Nie licz eksperymentów dotyczących wpływu prądu elektrycznego na rośliny. Nawet I.V. Michurin przeprowadził eksperymenty, w których sadzonki hybrydowe hodowano w dużych skrzyniach z glebą, przez którą przepływał prąd stały. Stwierdzono, że wzrost sadzonki jest zwiększony. W eksperymentach przeprowadzonych przez innych badaczy uzyskano różnorodne wyniki. W niektórych przypadkach rośliny umarły, w innych dały niespotykane zbiory. Tak więc w jednym z eksperymentów wokół działki, w której rosły marchewki, do gleby wkładano metalowe elektrody, przez które od czasu do czasu przepuszczano prąd elektryczny. Zbiór przekroczył wszelkie oczekiwania - masa pojedynczych korzeni osiągnęła pięć kilogramów! Niestety kolejne eksperymenty dały różne wyniki. Najwyraźniej naukowcy przeoczyli pewne warunki, które umożliwiły uzyskanie niespotykanej wydajności w pierwszym eksperymencie z wykorzystaniem prądu elektrycznego.
Istota eksperymentów - procesy osmotyczne w korzeniach są stymulowane, system korzeniowy staje się większy i mocniejszy, a zatem roślina. Czasami wciąż próbują stymulować proces fotosyntezy.
Prądy są zwykle mikroamperami, napięcie nie jest zbyt ważne, zwykle ułamki woltów ... woltów. Jako źródło zasilania wykorzystują ogniwa galwaniczne - przy prądach roboczych pojemność nawet małych akumulatorów trwa bardzo długo. Parametry odżywiania są odpowiednie dla ogniw słonecznych, a niektórzy autorzy zalecają ich zasilanie, aby stymulacja zachodziła synchronicznie z aktywnością słoneczną.
Istnieją jednak również metody elektryzowania gleby, które nie wykorzystują zewnętrznych źródeł energii.
Tak więc metoda zaproponowana przez francuskich naukowców jest znana. Opatentowali urządzenie, które działa jak bateria elektryczna. Tylko jako elektrolit stosuje się roztwór gleby. Aby to zrobić, elektrody dodatnie i ujemne (w postaci dwóch grzebieni, których zęby znajdują się między sobą) są naprzemiennie umieszczane w glebie. Wnioski z nich są zwarte, powodując w ten sposób nagrzewanie się elektrolitu. Prąd o niskiej sile zaczyna przepływać między elektrolitami, co, jak przekonują autorzy, wystarczy, aby stymulować przyspieszone kiełkowanie roślin i ich przyspieszony wzrost w przyszłości.Metodę można stosować zarówno na dużych powierzchniach zasiewów, polach, jak i do elektrycznej stymulacji poszczególnych roślin.
Inną metodę stymulacji elektrycznej zaproponowali pracownicy Moskiewskiej Akademii Rolniczej. Timiryazev. Polega ona na tym, że paski znajdują się w warstwie uprawnej, w niektórych z nich przeważają pierwiastki żywienia mineralnego w postaci anionów, w innych kationy. Powstała różnica potencjałów stymuluje wzrost i rozwój roślin, zwiększa ich produktywność.
Należy zauważyć inny sposób elektryzowania gleby bez zewnętrznego źródła prądu. Aby stworzyć elektrolizowalne pola agronomiczne, wymaga to zastosowania pola elektromagnetycznego Ziemi, w tym celu układa się je na płytkiej głębokości, aby nie zakłócać zwykłej pracy agronomicznej, wzdłuż łóżek, między nimi, po pewnym okresie drutu stalowego. Jednocześnie na takich elektrodach indukowany jest niewielki EMF o wartości 25–35 mV.
W opisanym poniżej eksperymencie nadal używane jest zewnętrzne źródło zasilania. Bateria słoneczna. Taki schemat, który może być mniej wygodny i droższy pod względem materiałów, pozwala jednak bardzo wyraźnie monitorować zależność wzrostu rośliny od różnych czynników, ma synchroniczną aktywność ze słońcem, prawdopodobnie bardziej przyjemną dla rośliny. Ponadto ułatwia kontrolę i regulację uderzenia. Nie oznacza wprowadzenia dodatkowych substancji chemicznych do gleby.
Więc Co zostało wykorzystane.
Materiały
Drut instalacyjny, dowolny odcinek, ale zbyt cienki, będzie podatny na przypadkowe obciążenia mechaniczne. Kawałek stali nierdzewnej na elektrody. Diody LED do ogniw słonecznych, kawałek folii do podstawy. Chemikalia do wytrawiania, ale możesz to zrobić. Lakier akrylowy. Mikroamperomierz. Kawałek blachy stalowej do zamocowania. Powiązane drobiazgi, zapięcia.
