Chłodzenie wodą, pomimo swojej względnej złożoności i mniejszej mobilności, ma kilka zalet w porównaniu z dmuchaniem powietrzem. Do użytku w e technologia, jest to głównie większa sprawność cieplna, brak lub radykalnie mniejszy hałas (wentylatory), kompaktowy rozmiar wymienników ciepła do usuwania ciepła, możliwość wygodnego wyjmowania „powrotnego” wymiennika ciepła na zewnątrz urządzenia (pomieszczenia, budynku).
W niektórych przypadkach można zastosować chłodzenie wodne w stacjonarnych urządzeniach posiadających części, które intensywnie wytwarzają ciepło i wymagają chłodzenia. W technologii elektronicznej mogą to być stopnie wyjściowe nadajników, wzmacniacze mocy (SP) pracujące w klasie A, elektronika mocy. Typowym zadaniem jest zastosowanie chłodzenia wodnego w jednostce systemowej komputera osobistego. Ten ostatni pozwala znacznie zmniejszyć hałas wentylatorów instrumentów, przenikanie pyłu do obudowy instrumentu i zwiększyć wydajność chłodzenia.
W sprzedaży dostępne są zarówno gotowe zestawy projektantów, które pozwalają na wymianę zwykłych wentylatorów jednostki systemowej na puszki, węże, pompy i komponenty tych systemów osobno. Podano tutaj technologię prostego i wygodnego wytwarzania być może najdroższego i najbardziej złożonego elementu - wymiennika ciepła - do usuwania ciepła. Technologia pozwala dom warunki, bez dostępu do maszyn, tworzą wydajny miniaturowy płaski wymiennik ciepła. Przygotowanie do lutowania i samo lutowanie są bardzo proste. Dokładne dopasowanie małych części nie jest wymagane. Konfigurację wymiennika ciepła można łatwo dostosować do bieżącego zadania. Ułatwione są również wymagania dotyczące materiałów - nie są wymagane masywne wlewki ze stopu miedzi; wystarczy płyta o grubości kilku milimetrów.
Co było wymagane do pracy.
Narzędzia
Zestaw narzędzi stołowych, metalowych nożyczek, piły do metalu. Przydała się układanka jubilerska z akcesoriami, ale możesz sobie poradzić. Narzędzie do znakowania, małe imadło. Do lutowania użyto małego palnika gazowego.
Materiały
Sztabki żelaza - blacha miedziana, mosiądz. Rurki o odpowiedniej średnicy. Papier ścierny, lut, topnik do lutowania twardego.
Tutaj pokazano produkcję zestawu wymienników ciepła dla jednostki systemowej komputera osobistego (procesor, karta graficzna). Wymiary wymienników ciepła były podyktowane mocowaniami standardowych grzejników z dmuchawami - w nowym projekcie zastosowano maksymalne mocowanie trofeów. Konfiguracja dysz została określona przez wygodę łączenia za pomocą węży. W zależności od średnicy rur łączących przy pompie obiegowej średnica węży wynosi 10 mm.
Jako podstawę wymiennika ciepła - podeszwy sąsiadujące z chipem zastosowano mosiężną płytę o grubości 2,5 mm. Po znakowaniu wycięto z niego dwa prostokątne kęsy za pomocą piły do metalu. Końce przedmiotów są wyrównane z pilnikiem, ostre krawędzie są matowe. Płaszczyzny detalu są przetwarzane przez kilka liczb małych skór. Strona z minimalną ilością zadrapań jest przypisana zewnętrznie - do CHIP; lepiej jest oznaczyć ją flamastrem alkoholowym.
Wszystkie inne części wymienników ciepła są całkiem akceptowalne do wykonania z metalu znacznie cieńszego - prawie z folii. Dzięki sztywnemu montażowi wolumetrycznemu przez lutowanie konstrukcja jest bardzo mocna i niezawodna. Tutaj stosuje się mosiężną blachę o grubości 0,2 mm. W oparciu o średnicę węży łączących i rur wysokość wymiennika przyjęła 10 mm W procesorowym wymienniku ciepła wysokość 11-12 mm wynikała z zastosowanego mocowania. W wymienniku ciepła CHIP karty graficznej rura wlotowa została wygodnie wykonana w płaskim końcu. Otwór w taśmie oznaczono kompasem-baletnicą i przetarto pilnikiem nr 6. Pozostałe otwory na dysze w płaskich nasadkach są wykonane w ten sam sposób.
Same rury są wykonane z kawałków miedzianej chromowanej rury ze starej hydrauliki.
Po dokładnym zdemontowaniu (do lutowania) mosiężny pasek do niskich ścian bocznych jest składany z rodzajem ślimaka na zaślepce rury. Następnie tworzy się z niego ślimak wymiennika ciepła, aby na początku i na końcu było wystarczająco dużo miejsca na rury, a ściany nie zamykają się zbyt ciasno i nie wystają poza krawędzie podeszwy. Przez liczbę obrotów można do pewnego stopnia regulować ilość ciepła przenoszonego do chłodziwa (wody). Ogólnie działamy w sposób intuicyjny - im większy obszar wymaga chłodzenia i im bardziej jest ogrzewany, tym więcej wymaganych jest zwojów.
