Dziś wspólnie z Romanem, autorem kanału YouTube „Open Frime TV”, zmontujemy taki miniaturowy zasilacz na układzie VIPER 22A.
Przede wszystkim porozmawiajmy o tym, dlaczego taki zasilacz jest potrzebny. Zasadniczo autor planuje wykorzystać go jako jedzenie na służbie w mocniejszych jednostkach, aby wykluczyć z obwodu własną moc i mikrostart.
Tak, trochę stracimy rozmiar płyty, ale konfiguracja całego urządzenia będzie znacznie łatwiejsza. To urządzenie może być również używane jako ładowarka lub źródło zasilania dla niektórych odbiorców o niskim natężeniu prądu. Moc wyjściowa może osiągnąć 15 W.
Drugim powodem złożenia jest chęć zrozumienia odwróconych konwerterów, a autor postanowił zacząć od takiego bloku. Zaletą jest to, że część zasilająca i sterująca obwodu znajduje się w tym samym mikroukładzie, a my możemy jedynie nawijać transformator i część płyty, co jest bardzo wygodne dla początkującego.
Zacznijmy od kompilacji. Najpierw zastanów się schemat urządzenia:
Jak widać, jest przeznaczony do zasilania 12V i prądu 0,5A.
Ale co, jeśli potrzebujemy innych specyfikacji wyjściowych? W tym celu programiści napisali specjalny program, w którym można ustawić wymagane napięcie wyjściowe i prąd, a ona sama wybiera oceny.
Na przykład możemy ustawić napięcie na 5 V, a prąd na 1 A, jak w przypadku ładowarki. Na wyjściu otrzymujemy następujące wartości:
Zasadniczo wszystko jest w porządku, z wyjątkiem tych Conders:
Zależą od tego, jak nawijasz transformator. W tym przypadku musiałem je podnieść, ponieważ przy standardowych ocenach słychać było mały pisk, co było bardzo denerwujące. Widzimy również, że program podał nam niezbędne wartości dzielnika dla tl431.
Oblicza się je w taki sposób, aby przy znamionowym napięciu wyjściowym w punkcie podziału było to 2,5 V.
Po otrzymaniu wszystkich ocen przystępujemy do układu płytki drukowanej.
Jak widać okazało się, że jest miniaturowe i są tylko 2 elementy smd.
Pierwszy to rezystor dla LED, który należy wybrać w zależności od napięcia, a drugi to kondensator blisko tl431, podczas śledzenia autor po prostu o tym zapomniał, a kiedy przypomniał sobie, że było za późno, więc musisz kupić kondensator smd lub przeprojektować płytkę.
Możesz również zwrócić uwagę na składowisko w pobliżu układu.
Jest to tak zwany improwizowany grzejnik, ponieważ chip usuwa ciepło tylko przy użyciu swoich ustaleń.
Teraz najtrudniejszą częścią obwodu jest transformator, a raczej dławik, ale częściej nazywa się go transformatorem.
Obliczeń można dokonać w programie fabrycznym:
Ale, jak widzimy, wszystko jest tam pomieszane, a także średnice drutów w innym systemie pomiarowym. Ogólnie autor zaleca korzystanie z programu Starichka, ponieważ jest to znacznie wygodniejsze.
W nim wybieramy rdzeń, tutaj możesz użyć dość popularnego rdzenia z rezerwowego zasilacza ATX - e16.
Autor wykorzystał również rdzeń e20, ponieważ tylko takie były na rynku.
Jeśli używasz innego rdzenia, po prostu zmień odległość między nogami na płytce drukowanej, to wszystko.
Następnie wskazujemy parametry uzwojenia, a także średnicę drutu, który jest dostępny, a program podaje nam parametry uzwojenia.
Autor wybrał uzwojenie samozwijające przy 15V, chociaż z arkusza danych widać, że napięcie można podnieść do 50V.
Ważną rolę odgrywa także luka w rdzeniu. Jak wspomniano powyżej, nie jest to transformator, ale dławik, a jeśli nie zrobisz szczeliny, otrzymasz dużą indukcyjność, która nie będzie miała czasu na dostarczenie energii do obciążenia, a dławik przejdzie w nasycenie, co jest złe.
Kiedy wymyśliliśmy obliczenia, zwracamy się do uzwojenia. Teraz zobaczysz, jak autor tego projektu wstrząsnął swoim transformatorem. Przede wszystkim bierzemy ramę, ustalamy początek uzwojenia pierwotnego i zaczynamy nawijać.
Wszystkie uzwojenia są uzwojone w jednym kierunku, powiedzmy po prawej stronie, więc nie pomylimy się z fazowaniem. Początek i koniec uzwojenia są wskazane na płytce drukowanej.
Próbujemy nakręcić cewkę do cewki. Po wypełnieniu warstwy konieczne jest wykonanie izolacji. Do tego potrzebujemy taśmy termicznej.
Izolujemy powierzchnię i dalej nawijamy w tym samym kierunku, dzięki czemu wykonujemy tak wiele warstw, aby pasowały do pierwotnego.
W każdej warstwie należy zastosować izolację, aby zwiększyć bezpieczeństwo. Warto od razu powiedzieć, że technologia uzwojenia jest niepoprawna, ale w przypadku takich pojemności to zrobi, aw bardziej wydajnej wersji autor obiecuje pokazać prawidłowe uzwojenie. Polega na podzieleniu pierwotnego na 2 części, jedna część będzie na samym dole, a druga na górze. Zatem połączenie strumienia będzie lepsze.
Kiedy uzwojenie pierwotne zaczynają nawijać uzwojenie samozwijające, wszystko jest również w prawo, obserwując fazowanie, nie ma nic skomplikowanego.
Na koniec kolejna warstwa izolacji, a teraz przystąp do nawijania wtórnego. Ustalenia znajdują się w innej części ramy, kierunek uzwojenia zostaje zachowany.
Po zakończeniu i z drugorzędnym wykonali izolację z żółtą wstążką dla piękna.
Następnie musisz posadzić połówki rdzenia na ramie. Jeśli wszystko jest prawidłowo uzwojone, powinni swobodnie usiąść.
Właśnie dlatego autor tak bardzo nie lubi cofania się - to luka. Zasadniczo będzie działać, nawet jeśli zrobisz sobie lukę, ale chcemy bloku jakości, więc zaczynamy wybierać lukę. W tym przypadku żółta wstążka poszła idealnie, jej autor wziął 2 warstwy.
A teraz sprawdzamy indukcyjność za pomocą urządzenia.
Jak widać, pokrywa się z obliczoną, co oznacza, że są dobrze zranione i wybrano prawidłową szczelinę. Na tym montażu jest zakończony i tradycyjnie mamy testy. Podłączamy urządzenie do sieci i sprawdzamy napięcie wyjściowe.
12 woltów - wszystko jest w porządku. Teraz zbieramy małą żarówkę, zaprojektowaną na napięcie 12V.
Jak widać, wszystko znów jest w porządku. Możemy nawet podnieść pasek LED w ładunku, wynik jest taki sam.
Ogólnie rzecz biorąc, możesz bezpiecznie polecić to urządzenie do powtórzenia. Dziękuję za uwagę. Do zobaczenia wkrótce!
Wideo: