W książce N.N. „Dunno on the Moon” Nosovej (w krajach anglojęzycznych znane jest jej oficjalne tłumaczenie - Dunno on the Moon) opisany jest hotel ekonomiczny, w którym niski koszt utrzymania rekompensuje opłata za korzystanie ze sprzętu w pokoju. To nie jest wynalazek - w połowie ubiegłego wieku takie eksperymenty faktycznie zostały przeprowadzone, ale pomysł się nie zakorzenił. Autor Instrictables pod pseudonimem ejzbaird wymyślił radio z akcepterem monet, które sprawia, że czujesz się gościem takiego hotelu. To prawda, że „santik” w nim jest „niezmienny”: obracając uchwyt i usuwając boczną ścianę, odzyskasz monetę.
Zamiast akceptora monet z „językiem” wspomnianym w książce (istniały również w rzeczywistości, dopóki nie zostały zastąpione szczelinowymi, do których jesteśmy przyzwyczajeni dzisiaj), zastosowaliśmy projekt trzech arkuszy pleksi, z których pierwsze dwa, z których cztery nachylone płaszczyzny są sklejone jeden nad drugim. Moneta pokonuje je jeden po drugim, po czym wchodzi do skrzynki ze sklejki i powoduje zadziałanie mikroprzełącznika. Między drugim a trzecim arkuszem z pleksiglasu możesz umieścić jakieś zdjęcie lub fotografię.
Chociaż wygląd wydaje się prosty, ejzbaird po prostu wyciął dla niego całą masę szczegółów:
Poniżej znajduje się ich lista:
1 - pręty o prostokątnym przekroju do uzyskania szczelin, umieszczone po bokach, 220x5 mm, pleksi, wycinane laserowo, 4 szt.
2 - arkusze przednie, środkowe i tylne, 220x180 mm, pleksi, cięte piłą taśmową, 3 szt.
3 - nachylone płaszczyzny, 120x5 mm, pleksi, wycinane laserowo, 4 szt.
4 - ściany górna i dolna, 207x107 mm, sklejka, cięta piłą taśmową, 2 szt.
5 - uchwyt mechanizmu usuwania ścianek bocznych, sklejka, cięta piłą taśmową, 1 szt.
6 - dynamiczny grill, sklejka, wycinany laserowo, 1 szt.
7 - miska z dźwignią, na której spada „santik”, sklejka, składa się z kilku małych części, rzeźbionych nożem i przyklejonych, 1 szt.
8 - komora baterii na dwa ogniwa 1,5 V, 1 szt.
9 - ściany boczne, 107x50 mm, sklejka, cięta piłą taśmową, 2 szt.
10 - przednia i tylna ściana, 220x50 mm, cięta piłą taśmową, 2 szt.
11 - pręty o średnicy 6 mm do regulacji głośności i pokrętła do strojenia, sklejki, cięte piłą taśmową, 2 szt.
12 - pokrętła głośności i ustawienia, metalowe, zakupione gotowe, 2 szt.
13 - pręt o prostokątnym przekroju, w celu opuszczenia monety możliwe było tylko z lewej strony, 150x5 mm, pleksi, wycinane laserowo, 1 szt.
14 - dynamiczna głowa, była już w radiu, 1 szt.
Ejzbaird wyciągnął z korpusu radia tablicę, dynamiczną głowicę i antenę.Mógł ostrożnie oderwać komorę baterii od skrzynki, ale zamiast tego wziął inną, wygodniejszą.
Pomiędzy komorą baterii a płytką, mistrz umieścił mikroprzełącznik i wykonał miskę z dźwignią, naciskając ją, gdy leżą tam monety.
Dalsze ezjbaird pokazuje osobno szczegóły fundacji:
2 szt 220x50 mm - przednia i tylna ściana.
2 szt 107x50 mm - ściany boczne.
2 szt 207x107 mm - górne i dolne ściany.
W ścianie o wymiarach 220 x 50 mm, która będzie przednią, wyciął po lewej stronie otwór 97 x 38 mm.
