Jakiś czas temu okablowanie i produkcja płytki drukowanej dla twojego urządzenia była obowiązkową umiejętnością prawie każdego amatora radiowego. Z jednej strony nie ma dokąd pójść - nikt nie zrobi tego za ciebie, az drugiej strony proces wymaga sporej wiedzy i umiejętności praktycznych, które nie będą zbędne. I pamiętajcie, jak malowały się te płytki z obwodami drukowanymi ... Gdzie atrament rysował na kalce technicznej, co nękało więcej niż jedno pokolenie studentów uniwersytetów technicznych.
Rzeczywiście, istnieje kilka metod produkcji płytki drukowanej, jeśli mówimy o chemicznym rozpuszczeniu niezabezpieczonych odcinków miedzi na laminowanym folią z tworzywa sztucznego, to historycznie pierwsza była metoda ręcznego rysowania - wulgarny długopis, często specjalny szklany. Zastosowano również plastikowe kapilary pobrane z grubościennej wymiennej ampułki z długopisu lub, lepiej, metalowe z igieł do strzykawek medycznych. Istnieje wiele specjalnych technik związanych z rysowaniem tuszem, które pozwalają rysować równe ścieżki, specjalne linijki z nogami lub podwyższoną krawędzią, aby nie rozmazać ścieżek. Chodził po rękach przepisy na łatwe do narysowania kompozycje - nie suszące się w igle i nie rozmazane.
Kiedy komputery osobiste przestały być egzotyczne, okazało się, że wraz z grami pojawiło się wiele bardzo przydatnych, raczej skomplikowanych programów - tak zwane „CAD” (wspomagane komputerowo systemy projektowania), wśród nich były też te ukierunkowane w szczególności na nasze amatorskie sprawy radiowe, w szczególności elektroniczny przemysł jako całość. Na samym początku, w czasach „286” i „386”, kiedy „żaba A skacze dalej niż żaba B”, pamiętam, że istniały proste programy, które pozwoliły jednak znacznie uprościć pracę „śledzenia” tablic - przed nimi malowali na papierze milimetrowym lub po prostu na kartce papieru w pudełku.Co więcej, możliwe było wydrukowanie gotowego rysunku w skali 1: 1 (zawsze nie było wystarczającej liczby wkładów na drukarce karbonowej) i przymocowałem go taśmą samoprzylepną do folii z włókna szklanego, zabarwiłem centra przyszłych otworów na wydruku - w rezultacie otwory na płycie były znacznie bardziej równomierne i a ściślej, co było bardzo ważne dla mikroukładów. Mimo to ścieżki zostały narysowane rękami, tak samo ze znacznikiem trasy.
Nieco później drukarki igłowe popadły w zapomnienie i zostały zastąpione drukarkami laserowymi i atramentowymi. Podejrzewam, że od samego początku rysowania obwodów drukowanych na komputerze amatorom dręczyło pytanie - jak przenieść to piękno w ten sposób z ekranu, w przeciwnym razie boleśnie wyszło „tam” i niezdarnie „tutaj”, coś z trzeba było to zrobić. Kiedy drukarki laserowe, „cud wrogiej technologii”, pojawiły się, relatywnie rzecz biorąc, nie tylko w dziekanach, ale także w działach i ludzie zorientowali się, co się dzieje, technologia narodziła się z przeniesieniem stopionego tonera, żelaza, znanego jako „LUT” (prasowanie laserowe) ) Cóż, wkrótce pojawiły się wyspecjalizowane chemikalia.
Te ostatnie pozwalają zorganizować w domu bardzo prosty sposób podobny do przemysłowego i osiągnąć bardzo dobrą jakość produktów końcowych. Tak, jako urządzenie do drukowania masek fotograficznych jest dozwolone, a co więcej, zaleca się, aby drukarka była drukarką atramentową - w przeciwieństwie do drukarki laserowej, nie nagrzewa papieru i filmu podczas drukowania, a wydruk bardzo dokładnie pasuje do określonych rozmiarów. Otóż maska fotograficzna okazuje się bardziej „gęsta” - to znaczy czarna, w świetle jest czarna, a nie szara.