Narzędzie
Zestaw narzędzi stołowych, lutownica 65 W z akcesoriami, narzędzie do montażu radiowego, coś do wiercenia, w tym otwory na przewody LED (~ 1 mm). Szklany długopis do rysowania śladów na planszy, ale możesz uzyskać grubą igłę ze strzykawki, pustą ampułkę z długopisem z miękkim i wyciągniętym nosem. Przydało się również moje ulubione narzędzie - układanka biżuterii. Trochę dokładności.
Elektrody są ze stali nierdzewnej. Oznakowane, przetarte, odcięte zadziory. Ślady głębokości zanurzenia, być może jest to niepotrzebne - niedawno nabyłem zestaw znaczków z cyframi i moje ręce chciały spróbować.
Druty lutowano chlorkiem cynku (topnik kwasu lutowniczego) i zwykłym POS-60. Druty zrobiły się grubsze dzięki izolacji silikonowej.
Postanowiono samodzielnie zbudować ogniwo słoneczne. Istnieje kilka wzorów domowych ogniw słonecznych. Element tlenku miedzi został odrzucony jako niska niezawodność, była opcja z gotowych elementów radiowych. Szkoda było, że długie i ponure jest otwieranie diod i tranzystorów w metalowych obudowach, poza tym będą musiały zostać ponownie uszczelnione później. W tym sensie cudem są dobre diody LED. Kryształ jest zalany na śmierć przezroczystym związkiem, chociaż będzie działał pod wodą. Przy tej okazji zakupiono jedynie garstkę niezbyt wygodnych diod LED, nawet podczas „początkowej akumulacji kapitału”. Są niewygodne, mają stosunkowo słabą poświatę i bardzo teleobiektyw na końcu. Kąt pola widzenia jest raczej wąski i boczny, aw świetle czasem czasem nawet nie widać, co się świeci. Jeden z nich zdobył baterię.
Wcześniej oczywiście, po przeprowadzeniu serii prostych eksperymentów, podłączyłem go do testera i zawróciłem na ulicy, w cieniu, w słońcu. Wyniki wydawały się dość zachęcające. Tak, należy pamiętać, że jeśli podłączysz multimetr po prostu do nóżek LED, wyniki nie będą szczególnie wiarygodne - taka fotokomórka będzie działać na rezystancji wejściowej woltomierza, a przy nowoczesnych urządzeniach cyfrowych jest bardzo wysoka. W prawdziwym schemacie wskaźniki nie będą tak genialne.
Blank na płytkę drukowaną. Bateria była przeznaczona do zainstalowania w szklarni, w mikroklimacie, czasem dość wilgotnym. Duże otwory dla lepszej „wentylacji” i odprowadzania ewentualnych kropel wody.Należy powiedzieć, że włókno szklane jest bardzo ściernym materiałem, wiertła bardzo szybko matowieją, a małe, jeśli zostaną wywiercone za pomocą narzędzia ręcznego, również pękają. Musisz je kupić z marżą.
Płytka drukowana jest pomalowana lakierem bitumicznym, wytrawionym w chlorku żelaza.
Diody LED na szaliku, włączające się równolegle-szeregowo.
Diody LED są nieco wygięte w bok, ze wschodu na zachód, dzięki czemu prąd jest generowany bardziej równomiernie w ciągu dnia.
Soczewki LED są naostrzone, aby wyeliminować kierunkowość. Wszystko pod trzema warstwami lakieru, jednak uretanu, zgodnie z oczekiwaniami, nie znaleziono, to był akryl.
Wytnąłem i wygiąłem uchwyt dla mikroamperomierza na miejscu. Wyciął siedzisko za pomocą układanki z biżuterią. Malowane z puszki z aerozolem.
Cóż, instalacja w obiekcie.
Mikroamperomierz w łańcuchu, na wsporniku, na wysokości oczu. Ale jak zrozumieć, że wszystkie przewody są nienaruszone, nic nie spadło nigdzie? A to oznacza, że na niego patrzysz, a on mówi ci: „Wszystko w porządku, towarzyszu generale, nie ma żadnych incydentów, to znaczy służymy, patrzymy w przyszłość z ostrożnym optymizmem ...”
Przedmiotem jest drzewko Walkers Broadleaf. Około ćwierć wolta pod obciążeniem. Wieczorem
Teraz, lato później, mogę podsumować - metoda działa, ale wyniki nie są wybitne - eksperymentalna roślina była o 10 ... 15% większa niż jej sąsiedzi, kwitła wcześniej przez 4 ... 5 dni. Prąd osiągnął 35 ... 38 μA, co jest nieco za dużo. W literaturze były zalecenia amerykańskich plantatorów tytoniu eksperymentujących ze stymulacją elektryczną, zalecili oni przepuszczenie około 20 μA przez roślinę. Możliwe było zmniejszenie prądu poprzez włączenie rezystora zmiennego w obwodzie lub przez lekkie zasłonięcie baterii słonecznej. W następnym sezonie spróbujemy pomidorów, wydaje się, że nie warto uprawiać tytoniu w szklarni.