W ścianie o wymiarach 207x107 mm, która będzie górna, mistrz wywiercił dwa otwory o średnicy 6 mm w odstępach co 30 mm (w zależności od płyty) na pręty pokręteł głośności i regulacji, a także wyciął lewą szczelinę, w którą wpadłby santik.
Wszystkie detale z pleksi ejzbaird wycięte z pleksiglasu o tej samej grubości. Który z nich jest bezkrytyczny, okazało się, że ma pięć milimetrów. Wymieńmy jeszcze raz te części:
3 szt 220x180 mm - prześcieradła z przodu, na środku i z tyłu.
4 szt 220x5 mm - pręty o prostokątnym przekroju w celu uzyskania szczelin, umieszczone po bokach.
4 szt 120x5 mm - nachylone płaszczyzny monety.
1 szt 150x5 mm - pręt o prostokątnym przekroju, dzięki czemu monetę można było opuścić tylko po lewej stronie.
Małe części są cięte laserem, duże części piłą taśmową.
Kratka głośnika o wymiarach 100 x 40 mm jest wycinana laserowo, chociaż jest to sklejka. Umożliwiło to nie wiercenie otworów, ale natychmiastowe otrzymanie części razem z nimi. Mogą być wykonane w innych kształtach i rozmiarach i ułożone w dowolny sposób.
Grill zamyka otwór w przedniej ścianie.
Na tylnym arkuszu pleksi ejzbaird wyciął wycięcie, aby ułatwić wymianę rysunków lub fotografii. Po bokach przykleił pręty boczne, aby zapewnić szczelinę, a dla nich - środkowy arkusz z pleksiglasu. Z kolei mistrz przykleił te same pręty boczne, a także pochylone płaszczyzny i górny pręt, niezbędne, aby monetę można było obniżyć tylko w lewo. Razem okazało się, że:
Podczas montażu skrzynki podstawowej ejzbaird nie zapomniał, że dolną i lewą stronę można zdjąć, nie trzeba ich przyklejać.
Mistrz przetworzył gotowy pakiet arkuszy pleksi za pomocą palnika, aby krawędzie nie były ostre. Następnie przykleił tę torbę do podstawy, tak aby moneta po wszystkich nachylonych płaszczyznach wpadła do szczeliny w górnej ścianie skrzynki.
Mistrz przymocował płytkę do dolnej ściany, do której zaczepi się język zamka, komora baterii, mikroprzełącznik z misą i dźwignią, deska i głowica dynamiczna. Do pokręteł głośności i strojenia na płycie przykleił pręty ściśle na środku za pomocą tekturowych pasków. Mistrz dokładnie wybrał pozycję deski, tak aby pręty przechodziły przez przeznaczone dla nich otwory w górnej ścianie.
Pozostaje dodać zamek z uchwytem do lewej ściany bocznej, tę samą płytkę do zaczepienia języczka zamka do górnej ściany bocznej, a po zainstalowaniu dolnej ściany za pomocą mechaniki i elektroniki, upewniając się, że pręty wchodzą do otworów dla górnej ściany przeznaczonej dla nich, załóż na nich gałki głośności i ustawienia. Przed zdjęciem dolnej ścianki (w celu uzyskania dostępu do komory baterii) uchwyty należy tymczasowo usunąć z prętów.
Kładziemy boczną ścianę na miejsce, umieszczamy zdjęcie lub zdjęcie między środkowym i tylnym arkuszem z pleksiglasu, opuszczamy monetę między przednim i środkowym arkuszem, czekamy, aż znajdzie się w skrzynce, ustawiamy odbiornik i słuchamy. Aby zdobyć monetę, obróć pokrętło blokady, zdejmij lewą ściankę boczną, usuń „santik”, a odbiornik wyłączy się. Układamy ścianę i naprawiamy za pomocą zamka. Zmieniamy zdjęcie lub zdjęcie, gdy się nudzimy.