Ogólnie rzecz biorąc, weranda jest cudowną rzeczą. Z ekonomicznego punktu widzenia zbudowane pomieszczenie, które jest w większości nieogrzewane (w kosztach operacyjnych minus koszt ogrzewania), jest jednak bardzo przydatną własnością. Przede wszystkim pełni funkcję czaszy - rodzaju śluzy, która nie pozwala drzwiom „przedrzeć się” i minimalizuje straty ciepła od poruszających się tu i tam mieszkańców. Ogrodzenie werandy utrzymuje poduszkę powietrzną blisko ściany (ścian), zmniejszając w ten sposób straty ciepła budynku i infiltrację ścian, co jest również bardzo miłe - koszty ogrzewania są zmniejszone. Weranda jest stosunkowo prostym sposobem na nieco poszerzenie terytorium ekonomicznego domu i ogólnie przestrzeni życiowej pod dachem - pomimo braku ogrzewania, jego lokale są stosowane przez cały rok. I na koniec, czysto estetyczny - aby utrzymać na oszklonej werandzie mały stolik do domowej wersji ceremonii parzenia herbaty, jako opcję - po prostu sybarizuj w bujanym fotelu, przy filiżance. Jednocześnie byłoby wskazane, aby widok nie był wysypiskiem miejskim ani zakładem metalurgicznym, ale należy to wziąć pod uwagę wcześniej.
Taki dom, który wymyśliliśmy - domyślnie weranda w nim była planowana. Co więcej, aż dwie rzeczy - wąskie, jak korytarz i szerokie, wzdłuż krótkiej ściany. Na powyższym schemacie wszystko to jest zielone. Zakłada się, że dach nad całym tym dobrem jest ogólny, dwuspadowy. Oznacza to, że ściany werandy są nie tylko płotem, ale także podporami wystających części dachu - szczególnie z krótkiego boku.
Podczas budowy domu pod wystającymi krawędziami wprowadzono technologiczne kłody podporowe, więc dom istniał przez pewien czas. Wreszcie nadszedł czas, aby zrobić coś bardziej solidnego zamiast rekwizytów. Fundament, który został zbudowany tylko pod domem z bali, musiał stworzyć osobny fundament dla wystającej werandy. Biorąc pod uwagę niskie obciążenie i znaczną wysokość fundamentu, postanowiono zastosować nieco uproszczoną konstrukcję, która zapewnia niskie zużycie materiału. Więc
Co zostało wykorzystane w pracy.
Narzędzia, sprzęt.
Standardowe narzędzie do wykopów i znakowania do robót ziemnych. Szpadel był bardzo przydatny, nieco potężniejszy niż zwykłe bagnety - kilka z nich pękło. Maszyna do cięcia zbrojenia. Młot, nigdzie bez niej.Zastosowano również betonomieszarkę i powiązane z nią - koryto, wiadra. Kielnia oczywiście. Poziomy, linia pionowa.
Materiały
Łączniki w odpowiedniej ilości, drut dziewiarski. Oczywiście składniki do przygotowania betonu. Deski do szalunków, łączniki. Deski zaleca się używać, co nie szkoda - po betonowaniu są mało przydatne, nawet jeśli szalunek jest wyłożony folią lub materiałem dachowym od wewnątrz.
Przede wszystkim dokonano oznaczenia - osie fundamentu zaznaczono na ziemi, podpory przeniesiono z kłód, aby nie przeszkadzały. Wkopano wąski rów, na głębokość około dwóch łopat bagnetowych lub trochę więcej, warstwę roślinności usunięto i trochę zakopano w ziemi. Szerokość rowu jest również szerokością łopaty. Po wyrównaniu ścian i dna zasypkę wykonano z piasku - w cienkich warstwach, zwilżonego z konewki i ubijającego przyciętym kłodą z poziomym uchwytem. Niezbyt przyjemny zawód.
Po doprowadzeniu zasypki z piasku do pożądanego poziomu wykopu i wypoziomowaniu go, dno i ściany wykopu wyłożono folią. Tutaj zastosowałem dowolne kawałki folii, bez względu na to, jak duży jest rozmiar - jej zadaniem (filmem) jest zapobieganie wchłanianiu wody przez suche ściany i piaszczyste dno betonu, aż stwardnieje. Na dole folię można kruszyć kamieniami, fragmentami cegieł, kawałkami żelaza, butem, górne krawędzie, aby nie pod wiatr, zostały przymocowane tymi samymi cegłami, dużymi gwoździami - wbiły je przez folię w ziemię.
Wytyczyłem miejsca na słupy - pod każdym dachem wymagającym wsparcia. Musiałem wspinać się po drabinie i pionie. Ważyłem osie moich przyszłych kolumn, odnotowane na ziemi za pomocą kołków.
Pośrodku każdej przyszłej kolumny, na całej jej wysokości z marginesem, utknął 12 mm we wzmocnieniu. Wcześniej koniec każdego był zaostrzony (odcięty „szlifierką” pod ostrym kątem), aby folia nie marszczyła się na dole po przyklejeniu - we właściwym miejscu, ostrym nożem, wykonuj małe nacięcia.
Nacisnął folię na kamienie u dołu wykopu, położył wzdłuż niej kilka prętów wzmacniających, przymocował je miękkim stalowym drutem, aby nie wierciły się podczas betonowania.
W małych porcjach, przygotowując beton, stopniowo wylewał rów równy z górną krawędzią ziemi. W miejscu przyszłych kolumn pozostały tylko pionowe szkielety. Powtórzyłem cały kompleks procedur wzdłuż długiego boku domu.