Dlatego szczegółowo przeanalizujemy cały proces.
Co było mu potrzebne.
Narzędzia
Wymaga dostępu do komputera z drukarką, małego stołu warsztatowego, pojemników odpowiedniej wielkości do opracowania i trawienia. Na pewno będziesz potrzebować lampy UV. Miękka szczotka.
Materiały
Przezroczysta folia do drukowania na typie drukarki, do której masz dostęp, lakier-fotorezyst, chemikalia do wywoływania (NaOH, „Mole”), do trawienia (opcjonalnie chlorek żelazowy, siarczan miedzi z solą, kwas cytrynowy z nadtlenkiem wodoru) w rzeczywistości sam przedmiot.
Mam taki lakier do fotorezystów w opakowaniu aerozolowym. „Pozytywne” oznacza, że podczas drukowania fotomaski nie trzeba tłumaczyć obrazu na negatywny - wszystko, co jest czarne na szablonie, zostanie polakierowane z roztworu do trawienia i pozostanie w postaci wybrzuszeń na pustym miejscu.
Pierwszą rzeczą, którą robimy, jest wycięcie przedmiotu obrabianego. Jeśli jest to kawałek żelaza, wszystko jest jasne, jeśli jest to laminowany plastik z warstwą folii, powinieneś zadbać o proste narzędzie, które znacznie ułatwia.
Nóż jest wykonany ze złamanego ostrza do piły, ząb jest piłowany „szlifierką”, konieczny jest uchwyt, ale nie trzeba go estetyzować - narzędzie nie jest zbyt trwałe, „pazur” musi być regularnie aktualizowany - włókno szklane jest materiałem ściernym.
Blankiet należy wyciąć z „naddatkiem” - dziesięć milimetrów z każdej strony okazuje się nieodpowiednich do nadruku wysokiej jakości.
Po obcięciu przedmiotu jest on kilkakrotnie dokładnie szlifowany drobnym papierem ściernym, naprzemiennie w różnych kierunkach szlifowania. Powierzchnia przedmiotu obrabianego powinna być płaska, matowa. Nie można dotykać przygotowanej powierzchni dłońmi - tłuste plamy nie pozwolą mocno przykleić lakieru. Lepiej, nawet przed szlifowaniem, założyć na lewą rękę czystą rękawiczkę i przytrzymać tylko przedmiot obrabiany.
Po zmieleniu lakier nakłada się na przygotowaną powierzchnię. Cienka warstwa (częstym błędem jest wlewanie grubszej warstwy, warstwa powinna być lekko widoczna i tylko). Lepiej jest przechylić obrabiany przedmiot, aby spływał nadmiar lakieru w płynie. Jest jasne w wentylowanym miejscu lub na ulicy i przy słabym oświetleniu, aby nie zapalić się natychmiast. Po spuszczeniu nadmiaru przedmiot obrabiany układa się poziomo w uprzednio przygotowanym nieprzezroczystym pudełku do suszenia.
Suszenie Istnieją dwie opcje - „naturalne” - co najmniej jeden dzień, w temperaturze pokojowej i „wymuszone” - w piekarniku w 75 stopniach Celsjusza, kwadrans.W takim przypadku komora susząca musi być wyposażona w regulator PID, w przeciwnym razie nie można uniknąć znacznego „bicia” temperatury i najprawdopodobniej przedmiot zostanie uszkodzony. W warunkach fabrycznych nie lubią suszenia w temperaturze pokojowej - przez długi czas istnieje wysokie ryzyko pochwycenia cząstek pyłu na lepkiej powierzchni. Spieszymy się, jakby nigdzie nie było.
