Mistrz ostrzega przed przeróbką wydajnych i rzadkich silników; dodam od siebie, że silniki, które przynajmniej raz pracowały na benzynie ołowiowej, nie są odpowiednie. Silnik typu Celeveland 351 (gdzie 351 to objętość w calach sześciennych, czyli aż 5,8 litra) trafił do mistrza za darmo, to znaczy na nic. Korzystając ze znanych technik poluzowywania zardzewiałych śrub i nakrętek, demontuje silnik. Konieczne jest zachowanie wszystkich drobnych szczegółów, które mają pozostać na gotowym stoliku do kawy.
Niewiele osób zgodzi się na umieszczenie brudnego silnika w swoim pokoju, więc mistrz najpierw czyści go za pomocą odtłuszczacza, szczotki drucianej i węża. Należy zwrócić uwagę na miejsce, w którym dostanie się cały brud zmyty z silnika. A teraz silnik jest czysty, ale wciąż zardzewiały. Aby to naprawić, mistrz bierze urządzenie do piaskowania, jeśli go nie ma, zrobi to stalowa szczotka druciana przymocowana do wiertła. Wszędzie trzeba usunąć rdzę. Proces czyszczenia:
Po odczekaniu na całkowite wyschnięcie po czyszczeniu master nakłada najpierw podkład przeciwstarzeniowy, a następnie podkład wtórny. Kilka cienkich warstw jest lepszych niż jedna gruba. Nic więcej nie przypomina o tym, że tutaj kiedyś był brud, rdza:
Po wyczyszczeniu i usunięciu części z silnika mistrz odkłada je z powrotem, po czym maluje silnik. Nakrętka mosiężna, w której znajdował się czujnik temperatury, jest nawet wypolerowana. Tłoki nie muszą być zwracane na swoje miejsca - będą potrzebne do kolejnego.
Do czyszczenia tłoków mistrz potrzebował: folii aluminiowej (nie pozostawia rys), środka do czyszczenia hamulców i długiej monotonnej pracy. Ale wynik! Porównaj nieoczyszczony tłok z oczyszczonym:
Mistrz montuje tłoki z korbowodami w miejscach do nich nieprzeznaczonych - tak powinno być:
Mistrz uznał, że wystarczy naprawić każdy z korbowodów za pomocą tylko jednej 4,5-calowej śruby. Ale możesz wywiercić dodatkowe otwory i wyciąć w nich gwinty, wtedy możliwe będzie przymocowanie każdego korbowodu za pomocą dwóch śrub.
Wreszcie mistrz nawija szklankę ze starego stolika i kładzie ją na tłokach, oddzielając je miękkimi uszczelkami, które zapobiegają poślizgnięciu. Ale bezpieczniej jest używać pleksi, która wprawdzie jest pochmurna, ale nie pęka. Ponieważ jest lekki, będzie musiał zostać przyklejony. A nogi oddzielające silnik od podłogi stają się ogranicznikami drzwi. Oto gotowy wynik:
Tak więc potężny silnik, w którym dosłownie szalał ogień, otrzymał drugie życie jako przedmiot mebli. Oczywiście nie tak honorowo, ale znacznie lepiej niż rdzewieć na wysypisku śmieci.