Wraz z rozprzestrzenianiem się Internetu, amatorskiego radia, bez względu na to, jak przykro, stopniowo zaczął zanikać. Gdzie poszła armia chuliganów radiowych, legiony „łowców lisów” z celownikami i ich inni koledzy… Canuli, pozostały okruchy. Na poziomie państwa nie ma masowej agitacji i ogólnie system wartości się zmienił - młodzi ludzie często wolą wybierać inne rozrywki dla siebie. Oczywiście kod Morse'a nie jest często używany w obecnej erze cyfrowej, a komunikacja radiowa w oryginalnej formie coraz bardziej traci swoją pozycję. Jednak amatorskie radio jako hobby to połączenie romansu wędrówek ze znacznymi umiejętnościami i wiedzą. I zdolność skrzypienia waszych mózgów i wkładania rąk i duszy do radości.
Jednak do rzeczy. Więc
Przy wyborze projektu do powtórzenia pojawiło się kilka wymagań wynikających z mojej początkowej wiedzy w dziedzinie projektowania urządzeń RF - najbardziej szczegółowy opis, szczególnie w sensie strojenia, brak potrzeby stosowania specjalnych przyrządów pomiarowych RF, dostępnej bazy elementów. Wybór padł na transformatora bezpośredniej konwersji Victora Timofiejewicza Polyakova.
- sprzęt komunikacyjny, stacja radiowa. Odbiornik i nadajnik w jednej butelce i część wspólnych kaskad.
Podstawowy transceiver SSB, jednopasmowy, w zasięgu 160m, bezpośrednia konwersja, lampowy stopień wyjściowy, 5 watów. Istnieje wbudowane pasujące urządzenie do pracy z antenami o różnych impedancjach falowych.
- modulacja jednopasmowa (modulacja amplitudy z jednym pasmem bocznym, z angielskiej modulacji jednopasmowej, SSB) - rodzaj modulacji amplitudy (AM), który jest szeroko stosowany w sprzęcie nadawczo-odbiorczym w celu skutecznego wykorzystania widma kanału i mocy nadawczej urządzenia radiowego.
Zasada bezpośredniej konwersji w celu uzyskania sygnału jednopasmowego pozwala między innymi na rezygnację ze specyficznych elementów radiowych właściwych dla obwodu superheterodynowego - filtrów elektromechanicznych lub kwarcowych. Zasięg 160m, dla którego zaprojektowano transiwer, można łatwo zmienić na zasięg 80m lub 40m poprzez rekonfigurację obwodów oscylacyjnych. Stopień wyjściowy na lampie radiowej nie zawiera drogich i rzadkich tranzystorów RF, nie jest wrażliwy na obciążenie i nie jest podatny na samowzbudzenie.
Spójrz na schemat obwodu urządzenia.
Szczegółową analizę obwodu można znaleźć w książce autora [1], znajduje się również autorska płytka drukowana, układ nadajnika-odbiornika i szkic obudowy.
W porównaniu z projektem autora dokonano następujących zmian w ich wykonaniu. Przede wszystkim układ.
Wersja nadawczo-odbiorcza została zaprojektowana do pracy w zakresie amatorskim najniższej częstotliwości, pozwala na układ „niskiej częstotliwości”. W swoich działaniach zastosowano rozwiązania, które są bardziej odpowiednie dla urządzeń RF, w szczególności każda logicznie kompletna jednostka znajdowała się w osobnym ekranowanym module. Między innymi znacznie ułatwia ulepszanie urządzenia. Cóż, zachęciła mnie możliwość prostej regulacji do zasięgu 80, a nawet 40m. Tam taki układ byłby bardziej odpowiedni.
Przełącznik przełączania odbioru / odbioru został zastąpiony kilkoma przekaźnikami. Częściowo z powodu chęci kontrolowania tych trybów za pomocą zdalnego przycisku na podeszwie mikrofonu, częściowo przez bardziej prawidłowe okablowanie obwodów sygnałowych - teraz nie trzeba ich przeciągać z daleka do przełącznika na przednim panelu (każdy przekaźnik był w punkcie przełączania).
W konstrukcji transceivera wprowadzono noniusz z wielkim spowolnieniem i skala cyfrowa, to znacznie wygodniej dostroić się do żądanej stacji.
Co zostało wykorzystane.
Narzędzia
Lutownica z akcesoriami, narzędzie do instalacji radiowej i mała metaloplastyka. Nożyczki do metalu. Proste narzędzie stolarskie. Używana frezarka. Przydatne nity ze specjalnymi szczypcami do ich montażu. Za pomocą jednego śrubokręta można zaprojektować coś do wiercenia, w tym otwory na płytce drukowanej (~ 0,8 mm) - jest kilka konkretnych chusteczek do nosa. Grawer z akcesoriami, pistolet do klejenia na gorąco. Dobrze, jeśli masz pod ręką komputer z drukarką.