Podczas suszenia przedmiotu drukuj szablon zdjęcia. Na przezroczystej folii przeznaczonej do drukowania na naszym typie drukarki. Z programu, w którym opracowano rysunek. Jakość wydruku powinna być ustawiona na maksimum. Zasadniczo wystarczy jedno przejście, ale na dużym polu gotowego produktu widoczne są małe „rany”. Aby je zminimalizować, interwał ekspozycji powinien być jak najmniejszy i zliczać go bardzo dokładnie, najlepiej stoperem.
Gęstszą maskę fotograficzną, która pozwala na większą swobodę, można wydrukować dwukrotnie w jednym miejscu, jeśli mechanizm naszej drukarki połknie arkusze w dokładnie taki sam sposób. Jeśli nie, lepiej wykonać dwie kopie i położyć je jedna na drugiej kawałkami taśmy klejącej. Spójrz na to.
Drukowane są dwie identyczne maski fotograficzne. Mirror Zarówno Aby przymocować je do przedmiotu tuszem - środek, który pozytywnie wpływa na rozdzielczość przyszłego wydruku.
Wydrukowane wzory są wycinane nożyczkami, a jedna z kopii lepiej zrobić trochę mniej niż druga - wygodniej będzie to naprawić za pomocą taśmy. Cztery kawałki wąskiej taśmy o długości kilku centymetrów są wcześniej odcinane i przyklejane do krawędzi pulpitu.
Szablon z dużymi marginesami jest umieszczany na arkuszu białego papieru z warstwą atramentu na papierze. Szablon z mniejszymi polami jest umieszczany u góry i przesuwając go, precyzyjnie łączymy rysunek. Na białym tle jest to bardzo wygodne. Trzymając górny szablon jedną ręką, naprawiamy jego krawędzie przygotowanymi kawałkami taśmy klejącej. Zamów
Dzięki jednowarstwowej masce fotograficznej na tle śniegu za oknem widać, że trochę świeci.
W przypadku dwóch warstw czarny kolor na tle tego samego śniegu pozostaje czarny.
Po wysuszeniu przedmiotu wyjmij go przy słabym oświetleniu, sprawdź. Powierzchnia powinna być przezroczysta, błyszcząca, lakierowana, lekko fioletowa. Najprawdopodobniej na krawędziach powstały małe smugi, ale było na to tolerowanie. Najmniejsza matowość folii wskazuje, że powłoka nie nadaje się do dalszych zmian. Możesz spłukać taki aceton, bez żalu, zaoszczędzisz tylko czas.
Narażenie Nasz lakier jest wrażliwy na światło ultrafioletowe (UV). Najwygodniejszym źródłem światła UV jest być może lampa oszczędzająca energię. Wystarczy przykręcić go do dowolnej lampy stołowej z odpowiednią podstawą, a „naświetlacz” będzie gotowy.
Takiej lampie udaje się odsłonić obrabiane przedmioty o długości do 200 mm. Na jednym siedzeniu, jeśli upieczesz, aby zapalić dłuższy, możesz użyć sztuczki wojskowej - wystawiać na części, zamykając gotową nieprzezroczystą płytą.
Narażenie Puste miejsce jest umieszczone na płaskiej powierzchni, na nim odpowiedni bok maski fotograficznej i wszystkie te rzeczy są prasowane przez szkło. Wygodne jest wycięcie dwóch identycznych szklanek i umieszczenie między nimi półfabrykatu z szablonem fotograficznym. Krawędzie okularów można tymczasowo przymocować za pomocą spinek biurowych.
Ale najlepsze wyniki uzyskuje się dzięki elastycznej przezroczystej „poduszce”. W większości przypadków na małych przedmiotach wygodnie jest używać zamkniętej torby z zamkiem błyskawicznym.
