Natychmiast, wyprzedzając zdumienie czytelników, zrobię zastrzeżenie: korzystanie z urządzenia jest czysto wyjątkowe. Zaistniała potrzeba wskazania części obrazu na projekcjach o dużej różnicy jasności, na przykład projekcji gwiazd w planetarium i projekcji prezentacji na tej samej kopule. Wykładowcy, aby ślad wskaźnika nie blokował rzutu gwiaździstego nieba (nawet przy użyciu wskaźnika o minimalnej mocy 1-5 mW), prześwitali mankiet rękawa lub wybrali specjalnie „rozładowane” baterie. Podczas wyjaśniania rzutu wykresów lub innych obiektów na rzucie prezentacji na kopule (ekranowej) wskaźnik został użyty bez cieniowania. Metody te wydawały mi się rażąco niemodernistyczne, dlatego narodził się pomysł osłabienia intensywności plamki wskaźnika laserowego za pomocą środków elektronicznych.
Zasada kontroli jasności została wybrana jako szerokość impulsu, ponieważ diody laserowe nie mają szerokiej charakterystyki dynamicznej, a sterowanie prądem byłoby trudne.
Pierwsza opcja oparta była na generatorze obwodów logicznych. Elementem regulującym był rezystor zmienny, więc wskaźnik był wyposażony w dwa elementy sterujące: przycisk zasilania i koło opornika. Dlatego musiano wykonać korpus wskaźnika. Odpowiedni został wykonany z obudowy ssącej. Zaletą obsługi takiego wskaźnika jest intuicyjna łatwość obsługi, ale ustawienie wymaganej jasności nie jest zbyt wygodne: należy obrócić pokrętło, naciskając jednocześnie przycisk zasilania.
Przybliżony schemat wskaźnika laserowego z regulacją. Pierwsza opcja.
Wygląd:
Kolejną opcją był wskaźnik z minimalnymi zmianami mechanicznymi. Minimalistyczna opcja dotyczy jednego przycisku o niskiej mocy dla zwykłych baterii AA (2 sztuki).
Wygląd prototypu.
Pod warunkiem, że zmiany mechaniczne powinny być minimalne, powstaje pytanie o kontrolę jasności. Możliwe było rozważenie rezystora, ale wprowadzenie mechanicznego sterowania do projektu, jego integracja z istniejącym projektem skomplikowałoby projekt, dlatego postanowiono zrezygnować z jedynego przycisku sterowania i włączyć / wyłączyć oraz jasność blasku. Ta opcja, biorąc pod uwagę bardzo skromny rozmiar prototypu, wymaga przejścia do zasadniczo nowego obwodu. Jako e Do wypełnień wybrano mikrokontroler ATTiny13A-SSU, który ma odpowiednie wymiary oraz możliwości programowe i mocy.
Korzystanie z płyty chlebowej i podczas korzystania Arduino UNO jako programista został przetestowany w środowisku Arduino IDE, a algorytm kontroli wskaźnika został sflashowany do mikrokontrolera. Lista oprogramowania układowego w aplikacji (listing.zip).
Aby oddzielić funkcje włączania / wyłączania i regulacji jasności, zastosowano tymczasową metodę separacji sygnałów: krótkie naciśnięcie - włączenie / wyłączenie, długie naciśnięcie - kontrola jasności. Przy długim naciśnięciu następuje cykliczna zmiana jasności od minimalnej do maksymalnej w zależności sześciennej (w tym przypadku jest to przybliżenie zależności wykładniczej) dla liniowej widoczności. Jasność, przy której przycisk jest zwolniony, staje się aktualna. Przy kolejnych krótkich naciśnięciach włączanie / wyłączanie odbywa się na tym poziomie jasności. Aby zabezpieczyć się przed zapomnieniem, dołączony wskaźnik, jeśli nie było żadnych wpływów, „zasypia” po 5 minutach (pobór prądu wynosi kilka miliamperów), a poziom ustawionej jasności jest zapamiętywany i przywracany przy następnym włączeniu (przez naciśnięcie przycisku). Wadą systemu jest nietypowa kontrola wskaźnika.
Zszywany kontroler jest zamontowany na płycie sterownika wskaźnika, tak jak do tego przeznaczony. Do normalnej pracy diody laserowej o tym samym prądzie roboczym konieczna jest wymiana rezystora SMD na mniejszy - 20 omów. Konieczne jest również odcięcie przewodu bezpośrednio za rezystorem, z którym jest on podłączony do styku przycisku.
Schemat wskaźnika laserowego. Druga opcja.
Tablica wskaźnikowa z zainstalowanym mikrokontrolerem.
Opcje wykonania - na zewnątrz nic się nie zmieniło.
Wykonano kilka kopii, lot jest normalny, niestety tylko wykładowcy nie mogą opanować nietypowego zastosowania.