Po wylaniu betonu musisz poświęcić trochę czasu, aby zachować wilgoć - przykryj go folią lub pokryciem dachowym lub zrekompensuj utratę wody kilka razy dziennie, wylewając beton z konewki. Procedury powinny być wykonywane podczas początkowego zestawu konkretnej wytrzymałości - około tygodnia.
Po odlaniu podziemnej części fundamentu rozpoczął produkcję kolumn. Odlano je również z betonu, dla którego wykonano kilka prostych szalunków - tego rodzaju skrzynie bez dna lub góry. Dwie szersze ściany zostały wykonane z kilku desek w formie tarcz, wąskie ściany z jednej deski. Ściany zamocowano w kilku miejscach za pomocą wkrętów samogwintujących. W przeciwieństwie do gwoździ, wkręty samogwintujące pozwalają bardzo ostrożnie zdemontować formę na ledwo zamrożonym odlewie bez naruszania jej, co oszczędza czas. Ponadto przy niepełnym zestaleniu betonu ściany szalunku są usuwane dokładniej, nie przywierając tak bardzo do odlewu. Wewnętrzne ściany formy, pożądane jest wykończenie pokryciem dachowym lub grubą folią z tworzywa sztucznego, ściany odlewów w tym przypadku są gładsze i lepiej usunięte. Mocowanie pokrycia dachowego do desek za pomocą zszywacza do mebli.
Kolejność pracy była następująca - po złożeniu formy kolumny zablokował ją na zbrojeniu i za pomocą kołków i przekładek zabezpieczył ją w pozycji pionowej, tak aby wzmocnienie (środek kolumny) znajdowało się na środku podstawy pudełka. Po wyrównaniu dolne krawędzie pudełka nie zawsze przylegały ściśle do podstawy - były wzmocnione i uszczelnione za pomocą improwizowanych środków - skrawków metalu, cegły owiniętej folią i desek. Długa poręcz z położonym na niej poziomem, zaznaczona na zewnątrz pudełka poziomem - na fundamencie domu.Kolumny są daleko od fundamentu, do którego nie mogą dotrzeć łaty, zauważył za pomocą poziomu wody - długiego węża z wodą. Następnie za pomocą śrubokręta wykonano otwór w ścianie skrzyni grubym wiertłem i włożono goździk lub drut - wygodnie było nimi nawigować podczas wylewania betonu.
Pierwsze partie płynnego betonu musiały być układane bardzo ostrożnie - jeśli spadniesz z samej górnej części pudełka, osiągnie ono taką prędkość, że osiągnie dno (część betonu), aby wszystkie moje sztuczki do uszczelnienia, wszystkie sztuczki i cegły wybuchły. Po ułożeniu pierwszego wiadra lepiej było pozwolić, aby beton nieco zestalił się, aby kolumna cieczy nie wybuchła i nie wypchnęła zatyczek poniżej. Na czas zestalenia przeszedł do innych dzieł. Po pewnym stwardnieniu pierwszej porcji betonu na dole można było działać o wiele odważniej - zalewając natychmiast do góry (do znaku poziomu). Nie sięgając szczytu wywierciłem otwory w bocznych ścianach szalunku i przeszedłem przez nie kawałek zbrojenia - utworzyły one wyloty zbrojenia po bokach kolumn, do których można było przymocować wzmocnienie mola.
Szalunek był zwykle demontowany i usuwany następnego dnia, był dobrze usuwany, beton zachowywał kształt, ale nie był wystarczająco twardy - umożliwiał wygładzenie narożników, krawędzi cegłą, w celu wyrównania powierzchni nośnej dla drewnianego filaru. Szalunek został zmontowany, zamocowany w innym miejscu, cykl został powtórzony. Początkowo skrajne kolumny były odlewane z każdej strony, instalowanie szalunku innych było znacznie łatwiejsze - wizualnie, „w linii” lub sznurkiem.
Po zdjęciu szalunku z kolumny regularnie wylewał wodę, po stwardnieniu betonu przeciął zbrojenie na środku kolumny, pozostawiając 15 ... 20 cm, a następnie posadzono na nim drewniany słupek.
Przestrzenie między podporowymi betonowymi kolumnami zostały pokryte betonowymi ścianami. Do ich rzutu wykonano dwa zestawy tarcz ze skrawków desek obszytych ruberoidem po stronie roboczej. Podczas instalowania szalunku ściennego nie było potrzeby korzystania z poziomu - można było skupić się na odpowiedniej powierzchni kolumn. Tarcze były mocowane za pomocą skrawków desek, podpartych podpórkami zatkanymi w ziemi, kołkami. Automaty zostały zaplombowane za pomocą improwizowanych środków. Wylewanie (układanie) betonu odbywało się podobnie do kolumny. Tak, ważne jest to, że bardziej poprawne jest przygotowanie betonu nie z płynem, ale z taką konsekwencją, w jakiej należy go układać w formie. Jest nieco bielszy niż pracochłonny, ale możesz zaoszczędzić dużo pieniędzy na szalunkach (nie rozchodzą się tak daleko od siebie), a beton wychodzi bardziej trwały - piasek nie osadza się w nim jak w wersji płynnej.
Po wykonaniu wszystkich słupków i filarów na sworzniu każdego słupka betonowego umieszczono wstępnie przygotowany drewniany słupek (zgrubnie strugany, określona długość), wcześniej na betonie umieszczono częściowo zwinięty kawałek pokrycia dachowego do uszczelnienia. Na filarach układane są sekcje belki, na nich układana jest podłoga werandy.
