedł sam - rogi nie są poniżej 90, ale 45 stopni.
Odcinamy górną część pleców prawie od końca do końca, pozostawiając kilka centymetrów i lutujemy do niej narożniki.
Stojaki pionowe są skracane o 15 centymetrów, a także lutowane. Gotowe
Zbieramy ponownie. Nigdzie nic się nie wisi (celowo wybrałem takie wymiary, że struktura po złożeniu została „dokręcona”), stała się tylko trochę grubsza.
Potem, podobnie jak w rozwiniętej formie, okazało się, że jest w sam raz. Dwuletni synek od razu docenił powstały produkt. Trzeba tylko odrzucić od niego starszych braci: dokładnie zmiażdżą krzesło swoim ciężarem.
Pozostaje tylko wejść w naturę i przetestować ją „w polu”.