Nadmuchujemy go trochę i zamykamy zapięcie. Tak więc, aby uzyskać rodzaj „materaca”. Jest on układany między górną szybą a fotomaską. Istotą jego zastosowania jest równomierny ciasny zacisk fotomaski na obrabianym przedmiocie. Nadal istnieje metoda prasowania próżniowego, ale jest ona nieporównywalnie prostsza. Gdy rozmiar torby z zapięciem nie jest wystarczający, możesz sam lutować taki materac ze zwykłej torby lub po prostu polietylenu.
Pasek papieru jest umieszczany na miejscu do spawania, a na nim naciągana jest podgrzewana końcówka lutownicy. Prędkość i temperaturę należy wcześniej wybrać. Lutownica jest pożądana średnio ~ 40 watów, końcówka do kontroli mocy i temperatury.
Czas naświetlania należy wcześniej wybrać za pomocą prostego eksperymentu - na blankiet nakłada się lakier fotograficzny i drukuje się szablon - 10min, 9min, 8min, 7min ... Następnie półfabrykat z taką „tymczasową” fotomaską umieszcza się pod lampą UV, na którą pokrywa się wszystko oprócz „10min”, powiedzmy - kawałek puszki. Po minucie przesuwamy płytkę, odsłaniając napis „9min”, a następnie po kolejnej minucie dodajemy do nich „8min” i tak dalej. Następnie, po opracowaniu, badamy wynik i zapisujemy w skoroszycie i na pudełku z lampą UV, czas, w którym uzyskuje się najczystsze wydruki.
Należy pamiętać, że warunki ekspozycji należy całkowicie powtórzyć - ta sama lampa, ta sama odległość od przedmiotu obrabianego, to samo szkło. Kolejny ważny punkt - podobnie jak wszystkie świetlówki (energooszczędne), nasze UV płynnie przechodzi w tryb pracy. Oznacza to, że musisz włączyć lampę, odczekać kilka minut, a następnie wbić puste miejsce pod szablonem fotograficznym. Na pewno szkoda - do drukowania zdjęć kuszące byłoby użycie przełącznika czasowego, ale tam zastosowano lampy żarowe.
Po naświetleniu wkładamy ponownie przedmiot do nieprzepuszczalnego światła na 5 ... 10 min. To jest ważne
Po ekspozycji w ciemności - rozwój.
Opracowanie mojego lakieru, przeprowadzone przez alkalia - NaOH, jest sprzedawane w suchych sklepach w sklepach radiowych. Jest rozpuszczalny w wodzie. Możliwe jest, a nawet lepiej, stosowanie roztworu do czyszczenia rur, takiego jak „MOLE”, który zawiera te zasady. Po pierwsze jest tani i niedrogi, a po drugie efekt takiego rozwiązania czyszczącego jest znacznie łagodniejszy. To prawda, że nie wszystkie warianty „MOLE” zawierają tę zasadę. Stężenie - 60 ml na 1 litr wody. Szal lub kawałek naszego żelaza zanurza się w odpowiednim korycie roztworem alkalicznym i po odczekaniu kilku minut delikatnie wachlujemy powierzchnię kawałka w roztworze bardzo miękką szczotką. Obszary lakieru znajdujące się pod przezroczystymi obszarami maski powinny zacząć się rozpuszczać. Na koniec pojawi się dość dobrze oznakowany, wyraźny ślad.
Natychmiast myjemy przedmiot w czystej wodzie i umieszczamy w roztworze do wytrawiania.
Istnieje kilka przepisów na trawienie miedzi i jej stopów. Ostatnio wydaje się, że popularność zyskał przepis na nadtlenek wodoru i kwas cytrynowy. Dla kobiet, takie rozwiązanie - aby nie plamić niczego w domu i kupować składniki w zwykłym sklepie spożywczym i aptece. Na tym jego zalety są wyczerpane. Koszt składników pod względem wymaganej objętości nie jest tańszy niż chlorek żelazowy. Ostatni to przepis na podręcznik. Działa szybko, zwłaszcza po podgrzaniu, teraz jest dość przystępny cenowo. Konieczna jest ostrożna praca - materiał i dłonie są bardzo kolorowe. I wreszcie najtańszy przepis to dwie części soli kuchennej, jedna część siarczanu miedzi. Ten ostatni jest sprzedawany w sklepach z narzędziami z nastawieniem ogrodowym. Przy dobrym ogrzewaniu działa nie gorzej niż chlorek żelazowy. Prawdziwe związki miedzi są trujące - nie jest to kurs „musztarda-sarin-soman”, izolacyjna maska gazowa nie jest potrzebna, ale mycie rąk po pracy nie zaszkodzi.