Materiały
Oprócz elementów radiowych - drutu montażowego, stali ocynkowanej, kawałka szkła organicznego, materiału foliowego i chemikaliów do produkcji płytek obwodów drukowanych, powiązanych elementów. Gruba sklejka na skrzynkę, małe goździki, klej stolarski, dużo skór, lakier, lakier. Odrobina pianki poliuretanowej, gruba gęsta pianka styropianowa - „Penoplex” o grubości 20 mm - do izolacji termicznej niektórych kaskad.
Przede wszystkim w programie AutoCAD układ został narysowany jako całe urządzenie i każdy moduł.
Same moduły zostały wykonane - płytki drukowane, „gniazda” obudów modułów wykonane ze stali ocynkowanej. Płyty są montowane, cewki konturowe są nawijane i instalowane, deski są wlutowane w indywidualne osłony obudowy.
Zmienny kondensator dla lokalnego oscylatora - z każdą inną płytką zdjętą. Musiałem zdemontować i przylutować bloki stojana, a następnie umieścić wszystko na miejscu.
Obudowa wykonana jest ze sklejki o grubości 8 mm, po zamontowaniu otworów i otworów pudełko jest szlifowane i pokryte dwiema warstwami szarej farby. Wewnątrz skrzynia jest wykończona tą samą stalą ocynkowaną i rozpoczęła się końcowa instalacja elementów i modułów.
Przełącznik okablowania i zmienny kondensator dopasowanego urządzenia znajdują się w pobliżu złącza antenowego, co pozwala maksymalnie skrócić przewody łączące. Aby kontrolować je z panelu przedniego, stosuje się przedłużenia ich wałków z prętów gwintowanych 6 mm i nakrętki łączące z ogranicznikami.
Oś noniusza konfiguracji wykonana jest z wału ze zepsutej drukarki atramentowej, na tej samej osi znajdowała się jednostka hamująca, co również było przydatne. Rowek przytrzymujący pionowy kabel wykonany jest za pomocą grawera.
Specjalne koło pasowe, sam kabel i sprężyna zapewniająca napięcie wstępne są pobierane z radia lampowego.
Pokrętło strojenia wykonane jest z dwóch dużych kół zębatych z tej samej drukarki. Przestrzeń między nimi jest wypełniona klejem topliwym.
Ściany modułu lokalnego oscylatora są obszyte warstwą pianki montażowej, co pozwala zmniejszyć „dryft częstotliwości” z powodu nagrzewania podczas strojenia do stacji.
Moduł wzmacniacza telefonicznego i mikrofonowego umieszczony jest na tylnej ścianie obudowy, aby zabezpieczyć (moduł) przed uszkodzeniami mechanicznymi, zwolnienia wykonuje się na bocznych ściankach obudowy.
Ustawienie lokalnego urządzenia nadawczo-odbiorczego oscylatora. Dla niej wykonano prosty prefiks RF do multimetru, który umożliwia ocenę poziomu napięcia RF, na przykład [2].
Początkowo postanowiono zmienić schemat stopnia wyjściowego nadajnika na półprzewodnikowy, zasilany tym samym 12 V. Na powyższym zdjęciu nie jest do końca, że jest on zmontowany - miliamperomierz dla wyższego prądu, dodatkowe uzwojenie na cewce pętli P, tylko moc niskiego napięcia.
Schemat zmian. Moc wyjściowa wynosi około 0,5 wata.
W przyszłości postanowiono wrócić do oryginału. Musiałem wymienić miliamperomierz na bardziej czuły, dodać brakujące elementy, zmienić zasilacz.
Moduł wzmacniacza mocy jest izolowany termicznie od innych elementów konstrukcyjnych, ponieważ jest źródłem dużej ilości ciepła. Zorganizowano jego naturalną wentylację - w piwnicy obudowy i na pokrywie nad modułem wykonano pole otworów.
Piwnica kadłuba zawiera również wiele bloków i modułów.
Obwód nadawczo-odbiorczy ma najprostsze rozwiązania dla poszczególnych węzłów i nie świeci charakterystycznymi cechami, jednak istnieje szereg ulepszeń i ulepszeń mających na celu zarówno poprawę charakterystyk wydajnościowych, jak i zwiększenie wygody podczas pracy. Jest to wprowadzenie przełączania bocznych pasm sygnału, automatyczna kontrola wzmocnienia, wprowadzenie trybu telegraficznego podczas transmisji. Tłumienie niedziałającej wstęgi bocznej można również nieznacznie zwiększyć przez zmniejszenie rozproszenia charakterystyk diod mieszających, na przykład poprzez zastosowanie zamiast diod V14 ... V17 zespołu diod KDS 523B. Poprawę poszczególnych węzłów można wykonać zgodnie ze schematami z [1]. Warto również zwrócić uwagę na rozwiązania [3]. Zastosowany układ pozwala to zrobić dość wygodnie.
Literatura
1. V.T. POLYAKOV. BEZPOŚREDNIE TRANSFERY Wydawnictwo nadawczo-odbiorcze DOSAAF USSR. 1984 rok
2. Schemat prefiksu do multimetru do pomiaru RF.
3. Dylda Sergey Grigorievich. Niska ścieżka sygnału SSB TRX bezpośrednia konwersja na zasięg 80m
Dodatkowe materiały.