Od niepamiętnych czasów na naszej wsi dzieci gwizdają dla siebie z wierzby, białej i żółtej akacji, różnych ziół itp. A dorośli nie mają nic przeciwko zabawie i gwizdaniu, pamiętając swoje dzieciństwo.
Podam przykłady produkcji kilku rodzajów takich gwizdków.
Gwizdek wierzby. Gwizdek (ryc. 1) wykonany jest ze świeżo ściętego pręta wierzby o długości 10 cm i średnicy 10 mm. Gwizdki takie pojawiają się najlepiej w kwietniu i maju, kiedy drzewa rozpoczynają okres intensywnego przepływu soków, a kora z pręta bardzo łatwo jest usunąć. Tak więc, wybierając odpowiedni pręt, odetnij od niego obrabiany przedmiot (ryc. 1, a), w odległości 4 ... 5 cm od każdego końca, wykonaj okrągłe cięcie na szerokości 2 ... 3 mm wzdłuż kory, to znaczy, pierścieniem obrabianego przedmiotu, aby go usunąć koniec kory. Ale do tej pory, w odległości 1 cm od tego samego końca, wykonuje się małe wgłębienie za pomocą noża (ryc. 1.6). Lekkimi pociągnięciami kilof lub rękojeść noża stukają w obszar naciętej kory, po czym chwytając palcami tę część kory, lekko obracaj korę w jednym lub drugim kierunku, po czym kora jest zwykle łatwo usuwana z pręta (ryc. 1, c). Oczywiście kora powinna zostać usunięta za pomocą rurki. Powstała szczekana część jest odcinana w odległości 2 ... 3 cm od krawędzi pozostałej kory, po czym „klucz” jest odcinany od tej oddzielonej części (ryc. 1d). Pozostaje oddzielić mały segment od „klucza”, tworząc kanał do wlotu powietrza (ryc. 1, e), położyć usuniętą korę na szczekającej części, włożyć „klucz” do rurki z kory i gwizdek jest gotowy (ryc. 1, f). Dźwięk gwizdka można regulować, przesuwając „rurkę” w stosunku do nieszczekanej części.
Gwizdek ze słomy. W maju-czerwcu staraj się gwizdać z rośliny zbożowej (pszenicy, żyta ozimego itp.), Które znajdują się w tej fazie w fazie kumulacji - nagłówka. Biorąc rękę za górną część łodygi, wyciągnij ją, wyciągając zieloną słomkę. Następnie odcinek o długości 5 ... 6 cm jest odcinany lub odrywany od dna słomy. Gwizdek jest gotowy. Ściskając słomkę w dolnej części dwoma palcami, zaczynają dmuchać na drugi koniec słomy, uzyskując głośny, dźwięczny dźwięk.
„Gwizdek” z arkusza. Odrywamy podłużny liść jakiejś trawy zbożowej, wkładamy obie ręce do „łodzi”, ściskamy liść między kciuki i zaczynamy dmuchać (ryc. 2).Za pomocą takiego gwizdka można naśladować tryle słowika, rechotanie kurczaka lub pianie koguta.