Tak więc chemikalia i przybory są wstępnie wybrane, roztwór jest przygotowany. Umieszczamy w nim rozwinięty blank. Tak, jeśli jest to kawałek żelaza, roztwór nie powinien skorodować tylnej strony, a samo rozwiązanie powinno być chronione przed niepotrzebnymi wydatkami - chroń powierzchnię przed dostępem do niego roztworu trawiącego, na przykład lakieru nitro. Należy to zrobić przed pokryciem zdjęcia lakieru. Oznacza to, że odwrotna strona kęsa naszego kawałka żelaza jest pokryta lakierem nitro, nie zapominając również o pokryciu końców. W kilku warstwach zaletą jest to, że szybko schnie. Po całkowitym wyschnięciu myjemy powierzchnię roboczą drobnym papierem ściernym i nakładamy delikatny lakier z pojemnika w aerozolu.
Podczas trawienia tworzy się warstwa produktów reakcji na powierzchni przedmiotu obrabianego, co uniemożliwia dobry dostęp do świeżego roztworu i reakcja spowalnia. Proces ten będzie przebiegał znacznie szybciej podczas mycia produktów, istnieje kilka sprawdzonych metod - umieszczenie przedmiotu obrabianego w warstwie roztworu do góry nogami, na przykład zamocowanie go na pływającym pływaku z kawałka pianki.Istnieje kilka sposobów mieszania rozwiązania - od specjalnych mieszadeł magnetycznych, takich jak chemiczne, po pęcherzyki powietrza i wibracje potężnego głośnika lub systemu głośników podłączonego do wzmacniacza w generatorze w trybie generacji. Oczywiście proces będzie przebiegał w ten sposób, ale znacznie dłużej, w tym przypadku warto umieścić kuwetę w pobliżu i częściej wstrząsać roztworem.
Mówiąc o kuwetach, jeśli nie ma pojemnika o odpowiednim rozmiarze, możesz wykonać boki bloków i wyłożyć wnętrze polietylenem. Roztwory robocze (wytrawianie i wywoływanie), wygodnie jest przechowywać w plastikowych prostokątnych pojemnikach z uszczelnioną pokrywką, w przeciwnym razie odparują.
Małe detale mogą być przetwarzane bezpośrednio w pojemnikach, w tym celu krata z uchwytem wykonanym z drutu w izolacji wykonana jest z elementu kolektora pszczół z propolisu.
Po zakończeniu trawienia miedź całkowicie rozpuszcza się w niezabezpieczonych sekcjach płytki drukowanej, w obudowach stalowych wytrawiany jest rysunek o wystarczającej głębokości, obrabiany przedmiot jest dokładnie myty wodą i suszony. Warstwa lakieru ochronnego jest usuwana kawałkiem szmat zwilżonych acetonem lub czyszczona mechanicznie średniej wielkości szmatką ścierną.
Jeśli przedmiotem obrabianym jest płytka drukowana, należy odciąć naddatki, wywiercić otwory i, w razie potrzeby, cynę.
Jeśli przedmiotem obrabianym jest żelazo (skala, tabliczka znamionowa, panel), wytrawiony rysunek ma „pokazywać” - wypełnić wnęki ciemnym na jasnym tle. Najlepiej zrobić to z patynowaniem - stosując sztuczną patynę. Patynowanie to kolejna interesująca historia.
