Witam Dziś chcę porozmawiać o kwadracie magnetycznym do spawania, który niedawno wykonałem. Niedługo będę musiał zrobić kilka bram i bramę wjazdową, więc tej zimy postanowiłem zrobić kilka kwadratów magnetycznych. Zaoszczędzą mi dużo czasu i wysiłku podczas spawania prostokątnych konstrukcji z kształtowanych rur.
Oto, czego potrzebowałem do tego:
1. Stary głośnik z samochodowego zestawu stereo.
2. Blacha „magnetyczna” (stal) o grubości 1 mm
3. Listwa wykonana z cienkiego aluminium.
4. Nity odciągowe.
Jak wiadomo, w głośnikach są dość silne magnesy ferrytowe.
Za pomocą młotka i dłuta rozdzieliłem „część magnetyczną” głośnika. (Jest zamontowany na czterech nitach).
Następnie pozostaje usunąć magnes. Znajduje się między dwiema stalowymi płytami i jest przymocowany klejem. Konieczne było obniżenie go na jakiś czas w acetonie lub w 646. rozpuszczalniku ... Ale właśnie wziąłem nóż, co nie szkoda
, wstawiony między płytkę a magnes, i przy lekkich uderzeniach młotka oddzielił płytki.
Kiedyś robiłem to „czysto”, ale tym razem magnes ferrytowy trochę pękł ... Cóż, ok ... Zmielę go na diamentowym kubku.
Następnie zacząłem produkować płyty. Wytnąłem je ze starego odcienia okna. (Jestem zaskoczony, ale został wykonany z „czarnego”, nie ocynkowanego żelaza, o grubości 1 mm!). Metal jest bardzo dobrze namagnesowany, czego potrzebowałem w pierwszej kolejności.
Za pomocą kwadratu hydraulicznego, nakładając go i powstały magnes na przedmiot, określiłem wymiary mojego przyszłego produktu, narysowałem go i wycięłem za pomocą szlifierki:
Następnie zaznaczyłem i wyciąłem rogi. Narożniki należy wyciąć z kilku powodów:
Po pierwsze, podczas cięcia rury profilowej (a zwłaszcza z grubym okręgiem, na krawędzi są zadziory. Podczas spawania łatwo się stopią i nie będą przeszkadzać. Ale kwadrat w nie wpadnie. (Ale w tym przypadku nawet pół milimetra znacznie zmieni kąt). Dlatego po przycięciu rur na wymiar będziesz musiał wyczyścić te zadziory i stracić na tym czas.
Po drugie, jeśli nie ma dużej szczeliny w rogu, możesz przypadkowo przyspawać sam kwadrat do przedmiotu !!!
Więc wycinam je w ten sposób:
Nie zaznaczyłem drugiego talerza. Właśnie dołączyłem do niego pierwszy (już z wycięciami) i zgodnie z tym szablonem zanotowałem, a także wycięliśmy:
Następnie przyjąłem „slim fit”.W końcu wycinanie za pomocą szlifierki nie jest możliwe bardzo precyzyjnie, a dokładność jest wymagana do ułamków milimetra. Dlatego musiałem go wykończyć ręcznie. Wziąłem odcinek rury o szerokim profilu, rozłożyłem na nim pasek szmergla i ręcznie szlifowałem boki moich metalowych trójkątów, okresowo układając je w metalowy kwadrat i sprawdzając „pod kątem luzu”
Następnie, równomiernie złożąc puste miejsca i ściskając je w imadle, wywierciłem w nich otwory na nity. (Ten proces zapomniał zrobić zdjęcie). A potem, na wszelki wypadek, po wyciągnięciu ich przez otwory za pomocą śrub M5, po raz kolejny „skończyłem” je na papierze ściernym, już dwa razem.