Podczas lutowania zastosowano strumień „hydrauliczny” do lutowania miedzianej rury z palnikiem. Jest przeznaczony do bezołowiowego lutu cynowo-miedzianego, ale doskonale działa ze zwykłym lutem cynowo-ołowiowym, co jest bardzo poręczne - ten ostatni jest o połowę tańszy. Prawdopodobnie można zastosować ciekłe topniki nieorganiczne, ten sam „kwas lutowniczy” (chlorek cynku). Kalafonii i opartych na niej topników nie należy stosować do lutowania z otwartym płomieniem - łatwo się zapalają, nawet jeśli są podgrzewane od tyłu, po spaleniu pozostawiają sadzę utrudniającą lutowanie.
Po zastosowaniu topnika zwiniętą taśmę należy mocno docisnąć do podstawy. Aby to zrobić, potrzebujesz płyty technologicznej i pary metalowych spinaczy do bielizny lub ciężaru. Wewnątrz konturu równomiernie umieść małe kawałki lutu. Tutaj użyliśmy POS-60 w postaci drutu o grubości 2,5 mm. Pokroił go nożami na cząstki 5 ... 7 mm.
Ogrzewamy do momentu stopienia się lutu i całkowitego zaciśnięcia konturu ogrodzenia ślimaka. Między podeszwą a ścianą. Należy pamiętać, że lutowie wpływa do miejsca o wyższej temperaturze. Jeśli lut nie zostanie wciągnięty w określony obszar, możesz mu pomóc, dotykając go lub gładząc gałązką „zewnętrznego” lutu. Nie należy podgrzewać obrabianego przedmiotu przez bardzo długi czas - topnik jest spalany i przestaje działać.W takim przypadku konieczne jest schłodzenie przedmiotu obrabianego, rozmontowanie, wyczyszczenie i powtórzenie wszystkiego ponownie. Ale przy starannym czyszczeniu powierzchni i dużej ilości strumienia wszystko działa bardzo dobrze.
Wytnąłem pokrywkę z tej samej grubej mosiężnej folii, wytknąłem i wyciąłem dwa otwory na dysze za pomocą układanki jubilerskiej. Kształt wieka jest prostokątny w kształcie podeszwy. Okazuje się, że jest bardziej estetyczny i wygodniejszy do cięcia. Jeśli materiał nie jest szczególnie drogi (gruba folia), polecam tę formę. Nawiasem mówiąc, moja folia 0,2 mm jest dość skutecznie cięta dużymi szorstkimi nożyczkami krawieckimi, chociaż specjalne dla metalu są z pewnością wygodniejsze.
Po wyprodukowaniu zaślepki górnej pokrywy ostrożnie ją wyczyść i zastosuj topnik. Na pokrywce i górnych krawędziach ślimaka. Wewnątrz ponownie kładziemy kawałki lutu, składamy wszystko razem i odkręcamy pokrywkę. Na wszelki wypadek można potrząsnąć półwyrobem zespołu wymiennika ciepła, aby kawałki lutu, prawdopodobnie przyklejone do ścian lub sufitu (topnik - gruba pasta) spadły na spód (pokrywa). Ponownie podgrzewamy palnik, w razie potrzeby dzierżymy pręt lutowniczy na zewnątrz. Niech ostygnie.
Pokrywę wymiennika ciepła dokładnie oczyszczono drobnym papierem ściernym i przygotowano parę złączek węża. Ponieważ moje obrabiane przedmioty są z chromowanej hydrauliki, lepiej jest rozebrać krawędzie do lutowania na miedź. Przylutuj do powłoki nie gorzej, ale siła takiego połączenia będzie mniej - stare powłoki dodatkowo mają tendencję do złuszczania się.
Odetnąłem go piłą do metalu, wyczyściłem, nałożyłem topnik i owinąłem pierścień lutowniczy na każdym łączniku.
Po dokładnym podgrzaniu małym płomieniem palnika, aby reszta się nie rozpuściła, lut topi się, zsuwa za pomocą zgrabnego wałka. Lepiej jest ogrzać samą złączkę, a po stopieniu lutu trochę i osłona wokół niego.
Po całkowitym ostygnięciu wymiennika ciepła wszystko, co jest dostępne, należy dokładnie zmyć z topnika ciepłą wodą i twardą szczotką. Topnik w środku będzie musiał zostać wypłukany - po zamontowaniu zamkniętego układu chłodzenia należy zmieniać wodę 3-4 razy, powiedzmy, co 2 dni pracy. Właśnie to zaleca producent topnika w przypadku instalowania miedzianego wodociągu.
Wymiennik ciepła dla układu karty graficznej jest mniejszy, uproszczona konfiguracja wewnętrznego ślimaka i umiejscowienie łączników. Inną metodą mocowania są cztery standardowe śruby sprężynowe. Ogólnie technologia jest całkowicie podobna.
Wnioski
Praktyka wykazała niezawodność, dostępność i wystarczającą wydajność projektowania. Wraz z prostotą produkcji technologia wydaje się dość rozsądna i jest zalecana do powtórzeń.
Kilka słów o wyborze materiałów. Ponieważ wymagana jest dobra przewodność cieplna (podeszwy), lepiej jest między innymi stosować miedź lub stopy miedzi, co uprości wybór topników do lutowania. Oczywiście należy go również wyłączyć z projektowania metali tworzących parę galwaniczną z miedzią.
Babay Mazay, styczeń 2019