Następnie chcę skupić się na częstym błędzie w produkcji domowych kwadratów. Wielu przyjaciół czyni ich „otwartymi”. Oznacza to, że nie zamykają tyłka! To niedopuszczalne. Ponieważ podczas pracy z metalem jest wiele trocin, zamrożonego sprayu z kamienia, małych skrawków i innych magnetycznych śmieci. Ponieważ wszystkie te śmieci są bardzo lekkie, przylegają obficie do magnesu. Oto na przykład zdjęcie słabego (!!!) magnesu, który specjalnie „czołgałem się” na stole roboczym po wycięciu i zakończeniu pustych miejsc:
Zobacz, ile zebrał? !!! Sam magnes nie jest nawet widoczny za śmieciami !!! Będzie więc zbierać śmieci i kwadrat magnetyczny. I jeszcze silniejszy, ponieważ jego właściwości magnetyczne są silniejsze !!!
Dlatego jego kształt musi być taki, aby można go było łatwo wyczyścić !!! Oznacza to, że jego końce powinny reprezentować gładkie płaszczyzny. Zrobiłem je z cienkiej aluminiowej płyty. Jakiś obrzeże z półki starej lodówki wpadło mi pod ramię.
Z niego wyciąłem pasek o szerokości równej grubości magnesu:
I z tego zakręciłem ramę na obwodzie płyt. Zostanie zagnieżdżony między nimi i szczelnie zaciśnięty nitami. Końce kwadratu będą szczelnie zamknięte, brud magnetyczny nie dostanie się do środka i łatwo będzie go usunąć z powierzchni płytek.
Przy okazji, uważaj: na dole magnesu musiałem trochę wyciąć. To mój błąd - szacując rozmiar płyt, nie wziąłem korekty grubości płyty aluminiowej, a potem magnes się do niej nie pasował ...
Więc skupię się na innym punkcie. Magnes ferrytowy można łatwo ciąć za pomocą szlifierki. Ale w przeciwieństwie do cięcia metalu, nie używaj tarczy ściernej i spróbuj !!! Poślizgnie się, a ty po prostu przegrzejesz magnes. (Nawiasem mówiąc, jeśli ktoś nie wie, magnesy trwałe tracą swoje właściwości z powodu przegrzania.). Musisz ciąć diamentowym kołem. Najlepiej nadaje się tarcza diamentowa do cięcia na mokro, popularnie zwana tarczą „kafelkową”. Ma ciągłą powierzchnię cięcia i nie drga miejsca cięcia:
A podczas cięcia magnes musi być chłodzony wodą.
Ponadto chcę wyjaśnić, dlaczego zrobiłem końce dokładnie z aluminium, a jednocześnie skupić się na innym typowym błędzie. Jak wiadomo, każdy magnes ma dwa bieguny, tradycyjnie zwane „północą” i „południem”. Oba bieguny są równie dobrze przyciągane do metalu. W przypadku magnesów o tym kształcie bieguny znajdują się na płaszczyznach. To znaczy, kiedy nakładamy metalowe płaszczyzny na płaszczyzny, wówczas te płytki są już biegunami magnesu. I to z nimi nasz kwadrat „przylgnie”, a wcale nie z płaszczyzną między nimi.
Ale, co najważniejsze, biegunów magnesu nie można „zwierać” materiałem magnetycznym! Zmniejsza to jego właściwości, a ponadto przyczynia się do tego, że magnes, choć powoli, ale odmagnesowany! Kolejnym błędem jest to, że wielu łączy płyty ze stalowymi (!!!) śrubami. Jest to oczywiście drobiazg, ale jeśli jest taka możliwość, lepiej ją wykluczyć. I tak to zrobiłem ...
Postanowiłem połączyć płyty z nitami:
Ale mają także stal - sam rdzeń, z którym klin jest wciśnięty. Dlatego zdemontowałem je - po prostu znokautowałem stronę:
Użyję tylko części aluminiowych:
Po włożeniu nitu po prostu rozszerzam go z tyłu takim rdzeniem wykonanym raz z zaworu samochodowego:
Ale wcześniej musisz malować. Właśnie spryskałem emalię z czerwonej puszki z sprayem. (Dlaczego wybrałem jasny czerwony kolor, myślę, że nie trzeba wyjaśniać))))):
Aluminiową ramę pomalowałem na czarno:
Następnego dnia zebrałem kwadrat:
To wszystko! Ze szczególną siłą nie różni się oczywiście. Na ciężarze przedmiotu nie będzie trzymał. Ale pomoże nawet spawać prostokątną ramę z rur profilowych:
